Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Կորոնավիրուսը լրջորեն բեռ է ստեղծում այլ հիվանդությունները բուժելիս, հատկապես ոչ ինֆեկցիոն»,- Երևանի պետական բժշկական համալսարանի  կազմակերպած քննարկմանն ասաց ԵՊԲՀ անէսթեզիոլոգիայի և ռեանիմատոլոգիայի  ամբիոնի վարիչ Հարություն Մանգոյանը։

Նրա խոսքով ինքնամեկուսացումը պետք է ու արդյունավետ մեթոդներից է։

Նա նաև հարցադրում արեց, թե ինչո՞ւ չեն բուժվում հիվանդներն այն դեպքում, եթե վարակը հաստատված է, բայց  տանում են թեթև կամ ասիմպտոմ։

«Ոչ մի դեղամիջոց, միջամտություն ապացուցած չէ, որ փոխելու է վերջնական արդյունքը։ Բուժես, չբուժես, ինչ որ վիտամաններ օգտագործես կամ այլ դեղորայք, ուղղակիորեն չեն ազդում։ Լավ կլինի գոնե չվնասեն։ Դրա համար խորհուրդ չի տրվում որևէ բուժական միջամտություն, բացի ինքնամեկուսացումից, եթե վիճակը թեթև է։ Եթե միջին ծանրության է, այդտեղ է պետք լինել հստակ կապի մեջ վարող մասնագետների հետ, քանի որ այն կետը, երբ միջինից անցում է կատարվում ծանր, բավականին դժվար է գնահատել նաև մասնագետների համար»,- ասաց Հ.Մանգոյանը։

Հարություն Մանգոյանն ասաց, որ պացիենտները հաճախ դիմում են բավական դեղորայք օգտագործած՝ հակաբիոտիկներ, հակավիրուսայիններ, որոնք հիշում էին նախկին էպիդեմիոներից։

«Սա, իհարկե, պետք է կանխել։ Դեղատոմսը մեկն է՝ ժամանակին դիմել բժշկի, լինել վերահսկողության տակ, խուսափել ցանկացած ինքնաբուժումներից»։ 

ԵՊԲՀ –ի ինֆեկցիոն հիվանդությունների ամբիոնի դոցենտ Մելանյա Շմավոնյանն էլ ընդգծեց, որ որևէ դեղորայք պետք չէ ընդունել, եթե հիվանդությունն անցնում է ասիմպտոմ,  ինքնաբուժությամբ պետք չէ զբաղվել, պետք չէ ընդունել հակաբիոտիկներ. «Ամենալավ միջոցն այն է, որ անձը, որը շփվել է կորոնավիրուսով հիվանդի հետ ու նրա մոտ հայտնաբերվել է վիրուս, շատ զգույշ լինել իր նկատմամբ, ինքնազգացողության ցանկացած  փոփոխության պարագայում դիմել բժշկի»։

Ինչ մնում է վարակից հետո հետևանքներին, դոցենտն ասաց, որ չունեն երկարատև դիտարկումներ, այսօր չեն կարող ասել, թե ինչ  հետևանքներ է թողնում այդ վիրուսը։

«Մի բան բան հստակ է՝  ցանկացած ինֆեկցիոն հիվանդությունից հետո բավական երկար ժամանակ մնում է  թուլությունը, ախորժակի բացակայություն։ Լավացման շրջանին համապատասխանող երևույթներ են»,- նշեց նա։ 

Ինչ վերաբերում է Կավասակի հիվանդության ու կորոնավիրուսի միջև հավանական կապին՝ հաշվի առնելով նաև այն հանգամանքը, որ Հայաստանում գրանցվել է դեպք, որ կորոնավիրուսով վարակված 4-ամյա երեխայի մոտ հաստատվել է Կավասակիի սինդրոմ, ԵՊԲՀ ինֆեկցիոն հիվանդությունների ամբիոնի դասախոս, մանկաբույժ-ինֆեկցիոնիստ Հռիփսիմե Ապրեսյանն ասաց, որ Կավասակիի սինդրոմը նորություն չէ, այն միջին տրամաչափի անոթների բորբոքում է, որը կարող է հետևանք լինել տարբեր հիվանդությունների. ոչ միայն կորոնավիրուսի, այլ տարբեր հիվանդությունների դեպքում կարող է առաջանալ։

Նա ասաց, որ Հայաստանում այս պահին կա Կավասակիի սինդրոմի շուրջ 50 նկարագրված դեպք: Ըստ նրա, տարբեր պոպուլյացիաներում տարածավությունը տարբեր է։

Հ.Ապրեսյանն ասաց, որ կորոնավիրուսի տարծումից հետո տարբեր երկրներից ահազանգեր են հնչել, Կավասակիի սինդրոմի տարածման մասին։ Բժշկուհու խոսքով, այսօրվա տվյալներով հնարավոր է, որ կորոնավիրուսը բարձրացնում է Կավասակի հիվանդության ռիսկերը։

«Մանկական պոպուլյացիայում կորոնավիրուսի տարածվածությունը բարձր չէ: Չնայած այս ամենին՝ ռիսկեր կան», - ասաց նա:

Հարցին՝ կորոնավիրուսով վարակվելը արդյո՞ք երկարաժամկետ ազդեցություն  թողնում է  երեխաների առողջության վրա, Հ. Ապրեսյանը պատասխանեց, որ այս  պահի դրությամբ նկարագրված բարդություններից միասին Կավասակի հիվանդության մասին է խոսվում, իսկ հեռակա բարդությունների մասին նոր հիվանդության պարագայում չափազանց դժար է կանխատեսել։

«Միջազգային տվյալներով, մեծամասամբ  երեխաների մոտ վարակն անցնում է առանց բարդությունների ու ավարտվում է ապաքինումով, բայց կանխատեսել, թե ինչ կլինի մի քանի տարի անց, չափազանց դժվար է»,- ասաց Հ. Ապրեսյանը։