Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Սուրբ Սարգսի տոնը երկու մասից է բաղկացած՝ հոգևոր,  եկեղեցում մատուցվում է պատարագ, ժողովրդական, որը տոնախմբությունն է»,- լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց Արարատյան Հայրապետական թեմի առաջնորդանիստ Սուրբ Սարգիս եկեղեցու և երիտասարդական կառույցների հոգևոր հովիվ Տեր Պետրոս ավագ քահանա Մալյանը:

Ս. Սարգսի տոնին նախորդող գիշերը երիտասարդներն աղի բլիթ են ուտում, որի հետ կապում են իրենց փեսացուի կամ հարսնացուի երազահայտնությունը: Այդ օրը հիշատակելի սովորություններից է փոխինդով մատուցարանը դնել տան տանիքին կամ պատշգամբին և սպասել Ս. Սարգիս զորավարի ձիու պայտի հետքին: Ըստ ավանդույթի` Ս. Սարգիսը պետք է հրեշտակների ուղեկցությամբ անցնի և ում մատուցարանի մեջ դրված ալյուրի կամ փոխինդի մեջ թողնի իր սպիտակ ձիու պայտի հետքը, այդ տարի կիրականանա հավատացյալի երազանքը:

«Հիմնականում երբ ասում են Սուրբ Սարգսի տոն, երիտասարդների մոտ այն  տպավորությունն է, որ պետք է աղի բլիթ ուտեն: Մենք բնույթով ազգային եկեղեցի ենք, մենք չենք մերժում մեր ազգային սովորություններն ու ծեսերը: Բայց դեմ ենք սնոտիապաշտությանը»,- ասաց Տեր Պետրոս ավագ քահանան:

Նրա խոսքով,  եկեղեցին դեմ չէ, բայց ոչ էլ քաջալեում է աղի բլիթ ուտելու այդ սովորությունը:

«Մենք չենք կարող մտնել բոլորի տներն ու հսկել՝ ուտում են աղի բլիթ, թե ոչ: Բայց եթե մարդ մի գործողություն է կատարում ու դա հավատքով է անում,  կարծում եմ, ինքը կարժանանա աստվածային հրաշքի: Աղի բլիթը  զուտ խորհրդանշական իմաստ ունի, ուրիշ ոչինչ:  Աղի բլիթին պետք չէ ապավինել, այլ Սուրբ Սարգսի բարեխոսությանն ու Տիրոջը:  Աղի բլիթը սիմվոիկ բան է, այն վտանգ էլ չի ներկայացնում:  Աղի բլիթի մեջ կա ազգային գեղեցիկ սովորության մի հատիկ, որ մինչ օրս մեզ է հասել»,-ասաց քահանան:

Նա ընդգծեց, որ չի կարելի մերժել ազգային սովորություններն ու ավանդույթները, այլապես կկատրվեն արմատներից:

Ասուլիսին ներկա Հայաստանի պետական ֆիլհարմոնիայի տնօրեն, ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ Գագիկ Մանասյանը  աղի բլիթ ուտելու երևույթը ներկայացրեց մշակութաբանության տեսակետից՝ նշելով, որ դա ծես  է ու կա ծիսական մտածողություն:

«Եթե ծեսի մեջ նման սիմվոլիկ բաներ չլինեն, չի կարող ծես դառնալ, կդառնա սովորական արարողությություն:  Պետք է միստիկ, ծիսական մտածողություն: Հենց աղի բլիթն այդ սիմվոլիկ միջոցներից մեկն է ծեսը ծես դարձնելու համար: Պետք է ոչ հավատալ, ոչ էլ չհավատալ: Գեղագիտություն է մտցնում ծեսի մեջ»,- ասաց Գ. Մանասյանը: