Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Հայաստանում տեղի ունեցած փոփոխություններից հետո գիտնականները բավականին դրական փոփոխություններ էին սպասում գիտության ոլորտում, ցավոք սրտի, մեր դրական սպասումները այդպես էլ իրականություն  չեն դառնում»,- այս մասին այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց «Այլընտրանք» հետազոտական կենտրոնի ղեկավար, տնտեսագետ Թաթուլ Մանասերյանը:

Նրա խոսքով՝ կոռուպցիայի դեմ պայքարn, իհարկե, հռչակված է, բայց կոռուպցիան միայն կաշառակերությունը չէ, միայն այն դեպքերը չեն, որոնք բացահայտվել ու ի ցույց են դրվել:

«Կոռուպցիան, իմ խորին համոզմամբ, նաև սխալ նշանակումներն են, կամայական նշանակումներն են, առանց մրցույթի, առանց կենսագրություն, հետագիծ ունեցող մարդկանց պատասխանատու ոլորտներում նշանակումներն են և նրանց կողմից կայացրած այն որոշումները, որոնք բազմաթիվ օրինախախտումներ են ուղեկցվում»,- նշեց տնտեսագետը:

Թաթուլ Մանասերյանը հայտնեց, որ փորձել է այլ գիտնականների հետ համագործակցության քայլեր ձեռնարկել, սակայն՝ ապարդյուն: Ըստ նրա՝ գիտության ամբողջ համակարգը՝ բացառությամբ Գիտական պետական կոմիտեի, այսօր ողբալի վիճակում է: «Եթե Հայաստանն ունի մրցակցային վառ արտահայտված ներուժ, ապա դա գիտությունն է և, եթե մենք այսպես ենք վերաբերվում գիտությանը, ապա չեմ կարծում, որ  կարող ենք շատ շոշափելի արդյունք ունենալ ապագայում»,- ասաց տնտեսագետը:

Տնտեսագետ Վարդան Բոստանջյանն էլ  նշեց, որ ամենուր կա իմիջիայլոց կառավարում,  այդ թվում՝ գիտության ոլորտում: Նրա խոսքով՝ ոչ միայն իրենց, այլև բազում այլ գիտնականների մոտ կա մտահոգություն ներկա իշխանությունների կադրային քաղաքականության վերաբերյալ:

«Այստեղ  մենք տեսնում ենք լիրիկականություն, տեսնում ենք սիրողականություն, ամենատարբեր նման մոտեցումներ, որի պարագայում ակնկալել, որ ունենալու ենք դրական բարեփոխումներ՝ կասկածում եմ»,- նշեց նա:

Թաթուլ Մանասերյանն էլ նկատեց, որ ընդհանրապես տեսլական չկա. «Եթե մենք չունենք   նպատակ՝ դեպի ուր ենք գնում, դա արդեն տնտեսական սպառնալիք է: Տնտեսական անվտանգությունն իսկապես այսօր լուրջ խնդիր է մեզ համար»,- ընդգծեց նա:     

Անդրադառնալով պարգևավճարներին՝ Վարդան Բոստանջյանն ասաց, որ զավեշտ է՝ երկու ամիս աշխատել են և իրենց պարգևատրել են, և դա արդարացնելու համար շրջանառության մեջ է դրվում այն տեսակետը, թե  եկամուտները քիչ են դրա համար են պարգևատրել. «Նախ մտածեք 3 մլն բնակչության, աղքատների մասին, հետո՝ Ձեր: Իրեն հարգող ցանկացած մարդ առանց որևէ շահի մտածում է երկրի զարգացման մասին»:

Թաթուլ Մանասերյանն էլ նկատեց, որ ինքը դեմ չէ պարգևավճարներին, սակայն դա պետք է արժանիները ստանան: «Դրա համար աշխատանքը գնահատելու չափորոշիչներ են պետք: Մինչդեռ պետական կառույցներում մեկ կամ երկու հոգի ամբողջ բեռը վերցնում է իր վրա, իսկ մյուսները իմիտացիա են ստեղծում: Կարծում եմ, որ այստեղ լուրջ վերաբերմունք է պետք»: