Ձեր վստահելի աղբյուրը

2016 թվականի ապրիլի 2-ին Արցախի սահմանների պաշտպանության ժամանակ անմահացած սերժանտ Կարեն Ներսիսյանն այսօր կդառնար 20 տարեկան:

Կարենը զոհվել է ապրիլի 2-ին՝  Ջաբրայիլի  դիրքերում ռազմական գործողությունների ժամանակ հակառակորդի դեմ պայքարում։ Մարտական դիրքի վրա թշնամու հանկարծակի հարձակման ժամանակ ծավալված թեժ ու համառ մարտերում արիաբար մարտնչել է մինչև վերջին փամփուշտը՝ ոչնչացնելով հակառակորդի բազմաթիվ գրոհայինների: Հետմահու պարգևատրվել է Հայաստանի Հանրապետության «Արիություն» մեդալով։

Ապրիլյան պատերազմի հերոսը ծնվել էր 1997 թ-ի ապրիլի 8-ին Բջնիում:  2003-2014 թթ-ին սովորել է Բջնիի Հ.Թումանյանի անվան միջնակարգ դպրոցում: 2014 թվականին ընդունվել է Երևանի ճարտարապետության և շինարարարության պետական համալսարանի ճարտարապետա-դիզայներական ֆակուլտետը։ Զբաղվել է սպորտով, հաճախել համակարգչային դասընթացների:

Կարեն Ներսիսյանը պարտադիր ժամկետային զինծառայության է անցել 2015 թվականին: Ծնողների խոսքերով՝ ծառայությունից չի դժգոհել, երբեք որևէ բանից չի տրտնջացել:

Նա դիրքեր էր բարձրացել ապրիլի 1-ին: Այդ օրը խոսել էր ընտանիքի անդամների հետ, ասել, որ ամեն ինչ  նորմալ է,  հանգիստ քնեն։  Ապրիլի 2-ից հարազատները փորձել են կապ հաստատել նրա հետ, հետո իմացել են, որ Կարենն անհետ կորածների ցուցակում է։  Ապրիլի 10-ին  Բաշ Քարվենդ բնակավայրի  մոտակայքում հայկական կողմին էր փոխանցվել  18 զինծառայողի  մարմին, որից մեկը Կարեն Ներսիսյանն էր։

«Երկիր Մեդիա» հեռուստաընկերությունը ապրիլյան պատերազմում զոհված զինվորներին նվիրված պատրաստել է «Նահատակաց փաղանգ, մեզ բացակա չդնեք» ռեպորտաժների շարք: Դրանցից մեկում, որը նվիրված է Կարենին, սերժանտի մայրը՝ Գայանե Ներսիսյանն ասել է. «Կյանքը վայելող, կյանքը սիրող, կյանքով լեցուն տղա էր Կարենս, սիրում էր էս կյանքի ամեն լավ բաներից օգտվեր, ոնց որ իմանար, որ իր կյանքը կարճ էր»:

Տիկին Գայանեն նաև նշել է, որ Կարենն իր ծննդյան օրն էլ էր շատ սիրում: Ծնողներին ասել էր՝ ապրիլի 14-ին դիրքերից կիջնի, 15-ին մեկ շաբաթով արձակուրդ կգա և միասին կնշեն ծնունդը:

«Ով գալիս էր մարտի վերջից, ասում էին՝ Կարենը գալիս է ծնունդին, ասում էի՝ չգիտեմ, ձեզ էլ է ասել, Աստծուց առաջ չընկնենք, ոնց որ ես զգայի, չեմ հասկանում»,- պատմել է տիկին Գայանեն:

Ծառայության մեկնելուց առաջ Կարենն իր վզնոցը մորն է տվել, որ հետ գա ու արդեն խաչով կրի այն: Որդու զոհվելուց հետո տիկին Գայանեն այն իր վզից է կախել, իսկ խաչի փոխարեն որդու նկարն է:

Նշենք, որ Կարենց դիրքի տղաները ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը մարտնչել են  հերոսաբար: Թշնամու կողմից դիրքերի՝ 15-20 րոպե տևած ծանր հրետակոծությունից հետո 112 դիրքի («Լալայկա» կոչվող բարձունք) ավագ Ադամ Սահակյանի գլխավորությամբ  7 հոգուց բաղկացած խումբն անցնում է շրջանաձև պաշտպանության։ Սերժանտ Ադամ Սահակյանն  իր զինակից ընկերների հետ կոտրել է հակառակորդի ողնաշարը՝ հասցնելով նրան զգալի կորուստներ (200-ից ավելի սպանված հատուկջոկատային), կանխելով նրա առաջխաղացումը դեպի երկրի խորքերը, տապալելով հակառակորդի մշակած՝ կայծակնային պատերազմի միջոցով ԼՂՀ- ին արագ պարտության մատնելու ծրագիրը։ Անհավասար պայքարում զոհվում են Ադամ Սահակյանը, Կարեն Ներսիսյանը, Բագրատ Ալեքսանյանը, Տիգրան Բերակչյանը, Անդրանիկ Գրիգորյանը,  Ժորա Եսայանը, Բորիս Օզմանյանը: