Ձեր վստահելի աղբյուրը

Համաձայն չե՞ք, որ գնալով հստակվում է «թավշյա հեղափոխության»  ամբողջական պատկերը: Բոլթոնի «բլթոցներից» հետո փարատվեցին վերջին   կասկածներն  այն առնչությամբ, որ  հայկական արթնացման զարթուցիչը լարված էր օտարների ձեռքով: Նախ, ապրիլից սկսած,  դեսպան Ռիչարդ Միլզն էր ապրել սովորեցնում, հիմա էլ Բոլթոնը եկավ ու մեզ խաշ ուտել սովորեցրեց... Եթե այդքան մտահոգ եք համայն մարդկության ճակատագրով, ինչո՞ւ չեք  ապահովում ձեր երկրի ներքին անվտանգությունը, որպեսզի  օրական մեկն ավտոմատը ձեռքին դպրոց կամ սինագոգ չներխուժի և սպանդ չիրականցնի:

Բամբասկոտ համացանցը չի թողնի, որ խաբվենք աղավնու կերպարանքով ներկայացող սպիտակաբեղ պապիկի մարդասիրական ներբողներին... Հենց ինքն է իրեն բնորոշել որպես ՛՛ուժի միջոցով խաղաղություն հաստատող կոշտ ու հետևողական արտաքին քաղաքականության կողմնակից՛՛ /2015թ/: Եվ երբեք չի թաքցրել ու թաքցնում Ռուսաստանի և Իրանի նկատմամբ կոշտ դիրքորորուշումը, ինչն  այսօր հետևողականորեն իրականացնում են Միացյալ Նահանգները: 
Հիմա Բոլթոնը գլուխներս է  շոյում վեցամսյա ժողովրդավարական հաջողությունների համար, և զենք ու զրահ առաջարկելով՝ ուղղորդում է երես թեքել  մեր դարավոր հարևաններից, որոնց հետ Հայաստանի հարաբերությունների պատմությունն ավելի երկար է, քան ԱՄՆ պետության գոյությունը:  Ավելին, կոչ է անում բացել սահմանները  պոտենցիալ նոր «բարեկամների» Թուրքիայի ու Ադրբեջանի առջև....  Է՜հ, պարոն Բոլթոն, պատկերացնել անգամ չեք կարող, թե քանի հոգու  աչք  բացեցիք ձեր խորհուրդներով և  Լեռնային Ղարաբաղի կարգավորման ձեր տեսլականով, այդ  համատեքստում չթաքցնելով խորհրդարանական ընտրությունների ձեր ցանկալի արդյունքները... Փաստորեն, պարզվեց նաև  ընտրությունների «ափալ-թափալության» պատվիրատուն:

    Հիշո՞ւմ եք, ոնց էր Փաշինյանը Պուտինին խորհուրդ տալիս՝  չմիջամտել իրարու ներքին գործերին... Արդյոք նույնը չպիտի  պահանջեր նաև Բոլթոնից: Թե՞ իր մակարդակը միայն առաջին դեմքերն են: Ամեն դեպքում, բոլթոնյան ցինիկ դասերից հետո հայ հասարակությունը կարող է մեր  երկրում կատարված որոշ հանկարծահաս  իրադարձությունների  պատճառները հասկանալ:
Օրինակ, նոր կառավարության առաջին ակցիաներից մեկը գրավի դիմաց «Սասնա ծռերի» խափանման միջոցները փոխելն էր: Եվ ազատության մեջ հայտնվեցին   Հայաստանը երկու շաբաթ գերլարման մեջ  պահած,  երեք հոգու սպանած, բժիշկ ու ոստիկան  պատանդառած ահաբեկիչներ:

/Ի դեպ, նույն այդ իրավապահ մարմիններն  արդեն   ամսից ավել, համառորեն անտեսում են «դոնոսով» կալանավորված գործարար  Սամվել Մայրապետյանի կալանքի միջոցը փոխելուն ուղղված բազմաթիվ մտավորականների երաշխավորությունները/ : Կուսակցություն դարձած Սասնա ծռերի առանցքային խնդիրը ռուսական «գաղութատիրությունից» ազատվելն է, որպես առաջին քայլ դիտարկելով  Հայաստանից ռուսական 102 ռազմաբազայի լիկվիդացումը /սահման բացելու բոլթոնյան կոչի համատեքստո՞ւմ են գործում/: Ռուսական  ռազմաբազայի ռազմավարական կարևոր դերակատարության հետ միասին  չմոռանանք, որ վերջին շրջանում գրեթե ամեն օր ռուս սահմանապահները սահմանախախտների են հայտնաբերում:  Պատկերացնելն անգամ սարսափելի է, թե ինչ մարտահրավերների առաջ կհայտնվենք բաց ու անպաշտպան սահմանների դեպքում: Եվրոպան գրոհող  փախստականների մի մասի համար  Հայաստանն անմիջապես    տարանցիկ ուղի կդառնա: 

Վաղուց արդեն դադարել ենք քաղաքականության մեջ պատահականություններին հավատալուց: Եթե անգամ չար զուգադիպությամբ  համընկեց հոկտեմբերի 26-ին Գյումրիում ռուսական ռազմաբազայի հոսպիտալի պետի տեղակալ, ՌԴ քաղաքացի Մահոմեդ Մահոմեդովի մեքենայի հրկիզումը, միևնույն է՝  այն ընկալվում է որպես  ռուսական և հայկական կողմերի միջև առճակատման սադրանք:

Իսկ  վարչապետի  կողմից Իրանին սահմանակից Սյունիքում արտահայտած փաստարկն  առ այն, որ նախկին փոխոստիկանապետին մարզպետ նշանակելով նպատակ ունի  «ջարդել նարկոթրաֆիկի ողնաշարը», բացի նրանից, որ մեծ վիրավորանք է անկոտրում  սյունեցիների հասցեին,   հարված է նաև ռազմավարական հարևանի հեղինակությանը: Արդյոք խելամիտ է ներքաղաքական ոչ միանշանակ որոշումների արդարացման  համատեքստում քար նետել  մոտ հարևանի այգին...

Հետհեղափոխական երկրի առաջին դեմքերի հայտարարություներն ու արարքները  դիտարկվում են ամենայն բծախնդրությամբ: Եվ եթե ներքին «հակահեղափոխական» ընդդիմախոսների հետ հնարավոր է սպառնալիքի լեզվով խոսել, ապա արտաքին աշխարհում, առավել ևս ռազմավարական դաշնակից պետությունների հետ շատ վտանգավոր է տարբեր դիմակներով հանդես գալը: Ռուսաստանի և Իրանի նկատմամբ տնտեսական սանկցիաներն ու պատերազմական  հռետորաբանությունը  խորացնող ԱՄՆ-ի հետաքրքրությունը մեր երկրի բարրօրության հանդեպ հավատ չի ներշնչում մի փոքրիկ, բայց շատ կարևոր պատճառով՝ մեր աշխարհագրական դիրքի պատճառով: Սակայն, Հայաստանը դիտարկելով միայն որպես մեծ տերությունների արանքում  ծվարած փոքրիկ երկիր, Ջոն Բոլթոնն ամենայն հավանականությամբ, չի էլ պատկերացնում, թե  ինչպես կարող է  բռունցքվել հայությունը՝ արցախյան  ոչ հայանպաստ պարտադրանքների դեպքում:

Լիա Իվանյան