Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Գլխավոր վտանգը նման առանձնացված հայեցակարգի գոյությունն է: Հայեցակարգի մեջ չէ վտանգը, այլ առանձնացված մոտեցման, պետք չէ ռուսերենը առանձնացնել առանց որևէ հիմնավորման, քանի որ արդեն կա օտար լեզուների դասավանդման հայեցակարգ»,-այսօր «Մեդիա կենտրոնում» «Դպրոցներում ռուսաց լեզվին` նոր կարգավիճակ տրամադրելու մասին հայեցակարգ.հնարավոր ռիսկեր և մտահոգություններ» թեմայով քննարկման ժամանակ ասաց Հանրային քաղաքականության ինստիտուտի հետազոտությունների համակարգող Ավետիք Մեջլումյանը։

Նրա խոսքով, երբ այս երկու հայեցակարգերը համեմատում ենք, որևէ հիմնավոր փաստարկ չկա, թե ինչու պետք է ռուսերենի նկատմամբ լինի առանձին մոտեցում, առանձին հայեցակարգ. «Կան նույնիսկ հակասություններ, օրինակ՝ օտար լեզուների հայեցակարգում նշված է, որ պետք է պահպանել լեզուների զուգամերձության սկզբունքը, միասնական մոտեցում ցուցաբերել օտար լեզուների դասավանդման հարցում։ Բայց եթե միասնական մոտեցում է, ինչու՞ է ռուսերենն առանձնացվել»։

Քննարկմանը ներկա հանրային գործիչ Դավիթ Սանասարյանի կարծիքով՝ ստացվում է մի բան, որ կա օտար լեզու և կա ավելի լավ օտար լեզու։

«Մեր երեխաների մեջ ուզում են սերմանել այդ կախվածության հոգեբանությունը, որ եթե ուզում են մրցակցային մասնագետ լինել, պետք է խորացված սովորեն ռուսերեն։ Սակայն այսօր աշխարհում արևմտյան կրթական համակարգն է օրինակ, նույն ռուսների համար էլ։ Կախվածի հոգեբանություն դաստիարակելը, սերմանելը մեր կրթական համակարգում շատ վատ է»։

Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի տնօրենն Աշոտ Բլեյանն էլ նշեց, որ հանրակրթության նպատակը պետք է սահմանվեր մտածել սովորեցնելը. «Արժեր, որ այսօր անդրադառնայինք հանրակրթական դպրոցում մայրենիի ուսուցմանը, մայրենիով երեխայի զարգացմանը,  և այդ ամբողջ զարգացման ընթացքում օտար լեզվի կիրառմանը։ Իսկ այսպես անընդհատ հակադրությունների մեջ ենք հայտնվում։ Փորձում են մեր դժբախտությունները պայմանավորել օտար լեզուների վատ իմացությամբ, բայց ես համաձայն չեմ, օրինակ՝ անգլերենի իմացությունը նկատելի բարձրացել է»։

Բլեյանի խոսքով՝ ամենաանթույլատրելի բանը հանրակրթության մեջ խտրությունն է, սա պետք է բացառել. «Չի կարելի որևէ պատրվակով մոռանալ երեխային։ Չի կարող առարկան ավելի կարևոր լինել, քան բուն երեխայի շահերը, զարգացումը, նրա ինքնաարտահայտման հնարավորությունների մեծացումը, սա երեխայի դեմ է, հակամանկավարժական է»։