Ձեր վստահելի աղբյուրը

Ամեն տարի այս օրերին Հայաստանն ու Ադրբեջանը մտնում են քարոզչական պայքարի մեջ՝ Բաքու, Սումգայիթ, Խոջալու...։   Ամեն տարի այս օրերին նայում ենք հետ, գտնում ենք փաստեր, նորից հիշեցնում, թե ինչպես եղան  հայերի անխնա ջարդերը Բաքվում, Սումգայիթում։ Հիշեցնում ենք «Կոլցո» օպերացիան, որի պատճառով Արցախից կտրվեցին Շահումյանը, Գետաշենը...։

Ամեն տարի այս օրերին զինվորական կոփվածքի մարդիկ զգուշացնում են՝ զգույշ եղեք սահմաններին, զինվորներ ջան, թրքերը «Խոջալու» են հիշելու։

Ու այս օրերին էլ, չնայած Իլհամ Ալիևի «խաղաղասիրական ոգու» դրսևորման, ագրեսիան ակնհայտ է՝ 2019-ին կրկին «Երևան գրավել», կրկին՝ առանց չակերտների, սահմաններին ակտիվ գործողություններ։

«Ոչ միայն սպառազինությունների մեծաքանակ ներկրում, այլ նույնիսկ պատերազմի վերսկսման մասին հայտարարությունները հակասում են խաղաղ բանակցային գործընթացին: Մեծ թվով ցուցիչներ կան, որոնք նպաստում կամ ապահովում են խնդրի խաղաղ կարգավորման պրոցեսը: Ադրբեջանը մի կողմից փորձում է ցույց տալ, որ ջանքեր է գործադրում առաջնագծում հրադադարի ռեժիմի պահպանման ուղղությամբ, սակայն մյուս կողմից՝ նրա քայլերը առավել հիմնավորում են այն մտահոգությունները, որ պաշտոնական Բաքուն իրականում խնդրի կարգավորման այլ տարբերակի է նախապատրաստվում»,- «Նյուզ.ամ»-ին տված հարցազրույցում ասել է Արցախի նախագահի անվտանգության հարցերով խորհրդական Տիգրան Աբրահամյանը։

Երեկ Սումգայիթի և Բաքվի ջարդերի 31-րդ տարելիցի և ի հիշատակ զոհերի՝ անցկացվեց «Հողեր չունենք տալու» կարգախոսով հանրահավաք։

Հավաքի մասնակիցները հավաքվել են Ծիծեռնակաբերդում` Սումգայիթի զոհերի հիշատակին նվիրված հուշաքարի մոտ, որից հետո երթով շարժվել դեպի Ազատության հրապարակ։

Ու ներքին գզվռտոցի սովոր հանրությունը անգամ այս առիթը օգտագործեց «հեղափոխական-հակահեղափոխական», ՀՀԿ-«Իմ քայլը», ներկա-անցած իշխանություններ, ... կասեի՝ «Մի կաթիլ» մեղր դարձրեց, բայց ոչ առիթը, ոչ հնարավոր, շատ հնարավոր սպասվելիքը սահմաններին  իհարկե թույլ չեն տալիս նման համեմատություն անել։

Զարմանալի է, ցավալի, որ ընդհանուր զոհերը, ընդհանուր Հայրենիքը, ընդհանուր թշնամին, ընդհանուր սկզբունքներն անգամ ի զորու չեն այսօր, համենայն դեպս՝ սոցցանցային ակտիվ հանրությանը, ստիպելու  լայնախոհ լինել, զուսպ լինել, վերլուծական լինել,  շուրջը նայելու, վեր բարձրանալ ամիսներ շարունակ տրվող սև-սպիտակ պարարտանյութից։

Լավ՝ հանրությունը ասենք հա, պարապ է ու գործազուրկ, բա իշխանությո՞ւնը։ Իշխանության ներկայացուցիչները, որ մութ լինի, լույս լինի պիտի կառուցողական մտածեն ու գործեն ու գրեն։

Չէ՝ տուր թե կտաս իրար ճակատի։ Ու դեռ առջևում մարտի 1 է։

Մարդ երբեմն ուզում է լրագրող չլինել ու գոնե չհետևել այս խելահեղ իրարանցմանն ու իրարից հեռացմանը։

Ու հա՝  Ալիևը նայում ու ուրախանում է։