Ձեր վստահելի աղբյուրը

Հույն պատմաբան, բալկանների հետազոտող Մարիոս Մաթիոս-Ժոզեֆիդիսը հոդված է հրապարակել Greek City Times-ում՝ «Թույլ մի տվեք, որ Արցախը դառնա Կովկասի Կրաինան» վերնագրով։

1995թ․-ի օգոստոս և տեղի է ունենում խորվաթական բանակի գործողությունը «Կրաինայում», ՆԱՏՕ-ի ռմբակոծության, Խորվաթիայի ու Բոսնիայի բանակների թվային ու որակական գերազանցության պայմաններում Կրաիինայի 31.500 սերբ պաշտպանները, քիչ միջոցներով և Բելգրադի կառավարության դավաճանությամբ, սկսում են նահանջել Սերբիայի այս տարածքից:

Նրանց են միանում 250,000 սերբ քաղաքացիական անձինք, որոնք կազմում էին Սերբական Կրաինայի ճնշող մեծամասնությունը: Դա տեղի է ունեցել… Սերբիայի բնակչությունը արմատախիլ է արվել իր տներից, որտեղ դարեր շարունակ եղել է ճնշող մեծամասնությունը:

Դրանից հետո անցել է քսանհինգ տարի, և Խորվաթիան երբեք չի մեղադրվել էթնիկ զտումների մեջ, և քիչ սերբեր են վերադարձել իրենց տները:

«2020 նոյեմբեր… Էլ ավելի անհամապատասխան ժամանակահատվածում Արցախում հայկական ուժերը անհավասար պայքար են մղում ադրբեջանական զինված ուժերի, արաբ իսլամաֆաշիստների և, իհարկե, նեոօսմանյան ֆաշիստական Թուրքիայի դեմ»,-գրում է հոդվածագիրը։

Նշվում է, որ իրենց մայրաքաղաք Ստեփանակերտից հայերն արդեն սկսել են հեռանալ, քանի որ դժվար է խուսափել ռմբակոծություններից և, իհարկե, ադրբեջանցիների վրեժխնդիր կատաղությունից: Միջազգային հասարակական կարծիքը, համակրանքից վեր, ոչինչ չի ձեռնարկում նրանց օգնելու համար:

Բոլորը պարզապես հույս ունեն, որ արցախահայությունը կդիմանա: Բայց ցանկություններով ոչինչ չի պատահում։

Ինչո՞ւ չպետք է ընկնի Արցախը

1995-ի օգոստոսին Կրաինայի անկումը, բացի իր կործանարար մարդասիրական հետևանքներից, ունեցավ հավասարապես կործանարար աշխարհաքաղաքական հետևանքներ:

Ուժեղ ազգային և հակաիմպերիալիստական ինքնություն ունեցող երկիր՝ Սերբիան, նվաստացավ և ստիպված եղավ կորցնել պատմականորեն իրեն պատկանող Կրաինան: Գերմանոֆիլ և իմպերիպերիալիստ Խորվաթիան հայտնվեց որպես Արևմտյան Բալկանների ամենահզոր երկիր և Բալկաններում իմպերիալիստների շահերի մշտական կամուրջ:

«Այն դեպքում, երբ Արցախը ընկնի, հետևանքները շատ ավելի աղետալի կլինեն և շատ ավելի վատ հետեւանքներ կունենան Հունաստանի համար: Թուրքիան աշխարհաքաղաքականորեն կամրապնդվի տարածաշրջանում՝ ավելացնելով իր ազդեցությունը Կենտրոնական Ասիայի մահմեդական թյուրքական երկրներում:

Դրա ազդեցությունը կսկսվի Էգեյան ծովում և կավարտվի Արևմտյան Չինաստանում:

Այս հաղթանակը կհանգեցնի իսլամի արմատականացմանը և, իհարկե, Հունաստանի վրա լրացուցիչ ճնշման ոչ միայն Թուրքիայի, այլև նրա միջինասիական արբանյակների կողմից:

Միևնույն ժամանակ, տարածաշրջանում ավանդաբար հակաթուրքական պետությունը կվերանա՝ Հունաստանին թողնելով մեկ պակաս բնական դաշնակից:

Ցավոք, որպես ժողովուրդ, մենք չենք կարող շատ բան անել՝ օգնելու հայությանը»,-գրում է հոդվածագիրը:

Նշվում է, որ բացի մարդասիրական օգնությունից, պետք է ճնշում գործադրվի Հունաստանի կառավարության վրա, որպեսզի ավելի հստակ դիրքորոշում ցուցաբերի այս հակամարտության վերաբերյալ՝ միջազգային կազմակերպություններին բողոքելով, որ այդ հակամարտությունը ոչ այնքան Հայաստան-Ադրբեջան մրցակցության արդյունք է, որքան նաև Թուրքիայի՝ որպես անկարգությունների և սրման մշտական աղբյուր տարածաշրջանում:

«Եթե նեոօսմանյան ռևիզիոնիզմը ջախջախվի Արցախում, հնարավոր է, որ զենքի սպառնալիքով ստիպված չլինենք դրան դիմակայել»,-եզրափակում է հոդվածը: