Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հայաստանում մոտ վեց հազար մարդ տեսողական լուրջ խնդիր ունի, 250-ը՝ երեխաներ են: Նոյեմբերի 13-ին՝ Կույրերի միջազգային օրը, լրագրողների հետ հանդիպմանը Ս.Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնի լազերային և նորագույն տեխնոլոգիաների բաժանմունքի բժիշկ-ակնաբույժ Լուսինե Բեկիրսկա-Թամազյանը նշեց, որ կուրության երեք տեսակ կա՝ ամբողջական, ժամանակավոր և վերականգնելի կուրություն:

Ժամանակավոր կուրության պատճառ կարող է լինել կատարախտը, այս դեպքում տեսողությունը վերականգնելի է: Բժիշկը խորհուրդ տվեց տարեց մարդկանց՝ չվախենալ և դիմել մասնագետի, քանի որ վիրահատությունը տևում է 10 րոպե և անցավ է:

Գլաուկոմայի՝ տեսանյարդի բջիջների կորուստի դեպքում տեսողության կորուստն անվերականգնելի է, սակայն այն դեպքում միայն, երբ կանխարգելիչ քայլեր չեն արվել: Կան մեթոդներ, որոնցով այս խնդիրը ևս հնարավոր է բուժել:

Անհասների հիվանդությունը կամ ռետինոպաթիան «քաղաքակրթության» հիվանդություններից է: Եթե առաջ այս հիվանդությունն ունեցող երեխաներին ծնողները տեղափոխում էին արտասահման, ապա այժմ այն նաև Հայաստանում է բուժվում:

Կերատոկոնուսը տեսողական հիվանդություն է, որ հատուկ է հին ազգերին՝ հայերին, հույներին: Նախկինում բուժում չունեցող այս հիվանդությունն արդեն 8 տարի է՝ Հայաստանում կարողանում են բուժել: Այս հիվանդությունը ժառանգաբար չի փոխանցվում, ծնողը կարող է անգամ չիմանալ, որ երեխան այդ հիվանդությունն ունի:

Ժամանակավոր կուրության օրինակներ են կարճատեսությունը, աստիգմատիզմը, հեռատեսությունը: Սրանք ևս «քաղաքակրթության» հիվանդություններ են, որոնք երիտասարդացել են: Այս խնդիրների առաջացման հիմնական պատճառներից են հեռուստացույցը, համակարգիչներն ու բջջային հեռախոսները:

Ակնաբույժի խոսքով՝ եթե նախկինում այս խնդիրները սկսվում էին 13-14 տարեկանից և կոչվում էին «դպրոցական», ապա այժմ սկսվում են 6-7 տարեկանից: Հայաստանում արդեն 17 տարի է՝ այդ վիրահատությունները կատարվում են: Ակնաբույժը կարևորում է սննդակարգը, սակայն չի գերագնահատում դրա դերը:

«Սննդակարգը հրաշքներ չի գործում, որովհետև հայ բալիկները հիմնականում լավ են սնվում, բայց ես հիմնականում խորհուրդ եմ տալիս երեխաներին կալցիումով հարուստ սնունդ տալ»,- ասաց նա:

Հոգեբան Աննա Բադալյանը նշեց, որ տեսողական խնդիրները հոգեբանական առումով ևս ազդում են մարդու վրա: Տեսողական ընկալումները՝ երևույթների, պատկերների, գույների, բացակայում է, դրանից արդեն ծնվում է մարդու հույսերի, որոշակի էմոցիաների պակաս, արդյունքում մարդու մոտ սկսվում է նյարդային վիճակ:

Ըստ հոգեբանի՝ եթե մարդն ի ծնե կույր է, կարողանում է այդ ամենի հետ հարմարվել, բայց որոշակի զրկվածության գործոն կա: Թույլ տեսողության դեպքում հոգեբանական խնդիր է առաջանում պատկերն ամբողջովին չընկալելու պատճառով: Բադալյանի խոսքով՝ տեսողական խնդիրներ կարող են լինել նաև հոգեբանական գործոնների հիմքով:

«Կա խնդիր, հատկապես անչափահասների շրջանում, երբ թույլ տեսողությամբ երեխան պետք է դպրոցում ակնոց կրի, և սկսվում են երեխայի նկատմամբ ինչ-որ ճնշումներ: Իր մոտ առաջանում է թերարժեքության բարդույթ»,- ասաց նա:

Մասնագետները խորհուրդ են տալիս հետևել առողջությանը, քանի որ խնդիրները կանխարգելելն ամեն դեպքում ավելի հեշտ է: