Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ռազմական հանցագործությունն ավելի յուրահատուկ է ահաբեկչական սկզբունքով առաջնորդվող պետություններին: Անընդհատ տեսել ենք Ադրբեջանի իշխանությունների գործողություններում հենց խաղաղ բնակչության դեմ ուղղված ռազմական հանցագործությունների փաստեր»,- «Ստեփանակերտի շրջափակման ճեղքումը. 25 տարի անց» թեմայով միջազգային կոնֆերանսի ժամանակ Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետ, Պաշարվածները» (2017) վավերագրական ֆիլմի համահեղինակ Հրանտ Մելիք-Շահնազարյանը:

Նա նշեց, որ Ադրբեջանն իր կողմից իրականացված ռազմական հանցագործությունների փաստերը բավական ցայտուն ներկայացնում է, իսկ նպատակը մեկն է՝ նման ճանապարհով  ահաբեկել և վախեցնել հակառակորդ կողմին:

«Ադրբեջանն այդ թշնամանքն ակտիվացնելու, քարոզելու նպատակով անգամ չի խուսափում միջազգային հնարավոր քննադատություններից, դրա իրավական հետևանքներից»,- ասաց քաղաքագետը:

Նրա խոսքով, Ադրբեջանն իր ռազմական հանցագործությունները սկսել է հենց ղարաբաղյան պատերազմի սկզբից ու այդ քաղաքականությունը շարունակում է մինչև հիմա: Որպես օրինակ նշեց՝ Ռամիլ Սաֆարովի կողմից հայ  սպա Գուրգեն Մարգարյանին  քնած ժամանակ կացնով սպանելը,  Սաֆարովին հերոսցանելն ու նրան մի ամբողջ սերունդ կրթելու վառ օրինակ դարձնելը, ապրիլյան պատերազմի ժամանակ Թալիշ գյուղում մնացած ծեր մարդկանց խոշտանգելը, ամենադաժան մահվան արժանացնելը:

«Այսինքն, սա մի քաղաքականություն է, որը նպատակ ունի ահաբեկել ոչ միայն հայկական պետությանը, նաև միջազգային հանրությանը, քանի որ բոլոր դեպքերում տեսնելով այդ տեսարանները՝ նրանք սարսափում են և  առաջին ռեակցիան լինում է ոչ թե իրավական պատիժը, այլ՝ ինչ անել, որպեսզի չկրկնվի: Այդ ճանապարհին միջազգային հանրությունը գնում է  Ադրբեջանին զիջելու ուղղով, վախենում է, որ կկրկնվեն նման դեպքերը: 
Այդ տեսարանները խնդրահարույց են հենց միջնորդների համար, քանի որ նրանց միջնորդության արդյունքը, ըստ էության, այդ սպանված ծերունիներն էին: Մենք այդ պատճառով տեսնում էինք քննադատություն նաև նրանց հասցեին ուղղված: Դրա համար փորձում են խնդրահարույց հարցերն այլ կերպ լուծել և գնում են այլ ճանապարհով»,- ասաց Հ. Մելիք-Շահնազարյանը:

Հարցին, թե  ինչը կամ ո՞վ կարող է կանգնեցնել Ադրբեջանին, քաղաքագետն ասաց. «Դրան հակադրությունը ուժեղ պետությունն է, ուժեղ պաշտպանությունը, ագրեսիվ արտաքին քաղաքականությունը, պահանջկոտ դիվանագիտությունը, որը, ցավոք սրտի,  այս պահին այդքան էլ հստակ չէ, դիվանագիտության տեսակետից այդքան էլ ակտիվ չենք»:

Նշենք, որ կոնֆերանսին նա հանդես եկավ «Ռազմական հանցագործությունների քաղաքական նպատակները. 1991-2016թթ» թեմայով զեկույցով:

Արդեն ելույթի ժամանակ նա ասաց.  «Այսօրվա միջոցառումը ինձ ստիպեց վերհիշել իմ մանկությունը, երբ պատսպարվում էինք Ստեփանակերտի նկուղներում Ադրբեջանի ԶՈւ կողմից հրետակոծություններից պաշտպանվելու համար։ Մենք շուտով կհրապարակենք «Պաշարվածները» վավերագրական ֆիլմը, որտեղ նաև այդ օրերին Ստեփանակերտում կյանքը չպատկերացնող մարդիկ կիմանան, թե ինչ է եղել»: