Կալանք ամեն գնով
Արդեն մեր երազներն էլ քաղաքական։ Երազում տեսա, որ կառավարման ունակությունների միաժամանակյա թեստավորում են անցնում ՀՀ երկրորդ նախագահ պարոն Ռոբերտ Քոչարյանը և վարչապետի պաշտոնն այսօր զբաղեցող Փաշինյան Նիկոլը։ Զուգահեռ հարթություններում գտնվող թեստավորվողների յուրաքանչյուր ճիշտ պատասխանից լուսավորվում և ընդարձակվում էր նրանց փակ տարածքները, սխալ պատասխանից՝ փոքրանում և ավելի խավարում։ Ընդամենը յոթը հարցից հետո պարոն Քոչարյանը հայտնվեց արևոտ Հայկական լեռնաշխարհում, իսկ Փաշինյան Նիկոլը՝ մենախցում․․․ Ասում են՝ ուրբաթ օրվա երազները մարգարեական են։
Անկասկած, նման երազների սնունդ է տալիս իրականությունը։ Իրականություն, որն ավելի շուտ հոգեբուժական գրականության մեջ կարելի է հանդիպել, քան պատմության։ Տարուց ավել է՝ չի երևում աբսուրդների վերջը Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ հարուցված «ջուր» գործում, որտեղ ոտնակոխ են արվել բարոյական ու քրեաիրավական բոլոր օրենքները։ Արդեն ամեն կողմից են գոռում-գոչում, որ Ռ․Քոչարյանը քաղբանտարկյալ է, և օր առաջ պետք է դադարեցնել հեռանկար չունեցող այս քաղաքական հետապնդումը։ Բայց վարչապետն իր ձեռնասուն դատախազներով՝ առողջ բանականություն կորցրած, ավելի խորն են սուզվում ապօրինությունների տիղմում։ Երբեմն այնպիսի տպավորություն է, որ այս հեղաշրջումն արվեց միայն Ռ․Քոչարյանին պատժելու համար։ Հակառակ պարագայում գոնե մի փոքր կմտահոգվեին Հայաստան պետության անվտանգությամբ, և գետնով չէին տա մեր երկրի միջազգային հեղինակությունը։
Վենետիկի հանձնաժողովի արձանագրության մեջ՝ մայիսի 19-ին դատարաններն արգելափակելու վարչապետի կոչը դիտվում էր որպես նախորդ օրը Ռոբերտ Քոչարյանին կալանքից ազատելու հետևանք։ Հուլիսի 18-ին Սահմանդրական դատարանը որոշեց սույն գործով խորհրդատվական կարծիք ստանալու համար դիմել ՄԻԵԴ և Վենետիկի հանձնաժողով։ ՍԴ-ն հայտնեց նաև, որ մինչև նշված կառույցներից պատասխան ստանալը՝ հիշյալ գործերի վարույթները կասեցնելու վերաբերյալ ։ Հարց է ծագում ՝ եթե գործը կասեցված է, ինչո՞ւ պետք է կալանքի տակ մնա Ռոբերտ Քոչարյանը։ Այսօր մենք գործ ունենք մեր պատմության մեջ աննախադեպ մի փաստի հետ. կասեցված գործի և Սահմանադրությանը համապատասխանելու առումով վիճարկվող քրեական հոդվածի պայմաններում՝ անձը կալանավորված է մնում։ Կալանքի փաստը բազմապատիկ ապօրինի է նաև այն պատճառով, որ խափանման ծայրահեղ միջոցը պահպանվում է այն հորինված փաստարկով, որ մեղադրյալը իբր չազդի դատաքննության ընթացքի վրա, որը ևս կասեցված է։ Ոչ պակաս աղաղակող երևույթ է նաև Ռ․Քոչարյանին կալանքից ազատած դատավոր Դավիթ Գրիգորյանի նկատմամբ իրականացվող քննչականգործողությունները, հատկապես այն դեպքում, երբ դրանք հաջորդել են դատարանների նախագահներին ու ԲԴԽ-ին փաստաբանների ուղարկած այն գրությանը, որ իրենց կողմից ներկայացված գրավի միջնորդությունը պետք է անհապաղ քննվի։ Պարզից էլ պարզ է, որ սևեռուն գաղափար է դարձել թեկուզ մեկ օր ավել Ռոբերտ Քոչարյանին կալանքի տակ պահելը։ Պարզ է նաև, որ այս քայլերով նախազգուշացնում-վախեցնում են մնացած դատավորներին․․․
Էհ, իշխանությունները թող միանգամից ասեն, որ Հայաստանում վստահում են միայն մեկ դատավորի՝ Արմեն Դանիելյանին, ով հարկ եղած դեպքում բարևելուցհետո էլ անմիջապես խորհրդակցական սենյակ կգնա պետքական վճիռը «կայացնելու»։ Թե չէ երկրի տնտեսությունն ու անվտանգությունը թողած՝ խեղճերն ընկած մտածում են, թե դատավորների վախեցնելու ինչ մեթոդներ մոգոնեն, կամ ՍԴ «բուդկան» ոնց իրենցով անեն։ Չի խանգարի գոնե մեկ-մեկ հիշել, որ օրենքների գիտակ մարդկանց դեմ, օրենքների ոտնահարմամբ ձեռնարկված ամեն մի քայլ ու արարք, ավելի է բարդացնում դրանք կիրառողների հետագա վիճակը, լինի վարչապետը, թե նրա իրավախորհրդատուները, դատախազներն ու քննիչները։
Անկեղծ ասած, երբ Վենետիկի հանձնաժողովի արձանգրության մեջ հոլովվեց Ռոբերտ Քոչարյանի անունը, սպասելի էր վարչապետի էմոցիոնալ վիճակի սրացում։ Եվ ահա՝ «Ազատությանը» տված բացառիկ «հաթաթա» հարցազրույցը, և խուզարկում-առգրավվումներ դատավոր Դավիթ Գրիգորյանի աշխատասենյակում։ Նշված հարցազրույցում դատավորների հասցեին թույլ տված անպատշաճ արտահայտություները մատնում են վարչապետի անհավասարակաշիռ հոգեվիճակը։ Դե, իսկ տանկերով ցանկացած ընդդիմություն ճնշելը Ռոբեերտ Քոչարյանի քաղբանտարկյալ լինելու հետ համեմատելը՝ հոգեվերլուծողների գործն է։ ․․․Իսկ այս ամենի ֆոնին՝ Ռոբերտ Քոչարյանը շարունակում է մնալ կալանքի տակ որպես քաղբանտարկյալ ։