Ձեր վստահելի աղբյուրը

Քաղաքագետ Տիգրան Աբրահամյանը կարծում է, որ 2016 թվականը բարդ տարի էր, ինչը առաջին հերթին պայմանավորված էր ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծոււմ ապրիլյան իրադարձություններով:

Panorama.am-ի թղթակցի հետ զրույցում խոսելով ապրիլյան պատերազմի համատեքստում մեր երկրի արտաքին քաղաքականության հարցում, մասնավորապես, ԼՂ հիմնախնդրի կարգավորման գործընթացում, հիմնական մարտահրավերների մասին, Աբրահամյանը նկատեց, որ առաջնային խնդիրը պետք է լինի բանակցությունների վերականգնումը:

«Ճիշտ է՝ ապրիլյան մարտական գործողություններն էլ ավելի հեռացրեցին կողմերին՝ միմյանց նկատմամբ վստահություն ստեղծելու և դրա հիման վրա երկխոսություն կառուցելու համար, սակայն դա չի նշանակում, որ բանակցությունների վերսկսման բոլոր հնարավորությունները սպառվել են», -հավելեց քաղաքագետը:

Բանակցությունների առկախված վիճակը, ըստ մեր զրուցակցի, մեծ մարտահրավեր է նաև միջնորդ երկրների համար, ովքեր, ըստ էության, իրենց հեղինակությունն են դրել գործընթացի հիմքում: Սակայն, նրա խոսքով, ինչպես ժամանակը ցույց տվեց, դա Ադրբեջանին այդքան էլ հետաքրքիր չէ և իր քաղաքականությունն իրացնելիս, այդ երկիրը նման «մանրուքներին» ուշադրություն չի դարձնում:

Հարցին, թե այդ «մանրուքները» հաշվի առնելով, ի՞նչ անելիքներ ունի  Հայաստանը, Տիգրան Աբրահամյանը պատասխանեց. «Եթե խնդրին առավել գլոբալ նայենք, ապա անելիքները շատ են՝ դիվանագիտական ճակատի ակտիվ աշխատանքներից մինչև տնտեսության ուժեղացում»:

Ինչ վերաբերում է զինված ուժերին, ապա 2016-ին, ըստ Աբրահամյանի, այս ոլորտում արմատական կադրային տեղաշարժեր կատարվեցին՝ պաշտպանության նոր նախարարի նշանակում, զինված ուժերի գլխավոր շտաբի փոփոխություն:

«Պատերազմի մեջ գտնվող երկրի համար սրանք առանցքային նշանակություն ունեցող փոփոխություններ էին: Կարծում եմ՝ մի շարք ուղղություններով վերանայում-փոփոխություններ կլինեն, դրանց մի մասի հիմքերը դրված են: Հատկապես կարևորում եմ նոր տեխնոլոգիաների ակտիվ կիրառումը զինված ուժերում, ինչը ժամանակակից աշխարհում ուժերի հավասարակշռությունը մեր օգտին մշտապես պահելու կարևոր երաշխիք կարող է դառնալ:

Բեկումնային փոփոխութուններ եմ առաջիկա տարիներին ակնկալում զինծառայողների, հատկապես սպայական անձնակազմի կրթության որակի բարձրացման ուղղությամբ: Ընդ որում, երբ խոսում ենք նոր տեխնոլոգիաների՝ բանակ ներմուծման մասին, ապա դա ենթադրում է զինծառայողների համապատասխան մակարդակի ապահովում, ինչը թույլ կտա մեր ունեցած հնարավորություններն առավել արդյունավետ կիրառելու համար», -նկատեց Տիգրան Աբրահամյանը:

Քաղաքագետի խոսքերով, ժամանակի ընթացքում պետք է վերանայումներ անել նաև մարտական հերթապահության կրման մասով. ժամանակակից տեխնոլոգիաների ներդրումը սահմանագծին հնարավորություն է տալիս ավելի քիչ ուժերով «խրամատավորվել» ՝ ուժեղացնելով օպերատիվ, արագ արձագանքման ստորաբաժանումներն ու դրանց դերակատարոթյունը:

«Մեր խնդիրը անընդհատ «մարզավիճակում» գտնվելն է, հակառակորդը ոչ մի սանդրանք, մարտական գործողություն սահամանագծին չպետք է «մարսի», հարվածները պետք է լինեն թիրախային և անհամաչափ»,- հավելեց նա: