«Փաստ». Քաղաքացիների ու խաշ ուտողների հասարակություն. սևի ու սպիտակի հակադրությունը շարունակվում է
Տոները պատահական չեն սահմանվում, դրանք հասարակությանը կոնսոլիդացնող նշանակություն ունեն: Երրորդ հանրապետության պատմությունը շատ մեծ չէ, սակայն բոլորս էլ կարող ենք նշել տոներ, որոնք կոնսոլիդացնում, ընդհանուր կամ կոնկրետ գաղափարների շուրջ միավորում են մարդկանց, բարիացնում են: Օրինակ՝ Ամանորը, Անկախության կամ Բանակի օրերը հենց այդպիսին են, սակայն տոնացույցում քիչ չեն օրերը, որոնք հասարակությունն ամենևին էլ իրենը չի համարում: Թերևս, նոր իրավիճակում տոնացուցյը «ֆիլտրելու», առնվազն որոշակի խմբագրումների ենթարկելու անհրաժեշտություն կար' հանրայտրամադրություններին համահունչ շարժվելու համար:
Սակայն Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը գնաց հակառակ ճանապարհով՝ մտադրվելով տոնացույցը հարստացնել Քաղաքացու օրով, նախաձեռնությունը խիստ վիճահարույց է, որովհետև կարող է տպավորություն ստեղծվել, որ պետական մակարդակով արժևորվում է այն իրադարձությունը, որը կոնկրետ մարդկանց իշխանության գալու բանալին է եղել: Սակայն շատ ավելի դատապարտելի է այն երևույթը, երբ նոր իշխանությունն իր նախաձեռնության շուրջ հասարակական ու քաղաքական կոնսոլիդացիա առաջացնելու փոխարեն՝ նոր տոնը փորձում է ներդնել հեղափոխական տրամաբանությամբ, ընդ որում՝ այն պարագայում, երբ, անգամ Նիկոլ Փաշինյանի խոստովանությամբ, դեռ պարզ չէ, թե ինչպիսի բովանդակություն է ունենալու նոր տոնը:
Իսկ թե ինչ անեն այն մարդիկ, որոնք չեն մասնակցել հեղափոխությանը, Նիկոլ Փաշի նյանը պատասխանել է, որ կարող են այդ օրը, ինչպես նախկինում արել են, գնալ խաշ ուտելու:
«Իրենց հին ռեստորաններում տեղ կգտնվի, որ իրենք բոլորով տեղավորվեն»,- ասել է նա:
Վարչապետի պատասխանն ինքնին սուբյեկտիվ է: Հասկանալի է, որ Փաշինյանն ակնարկել է նախկին համակարգի ներկայացուցիչներին, սակայն առնվազն ակնհայտ է, որ հեղափոխության հաղթանակի պատմականությունը վիճարկում են Հայաստանի բազմաթիվ քաղաքացիներ, որոնք նույնիսկ մասնակցել են անցած տարվա իրադարձություններին, այլ խոսքով՝ որևէ առնչություն չունեն Ռոբերտ Քոչարյանի թիմի կամ ՀՀԿ-ի հետ: Նույնիսկ՝ ընդհակառակը: Մյուս կողմից՝ Փաշինյանի պատասխանից կարելի է ենթադրել, որ անգամ խորհրդարանական ընտրություններից հետո Հայաստանում չի ավարտվել «սև-երի» ու «սպիտակների» հակադրությունը ու իշխանությունը հետևողականորեն շարունակում է «հակահեղափոխական» թիրախներ փնտրել, ինչը երկիրը լավ հանգրվանի հասցնել չի կարող:
Իշխանության հեղափոխականությունն ամենևին էլ դրական հետևանքների չի բերելու, որովհետև համապատասխան «մշակույթ» է ձևավորում հասարակության տար-բեր խմբերի մոտ, ինչի դրսևորումներին ականատես եղանք հանգստյան օրերին: Մեղրիի զորամասի զինվորները որոշել էին «թավշյա հեղափոխություն» իրականացնել իրենց հրամանատարության դեմ, կամ՝ քաղաքացիների մի խումբ շաբաթօրյակի օրը ներկում էր «կարմիր գծերը»՝ թեև դրանք պետականորեն չեղարկված չեն:
Երբ իշխանությունը շարունակում է մնալ հեղափոխականության աղբյուր, այլ վարքագիծ չի կարոդ ակնկալել հասարակության այլ խմբերից, եթե նույնիսկ նրանք ապօրինի գործողություններ են կատարում:
Փաստ օրաթերթ- Սուրեն Սուրենյանց
Լրահոս
Տեսանյութեր
Հայոց ցեղասպանության պատմությանն էլ պետք է վերադառնանք, հասկանանք՝ ինչ է տեղի ունեցել և ինչու
