Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ընտանիքի օրն առանձնահատուկ նշանակություն ունի վանաձորցի ամուսիններ Բաբկեն Պետրոսյանի և Քնարիկ Անտոնյանի համար, ովքեր խնամատար ծնողների լավագույն օրինակն են Հայաստանում: Այսօր արդեն հայոց բանակում ծառայող Գոռը 2006 թվականին Վանաձորի մանկատնից տեղափոխվեց Քնարիկի և Բաբկենի ընտանիք։

«Առաջին խնամատար ընտանիքներից մեկն ենք եղել, այս տարիների ընթացքում բազմաթիվ դժվարություններ ենք հաղթահարել՝ երեխան էլ մեզ հետ։ Մեր կողքին են եղել բոլորը՝ հարևաններից, բարեկամներից սկսած մինչև հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ ու հոգեբաններ»,- այսօր Ընտանիքի միջազգային օրվա առթիվ խնամքի ծառայությունները Հայաստանում թեմայով քննարկման ժամանակ պատմեց Բաբկեն Պետրոսյանը։

«9 տարեկան որդուս կորցրեցի երկրաշարժի ժամանակ։ Տարիներ անց հենց այդ նույն տարիքում մեր տուն եկավ Գոռը։ Եղել են դժվարություններ, բայց ամեն ինչ արդեն անցյալում է։  Անբացատրելի էր զգացողություններս, երբ առաջին անգամ մեր տնից Գոռին դպրոց ճանապարհեցի, երբեք չեմ մոռանա նրա ուրախությունը։ Չեմ մոռանա նաև այն օրը, երբ մի անգամ մանկատնից մեր տուն էին եկել, երեխան սենյակից դուրս չէր գալիս, երբ հարցրի ինչու չես գալիս, ասաց՝ «վախենում եմ նորից ինձ հետ տանեն»»,- հիշողություններով կիսվեց տիկին Քնարիկը։

Քննարկման ժամանակ մասնակիցներից մեկի հարցին, թե ինչպես է տղան դիմում նրան՝ Բաբկեն Պետրոսյանը պատասխանեց՝ «մամա-պապա, ինչպես մնացած երեխաներն իրենց ծնողներին», հետո ժպիտով հավելեց՝ «բայց սկզբից պապա է ասել»։

Հանդիպմանը ներկա ՀՕՖ-ի երեխաների աջակցության կենտրոն հիմնադրամի գործադիր տնօրեն Միրա Անտոնյանն էլ պատմեց, որ հերթական այցի ժամանակ, երբ արդեն չորրորդ դասարանցի Գոռին հարցրել է, թե ինչն ես ամենաշատը սիրում, նա պատասխանել է՝ «որ դպրոցից գալիս եմ, գալիս եմ, գալիս եմ, հասնում եմ տուն ու կանչում մամա, ասում է հա ջան, այ դա եմ սիրում»։

Միրա Անտոնյանը նշեց, որ ամուսնները լավագույն օրինակը կարող են դառնալ շատ ու շատ ընտանիքների համար։

«Այսօր Երևանում և հանրապետության տարբեր մարզերում 21 խնամատար ընտանիք ունենք՝ 25 երեխաներով։ Խնամատար ընտանիքներն հնարավորություն են տալիս են, որ խնամքի հաստատություններում գտնվող շատ երեխաներ ստանան ընտանեկան ջերմություն և լիարժեք քաղաքացի մեծանան։  Այն նույն գումարով, որն այսօր ծախսվում է անբարենպաստ ընտանիքներից երեխաներին հաստատություններ բերելու և հոգ տանելու համար մինչև չափահաս դառնալը, շատ ավելի կարելի է անել, եթե փոխենք ծառայություններ մատուցելու մոտեցումները»,-ասաց Միրա Անտոնյանը։

ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի փոխնախարար Աշոտ Մարգարյանը տեղեկացրեց, որ 2017-18 թվականներին խնամքի այլընտրանքային ծառայություններ մատուցելու հարցում ուշադրության կենտրոնում է լինելու Լոռու մարզը։

Այսօր Վանաձորի մանկատանն ապրում է 66 երեխա, Վանաձորի գիշերային խնամքի և պաշտպանության հաստատությունում՝ 106 երեխա, 173 երեխա հատուկ դպրոցներում, 5-ը՝ խնամատար ընտանիքներում։

«Մեր նպատակն է այնպես անել, որ ոչ մի ընտանիք ստիպված չլինի իր երեխային մանկատանը կամ գիշերօթիկ հաստատությունում պահելու։  Սակայն եթե այդպիսի հաստատություններում բնակվող երեխային հնարավոր չի լինում վերադարձնել կենսաբանական ընտանիք, այլընտրանքային ծրագրերի միջոցով պետք է այնպես անել, մանկատները, գիշերօթիկները փոխարինվեն ընտանեկան տիպի հաստատություններով, որպեսզի երեխաները մեծանան խնամատար ընտանքիներում։Պետք է միջոցներ ձեռնարկելով նպաստենք ընտանիքում մեծացած երեխաների հասարակություն մուտք գործելուն»,-ասաց փոխնախարարը։

«Սեյվ դը չիլդրեն» հայաստանյան գրասենյակի երեխայի պաշտպանության փորձագետ Գրիգորի Գրիգորյանցի խոսքով՝ շատ դեպքերում երեխաներին կեսաբանական ընտանքի վերադարձնելը չի բխում երեխայի լավագույն շահից և այստեղ առաջ են գալիս խնամքի այլընտրանքային ծրագրերը։

Նշենք, որ կյանքի դժվար իրավիճակներում հայտնված երեխաների խնամքի այլընտրանքային ծառայությունների ստեղծման նպատակով Հայաստանում իրենց ջանքերն են համախմբել Հայաստոնւմ ՄԱԿ-ի մանկական հիմանդրամը, ԱՄՆ ՄԶԿ Կայուն զարգացման գրասենյակը, «Վորլդ Վիժն Հայաստան» կազմակերպությունը, «Սեյվ դը չիլդրեն» հայաստանյան գրասենյակը, ՀՕՖ-ի Երեխաների աջակցության կենտրոն հիմանդրամը և «Հույսի կամուրջ» ՀԿ-ն։