Ձեր վստահելի աղբյուրը

Գյումրեցի Ալեքսան Առաքելյանն իր համար ավելի լավ ճակատագիր չէր պատկերացնում, քան հայրենիքի պաշտպան լինելը:

«Սահմանից հեռու նա իր կյանքը չէր պատկերացնում: Անգամ տանը գտնվելիս էլ իր զինվորական հոգսերով էր տարված»,-Հանրային  հեռուստաընկերության «Նվիրյալներ» հաղորդաշարին տված հարցազրույցում ասել է զինվորականի կինը՝ Մերին:

Ալեքսանի հայրը խորհրդային բանակի ենթասպա Գևորգ Առաքելյանն է:
«Ինձ այնտեղ առաջարկեցին պաշտոնի բարձրացում, ասեցի՝ չէ, ինձ Գյումրին է ձգում»,-ասում է Ալեքսանի հայրը:

Գյումրիում էլ զինվորական ծառայությունը շարունակել է, ընտանիքի հյուրերն էլ առավելապես զինվորականներ էին լինում:

«Ալիկս տասներերոդ դասարան էր՝ հարցրեցի, ի՞նչ մասնագիտություն ես ընտրելու: Ասեց՝ ես քո ուղով առաջ եմ գնալու, դու ենթասպա ես, ես պետք է դառնամ գեներալ»,-հիշում է հայրը:

Հրամանատարները նրան բնութագրում են որպես ազնիվ, հավատարիմ, մաքուր, համարձակ, սկզբունքային, հայրենասեր, բանիմաց մարդ ու սպա:

Ջաբրայիլում ծառայություն անցած զինվորական բոլոր կոչումները, իսկ որ ավելի կարևոր է, զինվորների հարգանքը, սերն ու նվիրվածությունը վաստակել է  իր քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ: Նա հենց Ջաբրայիլում էր անցել ժամկետային ծառայությունը, իր ցանկությամբ նշանակվել է այստեղ:

«Շատ խիստ հրամանատար էր, բայց դրա հետ մեկտեղ երեխեքն ուզում էին ընկնել Առաքելյան Ալիկի գումարտակ, զինվորների կողքին էր»,-ասում է հայրը:

Ապրիլյան պատերազմում էլ զինվորներին մենակ չի թողել, մարտն անձամբ է ղեկավարել: Հինգ սպա էին և մեկ շարքային՝ փոխնդգապետներ Ալեքսան Առաքելյանը, Օնիկ Գրիգորյանը, Ռոման Պողոսյանը, մայոր Սուրեն Մելքոնյանը, ավագ լեյտենանտ Մաքսիմ Գրիգորյանը, սանհրահանգիչ Սաշա Գալստյանը:

Առաքելյանը երկու երեխա ունի: Կինը պատմում է, որ որդու ատամհատիկին իրերի մեջ Ալեքսանը նաև ուսադիրներն էր դրել՝ հույս ունենալով, որ որդին էլ կընտրի զինվորականի ճանապարհը:
Իսկ մինչ այդ տասնամյա դուստրը՝ Աստղիկն արդեն բոլորին հայտարարել է, ցանկանում է դիպուկահար դառնալ, հոր վրեժը լուծել:

Ալեքսան Առաքելյանը ծնվել է 1982 թվականին, Գյումրի քաղաքում: Սովորել է Գյումրու տեղի դպրոցում: Դպրոցն ավարտելուց հետո 2001 թվականին ընդունվել է Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտ: 2004 թվականին, ավարատելով ինստիտուտը 10 տարի ծառայել է հարավային սահմանին՝ որպես դասակի հրամանատար: 2014 թվականին ուսումը շարունակել է ռազմական ակադեմիայում, որից հետո տեղափոխվել Վարդենիսում գտնվող զինվորական երկրորդ կորպուս՝ որպես ծառայության պետ: Հետագայում անցել է հարավային սահման և նշանակվել հրամանատարի մարտական գծով առաջին տեղակալ: Փոխգնդապետ Ալեքսանի անունով Գյումրիում բացվել է պուրակ:

Ապրիլի 2-ի լուսաբացին ժամը 6-ի սահմաններում, Ալեքսանը և ևս 4 սպա «Ուազ» մեքենայով մեկնել են դիրքեր՝ ընկերներին օգնելու: Սակայն, տեղյակ չեն եղել, որ դիրքը գրավված է թշնամու կողմից: Երբ նկատել է, որ անօդաչու սարքը նկարում է վաշտը, զինանոցն ու իր աշխատասենյակը, զորքին կարգադրել է անմիջապես դուրս գալ վաշտից։ Ալեքսանը, շտապելով ցանկացել է գրավել դիրքը: Հասնելով դիրք, մեքենան ընկել է շրջափակման մեջ: Զինակից ընկերների զոհվելուց հետո, ուսից վիրավորում է ստացել, սակայն շարունակել է կռվել մինչև մահացու վիրավորում ստանալը: Այդ վիճակում 30 մետր վազելով առաջ է գնացել և նռնակով պայթեցրել թշնամու զինվորներին։ Ցավալի լուրը հասել է ապրիլի 10-ին, երբ հայկական կողմին էր հանձնվել ապրիլի 2-ից 5-ը ծավալված ռազմական գործողությունների արդյունքում անհետ կորած 18 զինծառայողների մարմինները: Նրանց մեջ էր նաև Ալեքսան Առաքելյանի մարմինը:

Փոխգնդապետի խոշտանգված դին թշնամին վերադարձրել է 18 ադրբեջանցի զինծառայողի դիակների դիմաց: