«Հայկական ժամանակ».Նախկինների հույսը ժողովրդի կարճ հիշողությունն է
«Հայկական ժամանակ»-ը գրում է. «Նախկին իշխանություններն ու նրանց վճարովի և «գաղափարական» աջակիցներն ակնհայտորեն ոգևորվել են հեղափոխության թավշյա մեթոդներից, ու նրանց թվացել է, թե կարող են ագրեսիվ քարոզչությամբ ջնջել մարդկանց հիշողությունը և նույնիսկ հակահարձակման անցնել: Սրանց թվում է, թե ապրիլյան հեղափոխությունից ժողովրդի հիշողության մեջ միայն փողոցներ փակելն ու մի քանի հարյուր հազարանոց հանրահավաքներն են մնացել, իսկ թե ինչն էր այդ հարյուր հազարավոր մարդկանց ստիոդել դուրս գալ փողոց արդեն իրենք էլ են մոռացել: Իրականում, իհարկե, չեն մոռացել: Պարզապես այսօրվա իշխանություններն ավելի կարևոր գործերով են զբաղված և չեն հիշեցնում, նախկիններն էլ օգտվում են առիթից: Բայց երևի ժամանակ առ ժամանակ արժե հիշեցնել:
Հայաստանում հեղափոխություն տեղի ունեցավ, որովհետև ժողովրդի համբերության բաժակը լցվել էր, տասնամյակներ շարունակվող բացահայտ ապօրինությունները, թալանը, իշխանությունների անթաքույց ցինիզմն ու «մեր դեմ խաղ չկա»-ն ուղղակի դանակը ոսկորին էին հասցրել: Մարզպետներն իրենց ազգուտակով կարող էին ցանկացած մեկին «սատկացնել» ու անպատիժ մնալ, իսկ իշխող կուսակցության հաստավիզ պատգամավորները խորհրդարանական ամբիոնից փառաբանում էին նրանց ու «կայֆեր բռնում» ընդդիմադիր պատգամավորների վրա, նախարարները բառիս բուն իմաստով մեջ-մեջ էին արել երկիրը, ու մեկը չկար, որ եվրոպական մայրաքաղաքներում միլիոնանոց անշարժ գույք չունենար, օլիգարխներն իրենց թիկնապահներով ահուսարսափի մեջ էին պահում ժողովրդին ու բարձրագույն իշխանություններից միայն խրախուսանքի արժանանում, որովհետև ընտրությունների ժամանակ «տոկոս էին խփում», գեներալները դարձել էին խոշոր կալվածատերեր ամեն մեկն իր ճորտերով ու նրանց հնազանդ պահող բանդաներով... Ու հիմա սրանց թվում է, թե մարդիկ մոռացե՞լ են այդ ամենը: Մոոացել են, թե ինչպես էր, օրինակ, Քոչարյանը կարգադրում «անզգույշ քաշքշել» սրճարանում իրեն բարևած ծանոթին ու հետո խորհրդարանում հռհռալով կլիզմայի մասին անեկդոտներ պատմում, իսկ որևէ մեկը. որն առանց նրա որդու գիտության կհամարձակվեր 3 հատից ավելի բջջային հեռախոս բերել Հայաստան, կարող էր հենց օդանավակայանի մաքսակետում «անզգույշ քաշքշվել»:
Կամ գուցե մարդիկ մոռացե՞լ են, թե ինչպես էր այսօր Արցախի անվտանգությամբ իբր մտահոգված Սերժ Սարգսյանը հայտարարում, թե «Աղդամը մեր հայրենիքը չէ» ու հընթացս բանակը հասցնում այն վիճակին, որ ապրիլյան պատերազմ էր սանձազերծվում, մերոնք էլ կովում էին «80-ականների զենքերով»: Նաև դա էր, չէ՞, պատճառը, որ ապրիլյան պատերազմից հետո մի քանի շաբաթ շարունակ որևէ հանրապետական չէր համարձակվում երևալ ժողովրդի աչքին, որովհետև չէր կարողանալու պատասխանել շատ տրամաբանական մի հարցի՝ «բա ինչո՞ւ ձեր ծառայողական մեքենաներն 80-ական թվականների չեն»: Կամ գուցե սրանք կարծում են, որ ժողովուրդը Սերժ Սարգսյանի վարչապետ դառնալու պատմությունն է՞լ է մոռացել նախագահական երկրորդ ժամկետի ավարտից հետո: Ու թե ինչպես էին այսօր սոցկայքերում իրենց պատառոտողներն այն օրերին արդարացնում «շեֆի» այդ քայլը՝ էլ Բիսմարկ, էլ Շառլ դը Գոլ, է՜լ Չերչիլ...
Ու հիմա բոլոր այս մարդիկ օրինականությունից են խոսում: Խոսում են՝ հույս ունենալով, որ ժողովուրդը մոռացած կլինի, թե ինչպես էին իրենք 20 տարի շարունակ ոտնահարում օրենքներն ու «ղժժում» օրինականության շրջանակներում գործելու պա-հանջների վրա: Խոսում են, որովհետև վստահ են, որ նոր իշխանություններն իսկապես ուզում են ամեն ինչ անել բացառապես օրենքի շրջանակներում:
Կա՞ արդյոք հասարակության մեջ դժգոհություն նոր իշխանություններից. Իհարկե կա: Բայց այդ դժգոհության մեծ մասի պատճառը հենց նախկինների նկատմամբ նոր իշխանությունների «թավշյա» վերաբերմունքն է: Հասարակաթյունը լավ էլ ամեն ինչ հիշում է և պահանջում է, որ իշխանությունները նույնպես հիշեն: Որովհետև նախկիններն արդեն իսկապես բոլոր սահմաններն անցնում են «թավիշն» ընկալելով որպես թուլության նշան :
Լրահոս
Տեսանյութեր
Ուզում են երկիրը Հյուսիսային Կորեա սարքեն, մենք էլ դառնանք իրենց համբալները. Բողոքի ակցիա
