Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Երբ վավերացվում է կոնվենցիան, ձեր պաշտոնական տեսակետն այլևս որևէ արժեք չի ունենում»,- «Ներքաղաքական զարգացումներն ու Ստամբուլյան կոնվենցիան» թեմայով քննարկմանն ասաց արդարադատության երկրորդ դասի պետական խորհրդական, իրավաբանության դոկտոր Գևորգ Դանիելյանը։

Նա նշեց, որ այսօր շատ  է խոսվում այն մասին, որ կոնվենցիան ընդունելիս պետք է հարգել խտրականության արգելքի սկզբունքը, որևէ վտանգ այստեղ չկա, որովհետև ընտանիքի կոնցեպտը չի փոխվելու։

«Իշխանությունների ինքնավստահությունն ինձ համար մասամբ հասկանալի է, բայց բավարար չէ,  հատկապես որ այդ իշխանություններն երբեմն իրավագիտության հետ այնքան էլ մոտ աղերսներ չունեն»,- ասաց Գ.Դանիելյանը։

Նա նաև նշեց, որ իր բոլոր արձագանքները Ստամբուլյան կոնվենցիայի առնչությամբ, չունեն քաղաքական ենթատեքստ, իրենք արդեն 4-5 տարի խոսում են այս կոնվենցիայի մասին, սրա հիման վրա թողած օրենսդրական ակտերի մասին։

Գ. Դանիելյանի խոսքով, խտրականությունն հենց  այս կոնվենցիայում է, չպետք է խոսել խտրականության արգելքի մասին, արգելքի սկզբունքի խաթարման մասին, երբ հենց կոնվենցիան է խտրականության արգելքի վրա կառուցված։ Նա նշեց, որ այն երկրները, որոնք  միացել են, վավերացրել են, այս կամ այն չափով թույլ են տվել զուգընկերներին ընտանիք կազմել, հետևաբար թույլ են տվել նաև երեխա որդեգրել։

«Մենք ինչո՞ւ ենք անտեսնում երեխաների իրավունքները։ Միջազգային փորձագետները պնդում են, որ համասեռամոլների  բոլոր այն ընտանիքներում, որտեղ կան որդեգրված երեխաներ, նրանց 72 տոկոսն ունենում է  հոգեկան առողջության հետ կապված խնդիրներ»,- ասաց Գ. Դանիելյանը։

Նա նշեց, որ Բուլղարիայի Սահմանադրական դատարանի որոշմամբ այդ կոնվենցիան ճանաչվել է հակասահմանադրական, եղած Սահմանադրության մեջ գտան կետեր,  որոնք հակասող են  կոնվենցիային, չեն կարող վավերացնել, որովհետև խաթարվում է խտրականության սկզբունքը, երեխաների իրավունքը, ընտանիքի առնչությամբ   եղած սահմանադրական հիմքերը։ 

Խոսելով սպանությունների, բռնությունների  վիճակագրական տվյալների մասին, նա նշեց. «Վերցնել վիճակագրական տվյալները ու  գունազարդված ներկայացնել, իբրև թե խնդիր է Հայաստանում, մեղադրել մեզ ամեն անգամ, թե մենք բռնությանը կողմնակից ենք, էժանագին հնարք է»։

Գ. Դանիելյանի խոսքով, քանի տարի  գործում է «Ընտանեկան բռնության» մասին օրենքը,  ցուցանիշները չեն բարելավել, իսկ հիմա էլ ասում են՝ ընդունվի կոնվենցին, որ բարելավի։

«Կոնվենցիայի դրույթների մեծ մասն արդեն ամրագրված են օրենքում, եթե իսկապես տվյալները, ցուցանիշները չեն կարողանում բարելավել,  ուրեմն խնդիրը  բացարձակապես իրավական կարգավորումների մեջ չէ։ Ասում են՝ ամուսինը կնոջ նկատմամբ  բռնության գործադրեց, բայց չդատապարտվեց, ստացվում է կոնվենցիան է մեղավոր։  Քրեական օրենսգիրքը նախատեսում է պատասխանատվություն։ Եթե որևէ մեկը չի դատապարտվել, գնացեք դրա հետքերով, թե ինչու չի դատապարտվել, ինչու տեղամասային տեսչուները լավ չեն աշխատում, չեն կարողանում համարժեք տեղեկատվություն ձեռք բերել, որպեսզի կարողանանք  այդ ամենը կանխել»,- ասաց Գ. Դանիելյանը։

Նրա խոսքով, խնդրահարույց է նաև ապաստարանների խնդիրը, որոնք  երաշխավորված բիզնես գործիք են, ոչ ավելին։

«Մենք այդ ապաստարանները կտանք այն մարդկանց, որոնք ուզում են երաշխավորված բիզնես ունենալ, միջոցներ ստացել միջազգային հիմնադրամներից, պետական բյուջեից, ապաստարանը կդառնա չարաշահումների ... Եթե կան միջոցներ, որոնք կարող ենք տրամադրել ընտանիքներին, ուրեմն պետք է տրամադրել, սոցիալական վիճակը բարելավվի։ Ժամանակավոր կանանց, երեխաներին, նաև տղամարդկանց  մեկուսացում են։ Որևէ մեկը պետք է պատասխանի, բա՞ ինչ է լինելու հետո, երկու ամիս հետո կարողանալո՞ւ եք խնդիրը լուծել»,- ասաց նա։

Գ. Դանիելյանի խոսքով, հասկանալի է, որ իշանությունների համար չափազանց բարդ կլինի դիմակայել վավարեցմանը, պետք է հնարավորություն տալ իրավասու դատական ատյաններին   եզրակացություն տալ այս կոնվենցիայի առնչությամբ, նաև կարողանան անարգելք դիմել ՄԻԵԴ՝ ունենալու նաև նրանց եզրակացությունը, որպեսզի տարաբնույթ մեկնաբանությունների տեղ չմնա։

Նա նշեց, որ որ կոնվենցիան կարդալիս հնարավոր է խնդիրները չտեսնել,  բայց կոնվենցիան  հասկանալու համար պետք է տեսնել, թե ինչ օրենք է ընդունվել Հայաստանում, ինչ զարգացումներ կան այն երկրներում, որոնք վավերացրել են։