Ձեր վստահելի աղբյուրը

Եվ այսպես՝ քվեարկությունն ավարտվեց: Թեև շատերը պնդում են ու դեռ կպնդեն, որ այս և նախորդ ընտրությունների միջև տարբերություն չկար, սակայն տարբերությունն ակնհայտ է. բռնություններն էականորեն նվազել են: Ոմանց համար դա գուցե էական չէ, սակայն պետք է արձանագրել, որ պատշաճ ընտրությունների համար բռնությունների բացակայությունը պարզապես անհրաժեշտություն է:

Երկրորդ կարևոր էլեմենտը ազատ կամարտահայտությունն է, որ քվեարկողը պետք է իրացնի քվեախցիկում՝ բոլորի աչքից հեռու: Իհարկե, օրվա ընթացքում բազմաթիվ ահազանգեր եղան, որ տեղամասի կահավորման, տեսախցիկի դիրքի կամ մեկ այլ պատճառով ընտրությունների գաղտնիության սկզբունքի խախտման վտանգ կա, բայց մյուս կողմից չկա ոչ մի դեպք, որ քաղաքացին համապատասխան դժգոհություն ներկայացնի: (Անշուշտ կլինեն մարդիկ, ում կարծիքով՝ քաղաքացիները դժգոհություն չեն ներկայացրել, որովհետև չեն տիրապետել իրենց իրավունքներին, բայց դա ընտրական գործընթացի մյուս մասնակիցների խնդիրն է): Փաստ է՝ անկախ քվեարկողների մոտիվներից (ոմանք՝ վարչական լծակի ազդեցության տակ, ոմանք՝ փողի դիմաց, ոմանք էլ այլ պատճառներով), քվեախցիկում ընտրողը հնարավորություն է ունեցել ինքնուրույն որոշում կայացնել՝ առանց հարկադրանքի, առավել ևս՝ բռնության:

Այժմ արդեն պրոցեսի մասնակիցներին մնում է հետևողական լինել, որպեսզի քաղաքացիների քվեարկության արդյունքները ճիշտ արտացոլվեն տեղամասային հանձնաժողովների արձանագրություններում, իսկ դրանք էլ իրենց հերթին՝ համապատասխանաբար ամփոփվեն կենտրոնում:

Արդյունքները, բնականաբար, մասնակիցներից շատերին դուր չեն գա, և կհնչեն հայտարարություններ, որ մարդկանց ուղղորդել են, կաշառել են, ժողովուրդը չի հասկանում և այլ, և այլն: Բայց այդ ամենն էական չէ. կարևորը ժողովրդի ներկայացուցիչներից յուրաքանչյուրը քվեախցում ազատ է եղել ինքն իր որոշումը կայացնելու գործում:

Իսկ եթե հարցեր կան մոտիվների վերաբերյալ, ապա կուսակցությունները մեղադրելու փոխարեն ճիշտ կանեն հիշեն, որ ընտրապայքարը միայն քարոզարշավը չէ, և անհրաժեշտ էր ընտրողին իրազեկել, կրթել, մոտիվացնել  ոչ միայն անցած, այլ՝ արդեն նաև հաջորդ 5 տարիների ընթացքում:

Քաղաքագետ Արմեն Մինասյան