Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Այս հանրաքվեի անցկացման հետևանքները լինելու են հիմնարար, դրանց հաղթահարման համար անհրաժեշտ կլինի առնվազն մեկ տասնամյակ»,-ասաց Սահմանադրական դատարանի նախագահի խորհրդական Գրիգոր Մուրադյանը «Պոլիտէկոնոմիա» հետազոտական ինստիտուտի նախաձեռնած «Սահմանադրական անվտանգություն․ մարտահրավերներ և լուծումներ» խորագրով քննարկման ժամանակ։

Ինչ վերաբերում է հարցին, թե ինչպես կարելի է գործընթացն ընկալել իրավագիտության տեսանկյունից, Գ. Մուրադյանը ցավով նշեց՝ իրավագիտությունը Հայաստանում վերջնականապես տապալված է։

«Գուցե դեռ ոչ իրավաբանությունը՝ որպես այդպիսին, բայց իրավագիտության մասին այլևս որևէ խոսք լինել չի կարող, քանի դեռ այս գործընթացներում տեղի չունենա բեկում ու շրջադարձ, և մենք վերահաստատենք, առանց չափազանցության, սահմանադրական կարգը մեր պետությունում և իրավական պետության տարրական իրավաընկալումը»,-նշեց բանախոսը։

Գ. Մուրադյանն ընդգծեց, ժամանակակից սահմանադրական պետությունն իր արժեհամակարգով ու ինստիտուտներով անհամատեղելի է ծայրահեղական պոպուլիզմի հետ։

«Շատերը Սահմանադրական դատարանի դեմ իրականացվող բիրտ ոտնձգությունները կապում են կոնկրետ գործերի հետ, ինչ-ինչ խնդիրների հետ։ Իհարկե, դրանք նույնպես կարող են արդարացված լինել։ Բայց իրականում  ծայրահեղական պոպուլիզմն ու սահմանադրական պետությունն անհամատեղելի են։ Սահմանադրական դատարանը՝ որպես Սահմանադրության բարձրագույն պահպան, պետք է այդ արժեհամակարգը պահպանի ցանկացած ոտնձգությունից։

Ծայրահեղական պոպուլիզմի հիմքում դրված է  սեգրեգացիան, այսինքն՝ բաժանումը, պառակտումը տարբեր մասերի։  Եթե չկա կոռումպացված ռեժիմ, մեկ այլ  թշնամի,... անպայման այդ թշնամին պետք է լինի, հակառակ դեպքում, ծայրահեղական պոպուլիզմի գոյատևման շանսերը հավասարվում են զրոյի։ Քաղաքացիական համերաշխությունը, սոցիալական արդարությունը, լիբերալիզմը, որոնք դրված են ժամանակակից սահմանդրությունների հիմքում, անհամատեղելի են ծայրահեղական պոպուլիզմի հետ»,-մանրամասնեց իրավաբանը։

Նրա տպավորությամբ, այս փոփոխություններով Հայաստանը հետ է շպրտվում ոչ թե Խորհրդարային Հայաստանի, այլ ցավոք սրտի նախորդ դարի 30-ական թվականներ, երբ նույն կարգախոսներով ոչնչացվում էին այլախոհներ, մարդկանց տարբեր խմբեր։ Նա վստահություն հայտնեց, որ բանը դրան չի հասնի։

Գրիգոր Մուրադյանը քննարկման ժամանակ տեղեկացրեց, որ Սահմանադրության 7-րդ գլուխն ինքն է շարադրել, ապա խոստովենաց, այն գրելու ընթացքում իր մտքով անգամ չի անցել, որ իրավական պետությունում ՍԴ ու ցանկացած այլ դատավորի անփոփոխելիությունը չի կարող լինել երաշխավորված, քանի որ այդպես է կարծում, իրենց ընկալմամբ, օրինակ ժողովուրդը։

«Սա աներևակայելի ընկալում է, եթե նման ընկալում լիներ, ապա 213 հոդվածն ավելի պարզ կշարադրվեր։ Իհարկե դա խոչընդոտ չէր կարող դառնալ, որ այն փոխվեր, բայց ավելի պարզ ու հստակ կգրվեր հատուկ այն անձանց համար, ովքեր չեն ընկալում, թե ինչ է ժամանակակից սահմանադրական պետությունը, որ հնարավոր չէ դադարեցնել անփոփոխելի դատավորի լիազորությունները, եթե նա հրաժարական չի տվել կամ եթե նրա հանդեպ քրեական վարույթում չի կայացվել դատավճիռ ու չի մտել օրինական ուժի մեջ»,-ասաց նա։