Ձեր վստահելի աղբյուրը

Վաղը կմեկնարկի գենդերային հիմքով բռնության դեմ պայքարի 16-օրյակը, որը կավարտվի դեկտեմբերի 10-ին: Այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանը Սեռական բռնության ճգնաժամային կենտրոնի ներկայացուցիչ Աննա Հովհաննիսյանը հայտնեց, որ այդ 16 օրերի ընթացքում ամբողջ աշխարհում ընդունված է իրականացնել հանրային միջոցառումների շարք, որոնք ուղղված կլինեն այս հիմնախնդրի բարձրաձայնմանն ու հասարակության ուշադրության կենտրոնում պահելուն:

Նշենք, որ նոյեմբերի 25-ը Կանանց նկատմամբ բռնության վերացման համար պայքարի միջազգային օրն է:

«Վաղը  ժամը 12:30-ին կազմակերվպում է երթ, որը կմերնակի Ճարտարագիտական համալսարանից և կընդգրկի կենտրոնի մի շարք փողոցներ: Այս տարի միջազգային կարգախոսը ուղղված է կրթական հաստատություններում առկա բռնության հիմնախնդիրներին: Մեր երթթուղին գծելուց հաշվի ենք առել բոլոր հիմնական կրթական հաստատությունները: Իրազեկման արշավներով ցանկանում ենք հատկապես թիրախավորել հասարակության անտարբերությունը»,-նշեց Աննա Հովհաննիսյանը:

Կանանց իրավունքների կենտրոնի հոգեբան Աիդա Առաքելյանը տեղեկեցրեց, որ իրենց կենտրոնն ունի թեժ գծեր և ճգնաժամանյին կենտրոններ Երևանում և մարզերում. «Այս  տարվա հունվարի 1-ից մինչև հոկտեմբերի 31-ն ընկած ժամանակահատվածի վիճակագրության համաձայն՝ կենտրոնը ստացել է 992 առաջնային զանգ, դրանք այն մարդիկ են, ովքեր բռնության դեպքով առաջին անգամ են դիմում կենտրոն: Օվա կտրվաքծով հաշվարկի դեպքում ստացվում է օրական մոտ 3 կին դիմում է՝ ֆիզիկանան, հոգեբանական և սեռական բռնությունների վերաբերյալ»:

Տվյալները տոկոսային կտրվածքով ներկայացնելով՝ նա նշեց, որ զանգերի 48 տոկոսը եղել է հոգեբանական բռնությունների վերաբերյալ՝ ստորացումներ, նվաստացումներ, սպառնալիքներ: Աիդա Առաքելյանի խոսքով՝ ֆիզակական բռնությունների վերաբերյալ այս տարվա ահազանգերը կազմել են 50 տոկոս, ինչը նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ աճել է: Իսկ սեռական բռնությունների վերաբերյալ ահազանգերը կազմել են ընդամենը 2 տոկոս. «Իրականում բռնության այս տեսակի մասին կանայք շատ քիչ են բարձրաձայնում: Շատ հաճառ կանայք չեն էլ ընկալում, որ իրենք են ենթարկվում են սեռական բռնության ամուսնու կողմից, դա բացահայտվում է նրանց հետ աշխատելու ընթացքում»:

Կանանց աջակցման կենտրոնի արտաքին կապերի պատասխանատու Նինա Քանքանյանի կարծիքով՝ մեր հասարակությունը ընտանեկան բռնությունը որպես խնդիր չի ընկալում. «Որքան էլ որ մենք վիճակագրություն ներկայացնենք, այն միևնույն է, հստակ պատկերը ցույց չի տալիս, քանի որ կանայք հասարակական կարծիքի պատճառով չեն բարձրաձայնում բռնությունների մասին: Հասարակության մեջ կա հանդուրժողականություն ընտանեկան բռնության վերաբերյալ, շատերի մոտ չի ընկալվում բռնությունը որպես հանցանք, քանի որ մենք չունենք օրենք ընտանեկան բռնության մասին: Մեր աշխատանքների մի մասն ուղղված է հենց հասարակության մեջ անհանդուրժողականության ձևավորմանը, քանի որ կանայք չվախենան բարձրաձայնել»:

Նա տեղեկացրեց, որ Կանանց աջակցման կենտրոնը ունի «Ապահով տուն» կացարանը, որը նախատեսված է այն կանանց ու նրանց երեխաների համար, ովքեր ենթարկվում են ընտանեկան բռնության և նրանց կյանքին վտանգ է սպառնում. «Մենք վերջին երեք տարիների ընթացքում ունեցել ենք մոտավորապես 200 կին և երեխա, ովքեր օգտվել են մեր ապաստարանի ծառայությունից: Իսկ մեր իրավաբանական, խորհրդատվական և հոգեբանական ծառայություններից հինգ տարվա ընթացքում օգտվել է շուրջ 600 կին ու երեխա: Մեր մասնագետներն ունեն միջազգային ստանդարտներին համապատասխան հարցաշար, որով նրանք կարողանում են գնահատել կնոջ կյանքին սպառնացող ռիսկը, իսկ «Ապահով տուն» գաղտնի կացարանն ուղղված է նրան, որ կնոջը մեկուսացնեն իր վրա բռնություն կիրառող ամուսնուց կամ ընտանիքի այլ անդամից»:

Նինա Քանքանյանը նշեց նաև, որ կան շատ դեպքեր, երբ դատարանը որոշում է կայացրել և երեխայի խնամքը հանձնել է մորը, սակայն ԴԱՀԿ ծառայության պատճառով տարիներով այդ երեխաները չեն վերադարձվում մորը. «Սրա հետ կապված մենք ակցիա անցկացրեցին նաև ԴԱՀԿ ծառայության շենքի դիմաց, որի շնորհիվ արդեն ունենք երկու հաջողված պատմություն ունենք, որը երեխային հանձնել են մորը: Այսօր նման բազմաթիվ դեպքեր կան, որ ԴԱՀԿ անգործության պատճառով չեն իրականացվում դատարանի վճիռները, պետք է դրանց հետևողական լինենք»:

Սեռական բռնության ճգնաժամային կենտրոնի ներկայացուցիչ Աննա Հովհաննիսյանը հավելեց, որ բռնության ոլորտում աշխատող յոթ կազմակերպությունների տվյալներով տարեկան շուրջ 2 հազար ահազանգ է գրանցվում ընտանեկան բռնության մասին: