Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ազգային ժողովի արտահերթ նիստում քննարկվեց «Հաշմանադություն ունեցող անձանց իրավունքների պաշտապնության և սոցիալական ներառման մասին» օրենքի նախագիծն առաջին ընթերցմամբ ընդունելու մասին հարցը:

Հիմնական զեկուցող աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարար Արտեմ Ասատրյանն ասաց, որ նախագծով հաշմանդամություն  ունեցող անձանց հասարակության ներառելուն ուղղված քաղաքականությունն ու օրենսդրությունը համապատասխանեցվում է  ՄԱԿ-ի 2006 թ. ընդունված «Համանդանություն ունեցող անձանց իրավունքների մասին» կոնվենցիայի պահանջներին, որը վավերացվել է ՀՀ ԱԺ-ի կողմից և  ուժի մեջ է մտել  2010 թվականի հոկտեմբերի 22-ից:

«Կոնվենցիայի վավերացմամբ Հայաստանը պարտավորություն է  ստանձնել քաղաքականությունը,  ուղղությունները  կառուցել  հաշմանդամության սոցիալական մոդելի վրա, ինչը ենթադրում է հաշմանդամության  դիտարկումն առողջական խնդիրներ ունեցող անհատի և սոցիալական  ու ֆիզիկական  միջավայրի փոխազդեցության համատեքստում»,- ասաց նախարարը՝ հավելելով, որ գործող օրենքն ընդունվել է 1993 թվականին:

Ա. Ասատրյանն ընդգծեց, որ օրենքի նախագիծը ենթադրում է մոդելի փոփոխություն՝ ներդրվում է սոցիալական մոդելը:

«Մոդելի փոփոխությունը ենթադրում է այսօրվա գործող համակարգից անցում կատարել ամբողջութամբ նոր համակարգի, ինչը նշանակում է,  որ մենք ոչ միայն սոցիալական պաշտապանություն պետք է իրականացնենք հաշմանդամություն ունեցող անձնաց մասով, այլ իրականացնենք հավասար հնարավորությունների ապահովման, սոցիալական ներառման քաղաքականություն: Սա սկզբունքորեն տարբերվում է այն մոտեցումներից, որոնք գործող օրենքի շրջանակում առկա են:

Կարծում եմ՝ օրենքը իսկապես շատ կարևոր է նաև մեր բնակչության, հասարակության  մոտեցումներում փոփոխություններ  ձևավորելու առումով հաշմանդություն ունեցող անձանց մասով»,- ասաց Ա.Ասատրյանը:

Պատգամավոր Արտակ Զաքարյանը հետաքրքրվեց, թե կոնկրետ ի՞նչ տարբերություն այսօրվա գործող և առաջարկվող մոդելների միջև:

Նախարարն ասաց. «Այսօրվա գործող մոդելը կոչվում է  բժշկասոցիալական: Այս մոդելում դեռևս էական դերակատարում ունի քաղաքացու առողջական խնդիրը և առողջական վիճակով պայմանավորված մոտեցումները: Ի՞նչ է նշանակում մոդելի փոփոխություն, բացառապես սոցիալական մոդել: Սա նշանակում է, որ հաշմանդամություն սահմանելու պարագայում նոր մոդելի ներքո, իհարկե, դիտարկելու  ենք նաև առողջական վիճակով  պայմանավորված խնդիրները, բայց հաշմանդամության սահմանման ներքո էական դերակատարություն է ունենալու միջավայրային գործոնները, մատչելիությունը, հասարակական կյանքին մեծ առումով մասնակից լինելու հնարավարությունները: Էապես փոխվում է նաև հաշմանդամության սահմանման հետ կապված մոտեցումները»: