Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Հայաստանի հողի վրա ամեն ինչ պարտավորեցնում է հիշել և հիշատակել»,- Երևանում անցկացվող Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպության  17-րդ  գագաթնաժողովում իր ելույթն այս խոսքերով սկսեց ՖՄԿ գլխավոր քարտուղար Միկայել Ժանը։

Նրա խոսքով՝  այս պահին մտածում է Հայոց ցեղասպանության բոլոր նահատակների, ինչպես  նաև այն մարդկանց մասին, որոնց հաջողվել է փրկվել ու ողջ մնալ:

«Հայաստանն այսօր կենդանի է և հարուստ, հարուստ է իր սփյուռքով, որը Հայաստանը դարձրեց համաշխարհային երկիր։ Շառլ Ազնավուրն այդպիսի մի հայ էր: Եվ այսպիսով, պարո՛ն վարչապետ, աշխարհն է գտնվում Հայաստանում, Ֆրանկոֆոնիայի աշխարհը 5 մայրցամաքներից։ Մեզ համար մեծագույն երջանկություն է հյուրընկալվել այստեղ։ Ամեն ինչ հայոց հողում մեզ պարտավորեցնում է հիշատակել, միևնույն ժամանակ ամեն ինչ պարտավորեցնում է սթափ լինել»,- նշեց Միկայել Ժանը: 

Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպության գլխավոր քարտուղարի խոսքով՝   միշտ չէ, որ  կարողացել են լավագույնս լուծել բոլոր հարցերը, սակայն փլատակների վրա կառուցված ՖՄԿ-ն՝ ֆրանսերենի միջոցով կարողացել է ապահովել վերածնունդ թե իրենց, թե աշխարհի համար։

«Ֆրանսերենը փախանցեց կենսական և մարդասիրական ուժ, ֆրանսերենը կարողացավ փոխանցել մեր մշակույթների բազմազանությունը և հավասարազոր արժանապատվությունը: Մենք ամուր կանգնած ենք հողի վրա, որպեսզի լավագույնս կարողանանք դիմակայել այսօրվա մարտահրավերներին»,- ասաց Միկայել Ժանը։

Նրա խոսքով՝ Ֆրանկոֆոնիան, լինելով քաղաքական դրույթ, մշտապես պետք է օգնի իր անդամ երկրներին ժողովրդավարության տարածման, առճակատումների բացառման գործում Ֆրանկոֆոնիան պետք է ունենա իր անելիքները:

Ըստ Միկայել Ժանի՝  Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպության ուժը միասնական աշխատանքն է:

«Մենք ոչ միայն կարողացել ենք դիմակայել մարտահրավերներին, այլ կարողացել ենք ծնել նոր արժեքներ։ Սակայն եղած մարտահրավերներին դիմագրավելու համար հարց է առաջանում, թե արդյոք պատրաստ ենք այսօր կրկնելու այն հիմնարար գաղափարները, որոնք միավորել են ֆրանկոֆոն երկրներին։ Մենք այսօր ականատես ենք լինում ժողովրդավարական հիասթափության մետաստազների և ոչ մի մայրաքաղաք անմասն չի մնում դրանից: Մենք տեսնում ենք ծայրահեղականության առաջընթացն ամենուր, մենք տեսնում ենք անարդարությունների առաջխաղացումը, և մենք տեսնում ենք հետընթաց խաղաղության: Մենք ականատեսն ենք լինում պատերի կառուցման, ինչը նույնքան ամոթալի է։  Կցանկանայի, որ այսօր բոլորս մեզ հարց տայինք՝ պատմության որ կողմում  կցանկայինք լինել: Արդյոք մենք պատրա՞ստ ենք ընդունել, որ միջազգային կազմակերպությունները ոմանց ձեռքում գործիք դառնան, թե՞ մենք կցանկանայինք ստեղծել հարթակներ, որոնք կկարողանան պատասխաններ բերել միջազգային հարթություններում։ Արդյոք մենք պատրա՞ստ ենք, որ գաղափարախոսությունները լուծարվեն և կորցնեն իրենց իմաստը հանուն ռեալ պոլիտիկի, թե՞ մենք պատրաստ ենք ավելի բարձր և վստահ ասել՝ ավելի շատ ազատություն և ավելի շատ ժողովրդավարություն:  Արդյոք մենք պատրա՞ստ ենք թողնել, որ համեմատական մշակութայնությունը հաղթի: Արդյոք մենք պատրա՞ստ ենք թողնել, որ էգոիզմը, կարճատես տնտեսական ներդրումները հաղթեն գործընկերային երկխոսությանը: Այսօր մենք պետք է ընտրենք կամ հակադարձելու և անտարբեր մնալու միջև, կամ առաջընթացի և հետընթացի միջև։ Մենք քաջատեղյակ ենք, որ կոմպրոմիսները համարվում են հետընթաց»,- ընդգծեց Միկայել Ժանը։

Ելույթի վերջում գլխավոր քարտուղարը կրկին անդրադարձավ Հայաստանին։ «Այս հայոց հողը՝ հույսի և հիշատակի կրողը, կարող է դառնալ երիտասարդության և հույսի խորհրդանիշ, և դա կախված է ձեզնից»,- հայտնեց Միկայել Ժանը։

Նրա ելույթից հետո հնչեց Շառլ Ազնվաուրի «Emmenez moi» (Տարեք ինձ) երգը։