Ձեր վստահելի աղբյուրը

Սննդագիտության դոկտոր Դավիթ Պիպոյանն ահազանգում է, որ պարենային ապրանքների գների բարձրացումը բերելու բացասական հետևանքների՝ թերսնուցված երեխաների թիվն ավելանալու է, մարդկանց առողջական խնդիրներինը՝ նույնպես:

«Առանց այդ էլ Հայաստանում նվազագույն սպառողական զամբյուղն ավելի թանկ արժե՝ 57 հազար դրամ, քան նվազագույն աշխատավարձը՝ 55 հազար դրամ: Սակայն նույնիսկ 57 հազար դրամը բավարար չէ այդ մթերքները ձեռք բերելու համար:  Մեր երկրում զարգացած երկրներից թանկ վաճառվում է  կարագ, միս: Այն դեպքում, երբ այդ երկրներում նվազագույն աշխատավարձը տասնապատիկ բարձր է»,-Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց պարենային իրավունքի մասնագետը:

Նա ահազանգում է, որ Հայաստանում պարենային ապահովության ցուցանիշը շատ է նվազել: Ոչ մի առումով ինքնաբավություն չկա: Ուրիշ երկրում սննդամթերքի գինը բարձրանում է, Հայաստանում մարդիկ լուրջ խնդրի առաջ են կանգնում:

«Ո՞նց կարելի է ունենալ նախալեռնային շրջաններ, բայց կարագ չունենալ ու լրիվ կախված լինել արտասահմանյան կարագի գնից: Մարդը ստիպված է լինում 5 հազար դրամով կարագ առնել: Նույնը վերաբերում է մսամթերքին: Սնունդն այնքան է թանկացել, որ մարդը պատրաստ է ցածր գնով ամենաանորակ ապրանք առնել և ուտել»,-նշեց նա:

Պիպոյանի խոսքով, սնունդի թանկացման պայմաններում մարդիկ նախապատվություն են տալու դատարկ կալորիաներին:

«Առանց այդ էլ մեզ մոտ կան խմբեր, որոնք անհրաժեշտ 2000 կալորիայից 1500-ը հացից են ստանում: Իսկ դա միակողմանի սնուցում է: Թանկացման հետևանքով  այս խնդիրը սրվելու է»,-ասաց մասնագետը:

Պիպոյանը հիշում է մի հետազոտություն «Աղքատությունը, երջանկությունը և պարենային ապրանքների գները» թեմայով: Մեծածավալ ուսումնասիրությունների արդյունքում պարզվել է՝  բոլոր այն երկրներում, որտեղ մարդիկ իրենց եկամուտի  25-30 տոկոսը ծախսում են սնունդ ձեռք բերելու համար,  երջանիկ չեն կարող լինել:

«Ես հիմա ասում եմ, մեր տանը ամբողջ աշխատավարձը ծախսվում է միայն սնունդի և ջեռուցման համար: Հիմա մարդկանց ո՞նց մեղադրենք, որ անորակ, կոնսերվանտներով, բայց էժան սննդամթերք են գնում»,-նշեց նա:

Դավիթ Պիպոյանի խոսքով, պարենային ապահովության ու պարենային  անվտանգության ոլորտում միտումները տարեցտարի բացասական են դառնում, իսկ պաշտոնյաների հայտարարություններն էլ խոսում են այն մասին, որ պետությունը դրանց  ճիշտ հակառակ ուղղությամբ է շարժվում:
«Մեր երկրի պետական մարմինները պարենային ապահովության ռազմավարությանը հակասող հայտարարություններ են անում: Օրինակ, պարենային ապահովության  եվրոպական ընդհանուր ագրարային քաղաքականությունը սահմանում է, որ պետք է բոլոր գյուղատնտեսական ապրանքների համար սահմանվի իրական գին հասկացություն: Իսկ Հայաստանի գյուղնախարարը հայտարարում է՝ շուկան է կարգավորում ամեն ինչ,  թանկացումը կբերի ներդրումների ավելացմանը, շուկան կկարգավորի: Եթե նախարարը նման նման հայտարարություն է անում, ուրեմն պարենային ապահովությունից ոչինչ չի հասկանում: Դա նշանակում է, որ  սեփականը չունես»,-ասաց նա:

Պիպոյանի խոսքով, այսօր արտադրողների հիմնական արտադրանքն արտահանվում է, պաշտոնյաների հայտարարություններն  էլ ոչ թե պարենային ապահովման մտահոգությամբ են պայմանավորված, այլ չինովնիկների ու նրանց ընտանիքների բիզնես պրոյեկտներով ու դրանց շահի սպասարկումով:

«Զարգացած երկրներում պարենային ապահովությունը դրված է փոքր և միջին ընտանեկան բիզնեսի ուսերին: Նրանց օգնում են, որպեսզի նա կարողանա արտադրել իր ընտանիքի համար անհրաժեշտ կաթը, կաթնամթերը, հացամթերքը: Իհարկե, բիզնեսը պետք է զարգանա, արտահանումը պետք է ավելանա, բայց պարենային ապահովության խնդիրը պետք  է լուծեն փորք և միջին ֆերմերային տնտեսությունները»,-ասաց Պիպոյանը: