Ձեր վստահելի աղբյուրը

.... Իրանյան այցին հաջորդած բրյուսելյան այցն այս իմաստով սիմվոլիկ նշանակություն ունի, որովհետև որոշակիորեն, գոնե տեղեկատվական մակարդակում բալանսավորում է բացառապես Մոսկվա այցերի էֆեկտը: Միաժամանակ պարզ է, որ հանրային էֆեկտը չնայած չի կարող փոխարինել բովանդակային հարաբերություններին, բայց կարող է դառնալ այդ հարաբերությունների ձևավորման հիմք: Հատկապես եվրոպական կողմի հետ հարաբերություններում, որտեղ արտաքին նշաններն առավել քան կարևորվում են:

Թերևս նաև սա է պատճառը, որ չնայած հայկական կողմի պասիվությանը, եվրոպական գործընկերները ճնշումներ չգործադրեցին նոր իշխանությունների վրա ու խանդի տեսարաններով չուղեկցեցին իշխանությունների մոսկովյան հաճախակի այցերը:

Պիտի արձանագրել նաև, որ նախկին իշխանությունների ջանքերը ևս՝ եվրոպական ուղղությամբ թուլացնել նոր իշխանությունների դիրքերը, ձախողվեցին: Ձախողվեցին, սակայն, ոչ թե ներկա իշխանության ջանքերի շնորհիվ, այլ եվրոպական վերնախավի մոտեցումների: Իսկ այդ մոտեցումները ենթադրում են բաց պատուհանի սկզբունք: Այդ սկզբունքը գործել է 2013թ. սեպտեմբերի 3-ի հայտնի դեպքերի ժամանակ, հետևաբար կարող է գործել նաև այսօր:

Այս ամենն, իհարկե, չի նշանակում, թե նոր իշխանությունները հաջողել են եվրոպական ուղղությունը: Բնավ' ոչ: Սակայն պետք է վերանայել նաև հաջողության չափանիշները: Եթե հաջողել ասելով նկատի ունենք տեղեկատվական մակարդակում ռուսական կողմնորոշմանը բալանսավորելը, իհարկե, չեն հաջողել:

Բայց եթե խնդրին վայենք առաւ(ել խորքային իմաստով, ապա Հայաստանում եվրոինտեգրումը ձախողվում է ոչ միայն ռուսական կողմի ճնշման հետևանքով, այլև Հայաստանում թե՛ եվրոինտեգրման հանձնառություն ունեցող սուբյեկտների, թե՛ դրանց հետ անմիջական աշխատող պետական կառույցների պատճառով: Տարատեսակ սոցհարցումների արդյունքները ցույց են տալիս, թե ինչպիսին է վստահության մակարդակը հայաստանցիների մոտ եվրոպական կողմնորոշման հանդեպ: Մի կողմից՝ ռուսական քարոզչության պատճառով, մեկ այլ կողմից՝ Եվրոպական կարծրատիպերի, ստացվել է այնպես, որ այդ կողմնորոշումը Հայաստանում ընկալվում է ուռճացված արժեբանական երանգներով:

Այդպես էլ չի ներկայացվում եվրոպական քաղաքակրթական ու քաղաքական բովանդակության գործնական նշանակությունը, ինչի արդյունքում չի ձևավորվում այդ կողմնորոշման հանդեպ դրական վերաբերմունք և պահանջարկ: Թերևս արժե, որ վերանայվեն եվրոպական կառույցների աշխատանքի մեթոդները Հայաստանում, հատկապես նոր իրավիճակում:

Ամբողջը՝  Տիգրան Սահակյանի հոդվածում, «Փաստ» օրաթերթ«