Ձեր վստահելի աղբյուրը

Թուրքիայի և Եվրամիության միջև լարվածությունը մեծացել է հատկապես այն բանից հետո, երբ նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը հայտարարեց, որ Էմանուել Մակրոնը պետք է ստուգի իր «հոգեկանը»: Թուրքը ֆրանսիացուն մեղադրեց իսլամը վիրավորելու մեջ և կոչ արեց բոյկոտել ֆրանսիական ապրանքները: Այլ երկրներ, առաջին հերթին Հունաստանը, դժգոհություն են հայտնում Արևելյան Միջերկրական ծովում Թուրքիայի գործողությունների կապակցությամբ: Այս մասին գրում է Euronews-ը։

Նշվում է, որ դեռ պատասխան միջոցներ չեն ձեռնարկվել, բայց Բրյուսելը սպառնացել է Անկարային, որ տնտեսական լծակներ է օգտագործելու նրա դեմ:

Թուրքիան ԵՄ հինգերորդ խոշորագույն առևտրային գործընկերն էր, արտահանման շուկան և ներմուծման մատակարարը: Այսօր ԵՄ-ն Թուրքիայի արտադրանքի հիմնական ներմուծողն է (ընդհանուր շրջանառության 32,3% -ը), Թուրքիա հիմնական արտահանողը (42,4%), ինչպես նաև ներդրումների հիմնական աղբյուրը:

Իսկ առանձին երկրներից դրա հիմնական արտահանողներն են Գերմանիան (21 միլիարդ եվրո), Իտալիան (8 միլիարդ, Նիդեռլանդները (6 միլիարդ եվրո):

Եվրախորհրդարանի ամենամեծ խմբակցության՝ Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության ղեկավարն ասել է, որ չնայած համագործակցության պահպանման գործում ազգային շահերի առկայությանը, Միությունը պետք է Էրդողանի հետ խոսի մեկ ձայնով։

«Սա հունական խնդիր չէ, սա կիպրական խնդիր չէ, սա ֆրանսիական խնդիր չէ, սա եվրոպական մակարդակի լուծման կարիք ունեցող խնդիր է։ Մենք պետք է հավաքականորեն պատասխանենք Եվրամիության դեմ այս հարձակումներին: Եթե նախագահ Էրդողանն այժմ արգելում է ֆրանսիական արտադրանքի հոսքը դեպի Թուրքիա, ապա նա պետք է հասկանա, որ այս ամենը տեղի է ունենում մաքսային միության շրջանակներում: Եվրամիության և Թուրքիայի միջև կա ընդհանուր համաձայնություն, որ եվրոպական բոլոր ապրանքատեսակները պետք է ազատ մուտք ունենան թուրքական շուկա: Անհնար է դրանցից առանձնացնել առանձին ապրանքներ: Մենք տեսնում ենք մաքսային միության բուն սկզբունքը խարխլելու փորձ: Հետևաբար, ԵՄ խորհուրդը պետք է քննարկի մաքսային միությունը փոխելու և վերակազմակերպելու հարցը, որը մենք ունենք այժմ», - ասել է Մանֆրեդ Վեբերը:

Այնուամենայնիվ, ԵՄ անդամ տարբեր երկրներ տարբեր ձևերով հետաքրքրված են Թուրքիայի հետ առևտուրը, ներդրումները և բանկային համագործակցությունը զարգացնելու, ինչպես նաև նրան զենք մատակարարելու հարցում:

Հունաստանը Գերմանիային, Իսպանիային և Իտալիային խնդրեց կասեցնել այս ոլորտում Թուրքիային տրված բոլոր լիցենզիաները՝ պատճառաբանելով, որ դրանք կարող են օգտագործվել ԵՄ անդամ երկրների դեմ: Բայց նման որոշում չի կայացվել:

Ըստ վերջին տվյալների, ԵՄ-ից Թուրքիա զենքի ամենամեծ արտահանողները Ֆրանսիան, Իսպանիան, Իտալիան և Գերմանիան են, չնայած 2019-ի հոկտեմբերից Ֆրանսիան մասնակի էմբարգո է սահմանել Թուրքիայի դեմ՝ կապված Սիրիայում ահաբեկչություններին ներգրավվելու հետ:

Մյուս կողմից, Թուրքիան ռազմավարական նշանակություն ունի տարբեր պատճառներով, ինչպիսիք են միգրացիոն հոսքը զսպելու անհրաժեշտությունը, ուստի նրա հետ երկխոսության ուղիները ամեն դեպքում պետք է բաց մնան:

«Եվրամիությունը Թուրքիայի համար շատ ավելի կարևոր է, քան Թուրքիան` մեզ համար»,-ասել է Եվրոխորհրդարանի պատգամավոր Վեբերը։

ԵՄ առաջնորդները բազմիցս փորձել են սիրալիր կերպով խոսել Թուրքիայի նախագահի հետ, բայց նա դրա դիմաց բարի կամք չի ցուցաբերել: Ուստի Բրյուսելը ավելի ու ավելի քիչ ընտրություն ունի, քան Անկարայի դեմ պատժամիջոցներ կիրառելը: Եվ նույնիսկ այդպիսի միջոցառումների վերջնաժամկետը՝ դեկտեմբերը, այժմ շատ հեռու է թվում եվրոպական շատ ղեկավարների համար: