Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ամանորը սպասված տոն է բոլորիս համար, նոր հույսերով ու ակնկալիքներով ենք դիմավորում Նոր տարին։ Այն  սպասված է նաև բանակում ծառայող զինվորների ու  նրանց ընտանիքների համար։

Panorama.am-ի զրուցակիցները ապրիլյան պատերազմի մասնակիցներն են,  ներկայումս զինվորական ծառայության մեջ գտնվող զինծառայողները՝  խաղաղություն բերողները, պահողներն ու պարտադրողները:

Արա Չիլինգարյանը ծառայում է Արցախի հյուսիսում տեղակայված զորամասերից մեկում: Նախքան ծառայությունը քիչ բան գիտեր բանակային կյանքի, ծառայության ընթացքի մասին։ Արցախի մասին լսել էր ծնողներից, ֆիլմերից: Ապրիլյան  դեպքերից հետո ավելի շատ ոգեշնչվեց ու Ռուսաստանում մեծացած տղան մեծ ցանկություն ուներ վերադառնալ հայրենիք և զինվորական ծառայության անցնել հենց Արցախում։ Այդպես էլ եղավ։

Արան հինգ ամսվա ծառայող է, առաջին անգամ Նոր տարին նա դիմավորելու է զորամասում, ընտանիքից հեռու։ Զինվորներն արդեն զարդարել են զորամասը.  տոնական տրամադրությունն ապահովված է։ «Տրամադրությունը բարձր է, բոլորս էլ ցանկանում ենք տոնական մթնոլորտում դիմավորել Նոր Տարին։ Մի քանի օր հետո առաջին անգամ գնալու եմ մարտական հերթապահության։ Հպարտ եմ, որ սահման եմ պահելու, ես էլ իմ պարտքն եմ կատարելու՝ ծառայելով հայրենիքին, պաշտպանելով հայրենի հողը, մեր երկրի սահմանները։ Սահման պահող ցանկացած մարդ առաջին հերթին գիտակցում է, որ պահում, պաշտպանում է իր ընտանիքը: Դա իրեն պարտավորեցնում է ավելի զգոն լինել»,- նշում է Արան։

Զինվորի խոսքով՝   զորամասը դարձել է իրենց տունը։ Մեծանալով հայրենիքից հեռու, սկզբնական շրջանում Արայի համար դժվար է եղել, սակայն ընկերներն օգնել են հաղթահարել այդ դժվարություններն ու շատ արագ ինտեգրվել միջավայրին։

«Թող խաղաղություն լինի, բոլորս մեր պարտքը կատարենք ու վերադառնանք տուն։ Ծառայությունը վերջացնողներն էլ այս քանի օրը անփորձանք ծառայեն ու տուն գնան, նրանց սպասում են, թող գնան հասնեն իրենց սպասողներին»,- ասում է 18-ամյա Արա Չիլինգարյանը։ 

Իգոր Միրզախանյանը մի քանի օրից կզորացրվի։ Նրա միակ ցանկությունը ևս խաղաղությունն է. «Մեծ սիրով շնորհավորում եմ բոլորիս Ամանորն ու Սուրբ ծնունդը: Ցանկանում եմ, որ 2018 թվականը լինի միմիայն հաղթանակների և նորանոր ձեռքբերումների տարի: Թող որ գալիք տարում բոլորիս տները լցվեն սիրով, ջերմությամբ և անսպառ ժպիտներով, իսկ աշխարհի վրա տիրի միայն խաղաղությունը: Քաջառողջություն, բարեկեցություն, ուժ և եռանդ եմ ցանկանում բոլոր բոլորին: Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ»։

Ապրիլյան պատերազմի մասնակից, «Մարտական խաչ» երկրորդ աստիճանի շքանշանով պարգևատրված Հարություն Բադալյանը ծառայությունից հետո ուսումը շարունակում է  Տնտեսագիտական համալսարանում, սովորելուն զուգահեռ աշխատում է: Ծառայությունի հետո ամեն վայրկյան հայրենիքին օգտակար լինելու մասին է մտածում:

Անցնող տարին նրա  համար լի էր անակնկալներով ու փորձություններով: Հարությունը շատ մաղթանքներ ունի, գլխավորը՝ հայրենիքի սահմանների խաղաղությունն է:

«Սրտանց շնորհավորում եմ բոլորիս Ամանորն և Սուրբ Ծնունդը: Անցնող 2017 թվականը լի էր անակնկալներով և փորձություններով: Ցանկանում եմ 2018 թվականը լինի սիրո, ջերմության և առատության տարի: Ամենակարևորը ցանկանում եմ խաղաղություն հայրենիքիս, թող նրա սահմաններն անառիկ մնան, իսկ անդորրը հանգիստ լինի: Ցանկանում եմ, որ գալիք տարում միասնական լինենք և մեր միասնությամբ բարձրունքներ գրավենք: Ցավոք սրտի, այսօր մեզ հետ չեն այն անմահ հերոսներն, ովքեր նահատակվեցին հայրենիքի պաշտպանության սուրբ գործի համար: Ապրենք այնպես, որ նրանց հիշատակն անմահ մնա, իսկ սխրանքը՝ անմոռանալի: Ցանկանում եմ անպայման շնորհավորել այն զինվորներին, ովքեր այժմ իրենց պարտքն են կատարում հայրենիքի առաջ: Մաղթում եմ անփորձանք ծառայություն և խաղաղ երկինք»:

Ապրիլյան պատերազմի մասնակից Շուլի Հակոբյանը Ամանորը դիմավորելու է Գյումրիում, հայրական տանը: Վերջին օրերին փորձում է բոլոր գործերն ավարտին հասցնել, համալսարանում քննությունները հանձնել ու մեկնել ծննդավայր։

«Նոր Տարին պետք է տանը դիմավորել, շրջապատված հարազատներով, դա ընտանեկան տոն է: Պետք է դիմավորեմ  իմ պապական օջախում, ծնողներիս ու քրոջս հետ»,- ասում է Շուլին:

«Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշանակակիր Շուլին  իր խոսքը նույնպես սկսում է  խաղաղության մաղթանքով: «Շնորհավորում եմ բոլորիս գալիք տոների կապակցությամբ: Ամենակարևորը ցանկանում եմ  առողջություն ու խաղաղություն: Մաղթում եմ, որ աշխարհում խաղաղություն լինի ու ոչ մի ժողովուրդ չտեսնի պատերազմ, այդ ցավը ոչ մի ընտանիք չզգա:

Եթե մեր սահմանին խաղաղ լինի, մեր աշխատասիրությամբ շատ բաների կարող ենք հասնել: Մենք ստեղծող, արարող ժողովուրդ ենք, մեզ համար կարևորը խաղաղությունն է:  Թող գալիք տարում հայ ժողովուրդը մեծ  ձեռքբերումներ ունենա, բոլորիս աշխատանքը, նպատակը լինի Հայրենիքի զորացումը:

Բանակին՝ շարքայինից գեներալ, մաղթում եմ առողջություն, դիրքերում գտնվող զինվորներին էլ` անփորձանք ծառայություն: Այսօր մեր անվտանգության երաշխիքը մեր զինվորներն են, թող մարտական հերթապահությունը անփորձանք իրականացնեն ու ողջ առողջ վերադառնան իրենց հայրական օջախները։ Ապրիլյան պատերազմից հետո ես միայն դա եմ ուզում»,- ասում է Շուլին:

Ապրիլյան մարտական գործողությունների մասնակից Ժորա Աֆրիկյանն այսօր ավելի վճռական է տրամադրված նպատակներին հասնելու համար, պետք է միշտ առաջ գնալ, ասում է նա: Հիմա ուսումը շարունակում է ՀՀ գիտությունների ազգային ակադեմիայի միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետում, զուգահեռ էլ աշխատում է:

Պատերազմ տեսած զինվորը լավ գիտի խաղաղության գինը: Ժորայի մաղթանքը ևս սկսվում է խաղաղության կոչով.

«Նախ շատ շնորհակալ եմ այս լավ հնարավորության համար , որ ես էլ լինելով ձեզանից մեկը, հայ, հնարավորություն ունեմ շնորհավորելու իմ սիրելի ժողովրդի Ամանորն ու Սուրբ ծնունդը: Մաղթում եմ, որ 2018թ-ին բոլոր հայ ընտանիքներում իշխի առողջությունը, հավատքը, երջանկությունը, հույսը և ամենակարևորը՝ սերը: Անկեղծ ասած, իմ ամենամեծ բարեմաղթանքը և ցանկությունը հաջորդ տարվա համար կապված է մեր երկրի՝ մեր մեծ ընտանիքի համար: Մաղթում եմ մեր երկրին խաղաղություն և բարեկեցություն: Թող 2018թ. մեր երկիրը գրանցի աննախադեպ նորանոր ձեռքբերումներ, լրջագույն զարգացումներ տնտեսության մեջ և իհարկե Զինված ուժերում: Թող Աստծո ողորմությամբ ամեն մի զինծառայող վերադառնա տուն: Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ ծնունդ»: 

ԵՊՀ-ի ուսանող, ապրիլյան պատերազմի մասնակից Արեգ Սարդարյանը ցանկանում է, որ միասնական ստեղծենք  այն Հայաստանը, որն ուզում ենք ունենալ.

«Ողջույն, սիրելի՛ ընթերցող։ Հերթական տարին ենք ճանապարհում և հերթական անգամ՝ մեր սպասումները, ակնկալիքները, նպատակներն ու երազանքները կապում գալիք տարվա հետ և կրկին հույսով սպասում, որ հրաշքներ ու փոփոխություններ կլինեն…հերթական հույսը։ Սա կարդալիս տողատակերում հոռետեսություն փնտրել պետք չէ, որովհետև այն պարզապես չկա։ Սիրելի՛ հայրենակիցներ, կարծում եմ՝ ավանդական դարձած «ողջ-առողջ» ոճի մաղթանքներն անընդհատ կրկնելն անիմաստ է, ուստի ուզում եմ ո՛չ այնքան մաղթանքով, որքան խնդրանքով դիմել ձեզ. եկե՛ք ամեն տարի նույն միամտությամբ չսպասենք  Ձմեռ պապի կախարդական «աբրա-կադաբրային», որը կտա մեզ մեր երազած փոփոխությունները՝ հզորագույն բանակ, հսկայական տնտեսական աճ, աղքատության ցուցանիշների զգալի նվազեցում, միջազգային հարթակներում՝ լուրջ հեղինակություն և այլն։ Եկե՛ք մեր երազանքներն ու նպատակները կապենք միայն մեր կամքի ու համախմբվածության հետ և ապավինենք միայն մե՛ր բազկի ու մտքի ուժին, միասին փորձենք ստեղծել այն Հայաստանը, որն ուզում ենք ունենալ։ Այդ Հայաստանը ստեղծելու համար, որքան էլ զարմանալի է, պետք է ընդամենը սեր և միասնություն։ Ուստի, մաղթում եմ բոլորիս մեծ սեր, հոգատարություն ու պատասխանատվություն՝ միմյանց և հայրենիքի նկատմամբ, սեփական սխալներն ընդունելու և դրանց առերեսվելու քաջություն, սխալները չկրկնելու ու անցյալից դասեր քաղելու իմաստնություն, խոչընդոտները հաղթահարելու ուժ ու նպատակասլացություն և միասնության կրակ՝ բոլորիս սրտերում։  Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ ծնունդ»։

Երևանի պետական համալսարանի Մաթեմատիկայի և մեխանիկայի ֆակուլտետի ուսանող, ապրիլյանի մասնակից Ալբերտ Հովհաննիսյանն էլ այսօր տոնածառ զարդարելիս հիշել է, որ բանակում էլ 2 տարի  այդ գործն իր վրա է եղել ։ Ու ինչպես առաջին տարին զորամասում, այնպես էլ հիմա՝ մի քանի  անգամ հոսանքահարվել է լույսերը տեղադրելիս։ Ալբերտն ասում է, որ շատ ուրախ են անցնում Ամանորները  զորամասում ու մնում հիշողության մեջ որպես լավագույն հուշ, ու խորհուրդ է տալիս զինվորներին չմտածել տխրությամբ,  որ տանը չեն։

«Այնտեղ արժեքներն ուրիշ են, այստեղ ուրիշ, կարևորը սեղանների առատությունն ու կենացների ծանրությունը չէ, կարևորը ընկերներն են, որ կողքիդ են, կարևորը տուն զանգել , ընտանիքին բարեմաղթանքները տեղ հասցնելն է։ Ինչ ուրախություն ես ապրում հասարակ, ուրիշների համար առօրյակենցաղային սովորական բաներից։ Այստեղ չես էլ պատկերացնում, թե ինչ երջանիկ ես, որ ուզածդ մարդուն ուզածդ պահին կարող ես տեսնել, գրկել , շնորհավորել, բայց զինվորներին խորհուրդ եմ տալիս շատ չֆիքսվել ու հավատալ, որ կյանքի լավագույն տարիներն են, երբ ձեռք ես բերում ընկերներ ողջ կյանքի համար։

Տոնական երեք  բարեմաղթանք ունեմ՝ խաղաղություն, խաղաղություն, խաղաղություն»,- ասում է Ալբերտը։

Հիմնական լուսանկարը՝ Արցախ այցելած լուսանկարիչ Էմանուել Ամիգաթիի: