Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում ապրող բոլոր կանայք ու տղամարդիկ բանակի մաս են կազմում, սակայն մենք չենք կարող ասել՝ քանի զինծառայող կա շփման գծում»: Արցախ այցելած լուսանկարիչ Էմանուել Ամիգաթիին ասել են հայկական երկրորդ հանրապետության արտաքին գործերի նախարարությունում:

Նա գրում է՝  ապրիլյան պատերազմից մեկ տարի անց Հայաստանի աջակցությունը վայելող չճանաչված երկրի գյուղերում ու փողոցներում կյանքը շարունակվում է: Հանրապետության բոլոր բնակիչները լավ են հիշում բազմամյա հակամարտության ավերիչ բռնությունները, նրանցից ոմանք խաղաղության բանաձևին են ձգտում: Նրանք հավատում են, որ հաջորդ սերունդների ապագան ավելի լավն է լինելու:

Իտալացի լուսանկարիչը հիշեցնում է, որ հակամարտությունը սկիզբ է առել 1988-ին, Խորհրդային Միության փլուզումից հետո վերաճել է պատերազմական գործողությունների: Պատերազմի հետևանքով 65 հազար էթնիկ հայեր ու 40 հազար ադրբեջանցիներ տեղահան են եղել:

Չնայած հրադադարի հաստատված ռեժիմին, շփման գծում  զինվորները ամրացնում են պաշտպանությունը:

«Մի քանի օր առաջ, երբ ես Արցախում էի, ադրբեջանցի դիպուկահարի կրակոցից երիտասարդ զինծառայող վիրավորվեց: Նրան տեղափոխեցին Երևան հոսպիտալ, կյանքին սպառնացող վտանգը դեռ չի անցել»,-գրում  է Էմանուել Ամիգաթին:

Նա հիշեցնում է անցած տարվա ապրիլյան դեպքերը, երբ Թալիշում ադրբեջանցիները մտել ու սպանել էին տարեց մարդկանց, կտրել նրանց ականջները: Դեռևս տեսանելի են ռմբակոծված տների, խանութների, ավերված դպրոցի հետքերը: Տեղացիները տեղափոխվել են մոտակա գյուղեր, որտեղ ապրում են նաև իրենց հարազատներն ու հարևանները:

«Սահմանը լի է ռազմական ճամբարներով, ինչը հիմք է տալիս ասելու, որ ռազմական կյանքն ավարտված չէ: Մայրաքաղաք Ստեփանակերտում ավանդական ավագ դպրոցը փոխարինվեց ռազմական ակադեմիայով: Այստեղ 13-18 տարեկան տղաներ և աղջիկներ սովորում են մաթեմատիկա, պատմություն, անգլերեն՝ ֆիզիկական վարժություններից ու քայլերթներից հետո: Գործազրկության մակարդակը մեծ է, աշխատավարձը՝ ցածր, հնարավորությունները՝ քիչ, երիտասարդներն ապրում են լավ կյանք փնտրելով արտասահմանում»,-գրում է նա:

Լուսանկարներն ամբողջությամբ՝ այստեղ: