Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ապօրինի ծագում ունեցող գույքի բռնագանձման շեմը 25 մլն դրամից բարձրացվել է և դարձել 50 մլն դրամ»,- խորհրդարանում ասաց ՀՀ արդարադատության նախարար Ռուստամ Բադասյանը՝ ներկայացնելով «Ապօրինի ծագում ունեցող գույքի բռնագանձման մասին օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» օրենքի նախագիծը։

Նա նշեց, որ տարիներ շարունակ միջազգային գործընկերները Հայատանին կոչ են արել ներդնել այնպիսի մեխանիզմ, որով կոռուպցիոն բնույթի հանցագործությունների քննության ընթացքում հասանելի կդառնան գաղտնիք համարվող որոշակի տեղեկություններ. «Ինչու պետք է ԿԲ-ին հասանելի լինեն այդ գաղտնի տեղեկությունները, պետական մյուս մարմիններին՝ ոչ։ Իհարկե, մենք ԿԲ-ին վստահում ենք, և նախագիծը նրա հետ համաձայնեցնելով ենք բերել»։

Նախարարը տեղեկացրեց, որ ապօրինի ծագում ունեցող գույք ձեռքբերողի բարեխիղճ չլինելու հանգամանքի ապացուցման բեռը իրավասու մարմնի վրա է։

Եթե պետությունը ասում է, որ «Իքս» մարդը բարեխիղճ ձեռքբերող չէ, ապա պետությունն էլ պետք է ապացուցի իր ասածը։

«Անձինք, ում գույքը փոխանցվել է որպես կյանքին կամ առողջությանը պատճառված վնաստի հատուցում, ազատվել են ստացված գույքը վերադարձնելու պարտականությունից՝ անկախ գույքի ծագման մասին տեղյակ լինել-չլինելու հանգամանքից։ Հստակեցվել է, որ գույքի բռնագանձմամբ չեն դադարում  դրա առնչությամբ բարեխիղճ անձանց, այդ թվում գրավառուների իրավունքները»,- շեշտեց Բադասյանը։

ԱԺ «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Միքայել Մելքումյանը հետաքրքրվեց՝ շեմը հստակեցվել և 25-ից դարձել է 50 մլն դրա՞մ։

Արդարադատության նախարարն էլ ասաց, որ այդ շեմը մարդու օրինական եկամուտների և գույքի համեմատության գումարն է։

«Հայցը ներկայացնելու պահին այդ գումարը պետք է գերազանցի 50 միլիոն դրամը։ Այսինքն՝ մենք ֆիքսում ենք, այդ պահին մարդու օրինական եկամուտները բավարարո՞ւմ են, որ իրնքը այդ գույքը ձեռք բերի։ Խոսքը ոչ թե գույքի արժեքի մաիսն է, այլ էն արժեքի մասին, որը չի հիմնավորվում անձի օրինական եկամուտներով»,- մեկնաբանեց Բադասյանը։

Մելքումյանն էլ ասաց՝ 1991-1993 թվականների Հայաստանի արժույթը ռուբլին է եղել. «Հիմա էդ ռուբլին ու դրամը ո՞նց են հարաբերակցվելու»։

Բադասյանն էլ ասաց, որ օրենքում նշված է՝ ուսումնասիրվող ժամանակահատվածը առավելագույնը 10 տարի է, բացառիկ դեպքերում է միայն ավելի երկար ժամանակահատված ընտրվելու, բայց ոչ ավելի, քան 1991 թվականը։