Ձեր վստահելի աղբյուրը

« «Դիսըբիլիթի ինֆո» հասարակական կազմակերպությունը շուրջ 15 առաջարկություն էր ներկայացրել Բարձրագույն կրթության մասին օրինագծում հաշմանդամություն ունեցող անձանց համար որակյալ կրթություն ապահովելու համար, սակայն դրանց մեծ մասը մերժվել է»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանը հայտնեց ՀԿ նախագահ Զարուհի Բաթոյանը։

Նա նշեց, որ ընդունվել են իրենց առաջարկների միայն այն կետերը, որոնք զուտ խմբագրական նշանակություն ունեն։

«Օրինագծի մշակման գործընթացում հաշմանդամություն ունեցող անձինք որևէ մասնակցություն չեն ունեցել, նախնական որևէ քննարկում չի եղել որևէ խմբի հետ։ Առաջարկություններ ներկայացնելուց հետո իհարկե հանդիպում ենք խնդրել ԿԳ նախարարի հետ, ցավոք, հանդիպում չեղավ, իսկ հանդիպման հրավիրվեցինք այն բանից հետ, երբ նախագիծն արդեն Ազգային ժողով էր ուղարկվել»,- ասաց Բաթոյանը։

Նա պատմեց, որ հանդիպումը եղել է երեկ՝ ԿԳ փոխնախարար Վահրամ Մկրտչյանի հետ։

«Մենք որևէ մեկից լավություն, բարություն, բարի կամք չենք պահանջում, մենք պահանջում ենք հաշմանդամություն ունեցող անձանց կրթության իրավունքի ապահովում։ Ցավոք, այսօր երբ խոսում ենք ներառականության կամ մատչելի կրթության մասին, մենք լավագույն դեպքում պատկերացնում ենք ֆիզիկական մատչելիություն, բայց դա այդպես չէ, այսինքն միայն թեքահարթակների կամ ֆիզիկական մատչելիության մասին չէ խոսքը, այլև տեղեկատվական, դասագրքերի, ծրագրերի, մեթոդների, գրականության ու վերաբերմունքի։ Ի վերջո այն մարդիկ, ովքեր այսօր ունեն կրթություն, սովորել են բուհերում և մեծ ձեռքբերումներ են գրանցել, նրանք սովորել են իրենց ընտանիքների, ընկերների, դասախոսական կազմի, ուսանողների օգնությամբ։ Բայց մեր այսօրվա պահանջն է այդ մարդկանց փորձը դարձնել համակարգային լուծում»,- ասաց «Դիսըբիլիթի ինֆո» ՀԿ նախագահը։

Բանախոսը հայտնեց, որ իրենք պահանջել էին ամրագրել խելամիտ հարմարեցումների տրամադրումը՝ որպես պարտադիր պահանջ, ինչը ՄԱԿ-ի կոնվենցիայի կետ է՝ Հայաստանի կողմից ևս վավարեցված։

«Խելամիտ հարմարեցումները կոնկրետ անձի համար արված հարմարեցումներ են, օրինակ՝ կարող են լինել թեքահարթակներ կամ հարմարեցված զուգարաններ, բայց կոնկրետ անձի համար պետք է լինի լրացուցիչ բռնակ։ Մեր այս առաջարկը մերժվել է։ Մերժման պարզաբանումների մեջ հղում են տալիս այլ օրինագծերի՝ նշելով, որ դրանցով կարգավորվող խնդիրներ են։ Բայց եթե խոսում ենք բարձրագույն կրթության իրավունքի մասին, այս դեպքում պետք է բարձրագույն կրթությունը կարգավորող օրենքներով դրանք սահմանվեն»,- մանրամասնեց Զարուհի Բաթոյանը։

Հանդիմանը ներկա «Լռության ձայն» ՀԿ նախագահ Արտաշես Հովհաննիսյանը, ով լսողության հետ կապված խնդիրներ ունի, կիսվեց բուհում կրթություն ստանալու իր փորձով։ «2015 թվականին ամրագրել եմ Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարանը, չնայած մեծ դժվարություններ են եղել, որոնք սեփական ուժերով մասնակի հաղթահարել եմ։ Սակայն տեխնիկական բացթողումներ են եղել, ինչն ազդել է մասնագիտական որակի վրա։ Արդեն 8 տարի է ավարտել եմ, բայց այդ մատչելիությունը դեռևս չկա։ Բուհերում չկա ժեստերի լեզվի թարգմանություն, օժանդակ տեխնոլոգիա, սարքավորումներ»,- ասաց նա։

ՀՊՄՀ ասպիրանտուրայի ուսանող, տիֆլոմանկավարժ, չտեսնողների տարածական կողմնորոշման հրահանգիչ Սիփան Ասատրյանը, ով տեսողության խնդիր ունի, պատմեց,  որ սովորել է ԵՊՀ-ի հայ բանասիրության ֆակուլտետում, այնուհետև ուսումը շարունակել մանկավարժականում։

«Բավականին ծանր փորձ կարելի է համարել սովորելուս տարիները, զուտ այն պատճառով որ չկան նշված խելամիտ հարմարեցումները։ Անընդհատ նշում են ֆինանսական խնդիրները, բայց մեր պետությունը կարիքից ելնելով շատ-շատ գնումներ է կատարում,  իսկ հնարավոր չէ՞ մի շատ լավ սքաներ գնել, ընդամենը մի քանի հազար դոլարով  և դրանով հազարավոր գրքեր թվայնացնել, որը և այժմյան, և ապագա չտեսնող ուսանողները կարող են օգտագործել»,- ասաց Սիփան Ասատրյանը։

Նա շեշտեց, որ օրինագծում շատ կարգավորումներ գրեթե ֆինանսական ոչ մի միջոց չեն պահանջում, միայն կամք ու նպատակ է անհրաժեշտ։ Օրինակ այն, որ տեսողական խնդիրներ ունեցող անձիքն քննությունները կարողանան հանձնել բանավոր կամ էլ գրավորի դեպքում նրանց կրկնակի ժամանակ տրամադրեն։

«Եթե որոշում ենք կառուցել «Հյուսիս-հարավ» մայրուհի, վարկեր ենք վերցնում, սկսում ենք կառուցել, քանի որ դա մեր նպատակն է, բայց փաստորեն այսօր մենք դեռևս չենք որոշել բարձր մակարդակով հաշմանդամություն ունեցող անձանց համար որակյալ կրթություն ապահովել»,- ավելացրեց ՀՊՄՀ ասպիրանտուրայի ուսանողը։