Ձեր վստահելի աղբյուրը

Մեկ տարի առաջ այս օրը Արցախում ծանր վիրավորվեց  ժամկետային զինծառայող   Հովհաննես Պողոսյանը: Թեև բժիշկներն ապրելու զրո տոկոս հավանականություն էին տվել, բայց Հովհաննեսը  կենաց-մահու պայքարում  հաղթեց: 

Ծառայում էր Թալիշում։ Ապրիլյան պատերազմի ժամանակ 1 տարի ու 4 ամսվա ծառայող էր: Հովհաննեսն ապրիլի 4-ին ազդրի շրջանում բեկորային վիրավորում է ստանում, սակայն որոշում է մնալ դիրքերում: Ինքնուրույն մշակում է վերքը, վիրակապում: Միայն ապրիլի 9-ին է դիմում բժիշկներին և տեղափոխվում Մարտակերտի հոսպիտալ:  Հետո նորից վերադառնում է դիրքեր, բայց  օրեր անց՝ մայիսի 13-ին ստանում է գլխուղեղի հրազենային ծանր վիրավորում:  Հովհաննեսին մարտական դիրքից տեղափոխում են Մարտակերտ, բարդ վիրահատության ենթարկում, հետո տեղափոխում են Ստեփանակերտ,  այնուհետև՝ Երևան: 28 օր մնացել է կոմայում:

Հովհաննեսի մայրը՝ Գայանե Ասատրյանը հիշում է, թե ինչ դժվարությունների միջով անցան:


«Հովհաննեսս 28 օր եղել է կոմայում, 36-րդ օրը  վերակենդանացման բաժանմունքից տեղափոխել ենք հիվանդասենյակ, 105 օր մնացել ենք հոսպիտալում: Այնքան ուժեղ էր, որ իր ոտքով, քայլելով դուրս եկավ հոսպիտալից»,- Panorama.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասում է տիկին Գայանեն:

«2016 թվականի մայիսի 13-ն ինձ համար չարաբաստիկ օր էր: Երեկոյան իմացա Հովհաննեսի վիրավորվելու մասին: Արցախում բժիշկները պայքարում էին որդուս կյանքի համար,  թեև ապրելու հույս չկար, բայց  Աստծո ձեռքը տղայիս գլխին էր, երեխաս ապրեց:  Արդեն մեկ տարի մենք պայքարում ենք Հովհաննեսի առողջության վերականգնման համար: Միայն տղաս ոտքի կանգնի, ուզում եմ իրեն տեսնել այնպես, ինչպես կար մեկ տարի առաջ»,- նշում է տիկին Գայանեն:

Հետո հիշում է մեկ տարվա իրենց համառ աշխատանքը, անցած ճանապարհը. «Մենք դժվար ու բարդ  ճանապարհ անցանք  ու դեռ անցնում ենք»:

Բայց միաժամանակ հավելում է, որ եթե Հովհաննեսը ցանկություն չունենար պայքարելու, ապա այս արդյունքն այսօր չէր ունենա: «Չի հուսահատվում, պայքարում է, ամեն օր մի նոր հաղթանակ ենք ունենում»,- ասում է Գայանե Ասատրյանը:

Հովհաննեսը երկարատև վերականգնողական բուժումներից հետո սկսել է առանց հենակների քայլել, խոսքը նույնպես բացվել է, բայց աջ ձեռքը համարյա անշարժ է, չի կարողանում աշխատեցնել: Հիշողությունն էլ դանդաղ, բայց կամաց-կամաց վերականգնվում է: Տիկին Գայանեի խոսքերով՝  միայն վերջին 3-4 տարիները չի հիշում, երբեմն ծառայության տարիներից է որոշ դրվագներ հիշում:

Հովհաննեսը գլխի երեք վիրահատություն է տարել, առջևում ևս մեկն էլ կա,  պրոթեզավորման բարդ վիրահատություն: 

Արդեն համապատասխան ստուգումներն անցնել է, սպասում են վիրահատության օրը նշանակեն: Վիրահատությունը, ըստ տիկին Գայանեի,  կիրականացվի Պաշտպանության նախարարության աջակցությամբ:

«Ես միշտ ուժեղ եմ եղել, բայց հիմա կարծես թե գերբնական ուժ լինի իմ մեջ: Հավատում եմ, որ այս մի փորձությունն էլ կհաղթահարենք ու Հովհաննեսս ոտքի կկանգնի»,- ասում է տիկին Գայանեն: