Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Վերջին տասնամյակում Ադրբեջանը բավականին մեծ գումարներ է դնում տեղեկատվական քաաքականության կառուցման գործում։ Նկատելի է հատկապես հետսովետական շրջաններում Ադրբեջանի ներգրավվածությունը՝ գումարի կամ հենց մարդկանց տեսքով, ինչը որոշակի ժամանակահատվածում ազդում է նաև ոչ հայանպաստ տեղեկատվական գործողությունների իրականացմանը»,- News.am-ի հետ զրույցում ասել է «Հենակետ» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար, Արցախի նախագահի անվտանգության հարցերով նախկին խորհրդական Տիգրան Աբրահամյանը՝ անդրադառնալով տարվեր կողմերով իրականացվող տեղեկատվական պատերազմին։

Նրա խոսքով, Ադրբեջանում կան պաշտոնական և ոչ պաշտոնական բյուջեներ, որոնք ֆինանսավորում են ոչ միայն տեղի մամուլը, այլ նաև արտաքին շուկան՝ սկսած վճարովի հոդվածների տեղադրումից, մինչը պայմանական ստեղծված սփյուռքները, որոնք զբաղվում են քարոզչությամբ։ Դրանում, ըստ Աբրահամյանի, ներգրավված են նաև արտերկրում սովորող ադրբեջանցի ուսանողները, որոնք նաև պիկետներ են իրականացնում

«Տավուշյան մարտական գործողությունները ցույց տվեցին, որ իրականում մենք էլ այս մասով բավականին անելիքներ ունենք, և դրանք չեն էլ ավարտվում։ Բայց բացի նրանից, որ մենք խնդիր ունեինք ընդհանուր բուն էությունը, եղելությունը պատշաճ ձևով նաև արտերկրում ներկայացնելու, որոշակի առումով մենք նաև խնդիր ունեինք ներքին կազմակերպչական առումով։

Օրինակ, թե ինչպես պետք է կազմակերպել մամուլի աշխատանքը սահմանամերձ համայնքներում՝ ռազմական գործողությունների ժամանակ, կամ դիվերսիաների դեպքում..., այս պարագայում պետք է հասկանալ՝ լրատվամիջոցներն ինչ հեռավորությունից պետք է աշխատեն, ինչ կարգով աշխատեն։ Այսօր պատերազմում կարևոր է նաև տեղեկատվական բաղադրիչը։ Եվ մենք պետք է հաշվի առնենք, թե պատերազմական իրավիճակներում ինչպես ենք աշխատելու տեղական մամուլի հետ, և ինչպես՝ արտերկրի ԶԼՄ-ների հետ։ Բացի այդ, պետք է հստակեցնենք՝ ինչ խողովակներ ունենք արտերկրում քարոզչություն իրականացնելու համար»,- նշել է նա։

Դիտարկմանը, որ մոլորված հայ սպա Գուրգեն Ալավերդյանի մասին ևս ադրբեջանական մամուլը կեղծ տեղեկատվսություն տարածեց, թե նա դիվերսիա է իրականացրել, արդյո՞ք ադրբեջանական կողմը կկարողանա միջազգային հանրության մոտ տպավորություն ստեղծել, թե իրոք սպան դիվերսանտ էր, Տիգրան Աբրահամյանն արձագանքել է՝ ակնհայտ է, որ Ադրբեջանը փաստերի հետ շատ վատ է աշխատում։

«Նույնիսկ վերջին երկու-երեք օրերում ադրբեջանական մամուլում հրապարակված տեսանյութերից ակնհայտ է, որ Ադրբեջանը միջազգային կոնվենցիաներ է խախտում, հատկապես Ժնևյան կոնվենցիան՝ ռազմագերիների հետ վարվելու մասին...։ Այսինքն՝ Ադրբեջանը  վերջին երկու օրերին իր դեմ է աշխատել։  Տեսանյութը, որը հրապարակվել է, ակնհայտ է, որ կազմված էր հայերեն շատ վատ տեքստով։ Տեքստում առկա ամբողջ բովանդակությունն Ադրբեջանի դեմ էր աշխատում։ Պարզ երևում էր, որ զինծառայողի դիմաց դրված էր տեքստ, որի բացակայության դեպքու, բնական է, որ զինծառայողը նման ձևակերպումներ չէր անի»,- ասել է Տիգրան Աբրահամյանը։

Նա հայտնել է, որ այս պահին հայկական կողմի հիմնական խնդիրն է Կարմիր խաչի միջոցով հայ ռազմագերու հետ կոնտակտ հաստատելն է։

Անդրադառնալով սահմանային իրավիճակին՝ Տիգրան Աբրահամյանը նշել է, որ Տավուշյան իրադարձություններից հետո Արցախում հրադադարի ռեժիմի խախտումները միջինից բավականին բարձր են։

«Հետտավուշյան փուլում, եթե վերլուծում ենք հրադադարի ռեժիմի խախտումների և արձակված կրակոցների ցուցանիշը օրինակ՝ Արցախի հատվածում, ապա դրանք միջինից բավականին բարձր են, ինչը բնականավար լարվածություն է փոխանցում առաջնագծին»,–ասել է  նա։

Տիգրան Աբրահամյանի խոսքով, վերջին մեկուկես ամսում սահմանային լարվածության դինամիկան վերջին երկու տարվա կտրվածով բարձր է եղել նաև Արցախում։

Նրա գնահատմամբ՝ հետտավուշյան փուլում ամրագրվել է բանակցային գործընթացի՝ փակուղում գտնվելը և դրանով իսկ մեծացել են սահմանային լարվածության ռիսկերը։

«Այս փուլում նկատելի է հատկապես ռուսական կողմի ակտիվությունը կողմերին բանակցային գործընթաց վերադարձնելու, բանակցային գործընթացը վերակենդանացնելու առումով։ Շատ բան կախված է, թե այդ գործընթացն ինչպես տեղի կունենա, հնարավոր կլինի՞ կողմերին վերադարձնել բանակցային սեղան, թե՞ ոչ»,–ասել է նա։

Անդրադառնալով Նախիջևանում թուրքական ռազմաբազայի տեղակայման հնարավորությանը, և դրա շուրջ Ադրբեջանում ծավալվող քննարկումներին, Տիգրան Աբրահամյանը նշել է՝ թեև ռազմաբազայի տեղակայման մասին պաշտոնական տեղեկատվություն առայժմ չկա, սակայն ադրբեջանական քաղաքական, փորձագիտական շրջանակները ռազմաբազայի տեղակայման հնարավոր երկու վայր են շրջանառում՝ Նախիջևանում և Բաքվում.

«Ընդ որում Բաքվում խոսքը վերաբերվում էր ռազմաօդային ուժերի ռազմաբազայի հնարավոր տեղակայմանը, սակայն եթե նույնիսկ պաշտոնապես ռազմաբազա չտեղակայվի էլ, ակնհայտ է, որ տավուշյան իրադարձություններից հետո Ադրբեջանն ու Թուրքիան խորացրել են իրենց ռազմական համագործակցությունը»։

Տիգրան Աբրահամյանի խոսքով, ներկայումս Թուրքիան ձգտում է մեծացնել իր ազդեցությունն ու ներգրավվածությունը մեր տարածաշրջանում, ինչը, բնականաբար չի կարող նպաստել տարածաշրջանում խաղաղության և անվտանգության  հաստատմանը։