Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Դեռ պետք է ձեռնպահ մնանք Ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացումի, պետք է լայն քննարկում լինի փորձագետների հետ, տարբեր ատյաններում,  հետո որոշել՝ պետք է, թե ոչ»,- Հանրային խորհրդում «Ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացման հետ կապված վտանգները և կոնվենցիայի համապատասխանությունը ՀՀ Սահմանադրությանը» թեմայով քննարկմանն ասաց  ՀԽ անդամ Հովհաննես Հովհաննիսյանը։

Նրա խոսքով, կան դրական կետեր, բայց կան նաև 4-6 վիճահարուց հոդվածներ. «Կարծում եմ՝ պետք է վարվենք ինչպես 2017 թվականին Ընտանեկան բռնության օրենքի հետ կապված քննարկումներին, վավերացնենք այն դեպքում, երբ որ  միանշանակ բացեն բոլոր ձևակերպումները, ու որևէ վտանգ չտեսնենք»,- ասաց նա։

ՀԽ անդամներից Աիդա Թոփուզյանը ուշադրության հրավիրեց այն փաստի վրա, որ կոնվենցիան վավերացնելու դեպքում պետք է ազգային օրենսդրությունը փոխել, իրավական դաշտը համապատասխանեցնել դրան, քանի որ միջազգային փաստաթուղթ է։ Նա նշեց, որ պետք է հետ կանչել ստորագրությունը,  ասաց, որ Բուլղարիան չի վավերացրել, հակասահմանադրական է ճանաչել, հարցի քննարկմանը խառնվել է նաև սինոդը. «Ասում են՝  փաստաթուղթը հնարավորություն է  տալիս, որ մարդն իրավունք ունի ազատորեն ընտրել իր սեռը, փոխելու իր սեռը, ամուսնանալու իր սեռի մարդու հետ, ազատորեն պրոպագանդել իր սեռական կողմնորոշումը։ Դեմ եմ, որ մեր երկիրը վավերցնի այդ փաստաթուղթը»։

Մեկ այլ անդամ ասաց, որ պետք է «մեր խոսքը ռեզկի ասենք, տվյորդի՝ ոչ»։

Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Արտաքին հարաբերությունների և արարողակարգի բաժնի տնօրեն Նաթան արքեպիսկոպոս Հովհաննիսյանն ասաց, որ իր վերաբերունքը ոչ է, չի ուզում կոնվենցայի մեջ  փնտրել շատ կետեր, նույնիսկ եթե մի կետը հարիր չէ, ընդունելի չէ, ուրեմն ամբողջ կոնվենցիան ընդունելի չէ։

«Իմ տեսակետը գալիս է նրանից, որ նախ և առաջ Առաքելական եկեղեցու, Քրիստոսի եկեղեցու սպասվոր եմ, ես հավատացյալ քրիստոնյա եմ, հետևում եմ քրիստոնեկան կանոններին, օրենքներին։ Մյուս կողմից ասեմ, որ մեր ազգը կրողն է քրստոնեական արժեքների վրա հիմնված ինքնությանը։ Երբ խոսում ենք ավանդույթների, կարծրատիպերի մասին, մենք աֆրիկյան այն երկիրը չեն, երբ ավանդույթների մեջ կա ամուսնությունից առաջ կնոջ հանրային դեֆլորացիա, որի դեմ պետք է ազգովի պայքարենք, քրեականացնենք։ Մեր կարծրատիպն ու ավանդույթը դարեր շարունակ այն է եղել, որ կինը մեզ համար ունեցել է հատուկ տեղ, այդ տեղը կինն ինքն է ստեղծել»,- ասաց արքեպիսկոպոսը

Նա նշեց, որ չպետք է նայել միայն կոնվեցիան, այն ունի նաև մի ամբողջ բացատրագիր։ 

«Բաներ կան, որ  մեր քրիստոնեկան  արժեքները որպես կարծրատիպ կարող է նկատվել, մենք պարտավորված լինենք դրանցից հրաժարվել։ Սրանով բավարար է, որ ընդհանրապես հրաժարավենք, մանավանդ որ որևէ մեկը չկարողացավ ապացուցել, թե այսօր ինչ կարևոր կարիք ունենք սրա վավերացման, հատկապես եթե ունենք Սահմանադրություն, Քրեական օրենսգիրք, Ընտրական բռնության կանխարգելման մասին օրենքը։ Մյուս կողմից ի՞նչ է նշանակում 21-րդ դարում որոշում ենք՝ ով է կինը, ով տղամարդը։ Այ մարդ, այն արարչությունից սկսած կինն ու տղամարդը նույնն են մնացել»,- ասաց Նաթան արքեպիսկոպոս Հովհաննիսյանը։

ՀԽ անդամ Ստյոպա Սաֆարյանի խոսքով, պետք է այս կոնվենացին քննարկել խորը, ոչ որպես օրակարգային հարցը ու հերթով ապացուցել՝  կոնկրետ այս բառեր գրված են այնտեղ, թե ոչ։
ՀԽ նախագահ Վազգեն Մանուկյանը խնդրեց իրենց ժողովները չվերածել  հանրահավաքների, իրար դեմ չվիճել։ Նա նշեց, որ ՀՀ իշխանությունները միշտ աշխատում են միջազգային կոնվենցիաները ստորագրել, եթե նույնիսկ ի սկզբանե տեսնում են, որ մեջը ծուղակներ կան։ 

«Իրենց թվում է, որ եթե ինչքան շատ միջազգային փաստաթուղթ ստորագրեն, ավելի դեմոկրատ պետություն կլինեն։ Եվրոպացիներն ապուշ չեն, իրենք նայում են ըստ էության, քո մոտ այդ բաները կատարվում են, թե չեն կատարվում, մի հատ պտիչկա դնես, որ կոնվենցիան ստորագրել ես, թե ոչ, բան չի փոխվում»,- ասաց ՀԽ նախագահը։ 

Վ. Մանուկյանի խոսքով, կանանց բռնությանը վերաբերող կետերն Հայաստանն օրենքով ընդունել է,  այս կոնվոնցիայում չկա մի բան, որը օրենքը չի ծածկում, եթե կա, կարող են միջից հանել ու մտցնել օրենքի մեջ։

«Բայց կոնվենցիան իր մեջ պարունակում է  կասկածելի դեպքեր։ 3-4 կետ կա, ցանկություն դեպքում կարելի է այսպես հասկանալ, այնպես հասկանալ։ Եթե կա կասկած՝ ինչու ենք ուզում ընդունել, ավելի խելամիտ կլինի չընդունել, հատկապես որ դրանից ոչինչ չի փոխվում»,- ասաց Հանրային խորհրդի նախագահը։

Այնուհետև քվեարկությամբ միաձայն որոշվեց կոչ անել  չվավերացնել Ստամբուլյան կոնվենցիան, անհրաժեշտության դեպքում շարունակել քննարկումները։