Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Այն ամենը, ինչին հասնում է քաղաքացիական հասարակությունը ոչ թե իշխանությունների բարիդրացիական վերաբերմունքի  շնորհիվ է լինում, այլ ճիշտ հակառակը,  շատ անգամ ի հեճուկս  իշխանությունների»,- լրագրողների հետ զրույցում ասաց Հանրային խորհրդի անդամ, ՀՀ Մարդու իրավունքների նախկին պաշտպան Լարիսա Ալավերդյանը՝  խոսելով ՀԽ նախագահ Վազգեն Մանուկյանի հրաժարականի մասին:

Նրա խոսքով,  պարոն Մանուկյանն այդ քայլին գնալու հիմքեր ունի, այն է, որ վարչապետ-Հանրային խորհրդի նախագահ հարաբերությունները, կապը խզված են, աշխատանքային ռեժիմի մեջ հնարավոր չէր աշխատել:

«Դա հնարավոր չէր, որովհետև  վարչապետը չէր արձագանքում: Այդ դեպքում Վազգեն Մանուկյանն ունի հիմքեր՝ ասելու, որ իր անձն է, թե իր դրսևորումն է, որ խոչընդոտ է դառնում Հանրային խորհրդի բնականոն  աշխատանքի համար: Բայց ես այդպես չէի անի»,- նշեց Լարիսա Ալավերդյանը:

Հարցին՝ հնարավոր է ճնշումների հետևանքով Հանրային խորհուրդը ցրվի, նա պատասխանց. «Այո: Քանի որ Հանրային խորհրդի անդմաների մեծ մասը տղամարդիկ են, իմ հարուստ փորձը ցույց է տվել, որ տղամարդիկ չեն դիմանում իշխանության ճնշումներին: Կանայք դրանց ավելի ունակ են»:

Ինչ վերաբերում է Հանրային խուրհուրդը թիրախավորելուն, նա ասաց, դա այն պատճառով է, որովհետև  բարձրացնում են այն բացասական երևույթները, որոնք գալիս են հեղափոխությունների հետ, որպեսզի դրանք օր առաջ կանխվեն և հանդես էր գալիս՝ լինի նախագահը կամ անդամ, այս կամ այն առաջարկություններով: 

«Այն քաղաքական խումբը, ուժ էլ չեմ կարողանում դրանց բնութագրել, որն այսօր եկել է  իշխանության, չունեն այն մարդկային փորձը, որով պետք է կարողանան տարբերակել անազնիվ, զուտ անձնական շահի համար գովասանքն ու համաձայնությունն իշխանություններին ազնիվ և միայն լավը ցանկացող քննադատական խոսքից»,- ասաց Լարիսա Ալավերդյանը:  

Հարցին՝ ՀԽ նախագահ Վազգեն Մանուկյանի հրաժարականից հետո հնարավո՞ր է վերանայեք ձեր խորհրդում մնալու որոշումը, նա պատասխանեց. «Հնարավոր է, բայց ոչ թե Հանրային խորհրդի նախագահի ով լինելով, այլ ինչու լինելով: Այսինքն,  եթե դա փորձ է և Հանրային խորհրդի մեջ կլինեն մարդիկ, որոնք կցանկանան դառնալ ուղղակի գործիք իշխանության ձեռքին և ոչ թե փորձագիտական կարծիք ձևավորող,  եթե տեսնեմ Պանրային խորհուրդը չի ծառայելու իր նպատակին, ես իմ գործը կանեմ»: 

Նա նշեց, որ ինքը հեղափոխության կողմնակիցը չէ, գտնում է, որ ամեն մի հեղափոխություն պարտությունն է և իշխանությունների, որոնք չեն կարողացել ժամանակին արձագանքել քաղհասարակությանը և հասարակությանը,  և հասարակության, որ չի կարողացել գտնել այն գործիքակազմը, որով անպայման ազդի իշխանության վրա ու պարտադրի դա անել: