Ձեր վստահելի աղբյուրը

Քաղաքագետ Հայկ Բալանյանը գրում է.

«Նորից ԱԱԾ չկարողացավ նախապես զգուշացնել հարձակման մասին, որ գոնե մեկ ժամ առաջ զորքը պատրաստ լիներ առանց պատերազմ հայտարարելու հասցված հարվածին:

Մի հատ փողով չոբան լրտես չկար, որ ասեր, թե հարյուր հազար մարդ ու հազարավոր բեռնատարներ ու տեխնիկա շարժվել են, դիրքավորվում են, զգուշացեք, պաստրաստվեք:

Մի հատ ռադիո-տեխնիկական հետախուզական համակարգ չունեինք, որ թշնամու թիկունքում ընթացող շարժը ցույց տար, որը օրերով է արվել, որ դիվանագիտությունը ու բանակը հասցնի արձագանքել:

Մեր բանակը պարզվեց մի քանի օրվա զինապաշար ուներ, հազար ԱԹՍ-ի դեմ պատերազմել չէր նախատեսել, բետանե բլինդաժներ, բունկերներ, պահեստարաններ չէր կառուցել, ականապատ դաշտեր չկային, ու և այլն: Դա մեծ փող չէր պահանջում ու մի քանի ամսվա, կես տարվա լուծելու հարց էր:

Բայց ոչ ոք դրանով չզբաղվեց, ահազանգներն էլ անտեսվեցին:

ԱԳՆ ռազմավարությունը վարելով ռուսական գծի մեջ՝ ռուս խաղապահներ ու ռուսական պայմաններ, մարտավարությունը իրականացնում էր արևմտյան գծի ներքո՝ Արցախի ճանաչում էր պահանջում Արևմուտքից ու Մինսկի խմբից, ու արդյունքում ինքերս մեզ խաբեցինք ու երկու դեպքում էլ տապալվեցինք:

Երկիրը մոբիլիզացիայի ու տասնյակ հազարավոր մարդկանց սնունդով, ռազմական բեռներով ապահովել չէր կարողանում:

Ոչ ոք դրա մասին չէր մտածել:
Որ մեկը ասե՞ս: Ասել են ու էլի կասեն, սաղ կբացվի:

Խնդիրը կառավարման համակարգի մեջ է: Մեր կառավարման համակարգը ֆեյք դուրս եկավ, առաջին իսկ էքսցեսը ցույց տվեց, որ այն չի աշխատում, իսկ անհրաժեշտ մակարդակով խնդիրները լուծել չի կարողանում:

Իսկ այդ խնդիրների լուծման համար պետք են մասնագետներ, պետք է թիմը հավաքել ոչ թե հավատարմության սկզբունքով, այլ որակի: Միջավայրը երկրում պիտի փոխվի, որ մասնագետը կարողանա ղեկավարին պատասխանի ու ասի ըսենց չի, ըսենց ա՛:
Ու ղեկավարը պիտի ամբիցիաները զսպի ու լսի, լսի ու անի:
Թիմն էլ այլ սկզբունքներով ձևավորի:

Իսկ դրա համար և ներսում, և դրսում պիտի լինես զուսպ, ավել-պակաս չխոսես, մարդկանց չնեղացնես, թշնամանք չսերմանես, լինես համբերատար ու հավասարակշռված, կարողանաս տարբեր մարդկանց հետ աշխատես ու լինես ճկուն, արագ ընդունես քո սխալները ու էլ ավելի արագ դրանք ուղղես, սիրես կոլեկտիվ աշխատանքը, ոչ թե խնջույքները, կարողանաս թղթի ու գրչի հետ աշխատես, նաև վստահես մարդկանց, եթե պաշտոն ես տվել ու պաշտպանես իրանց քո մերձավորների հարձակումներից:
Եվ այլն, և այլն:

Ահա այն ամենը ինչ ես մտածում եմ Նիկոլ Փաշինյանի մնալու ցանկության մասին ու ինչ դրանից կստացվի, եթե մնա:

Էլ ավելի վատ թիմ է հավաքելու, եթե մնա, ու էլ ավելի վատ է կառավարելու, որովհետև մասնագետները հետը էլ չեն աշխատի ու կմնա միայն հավատարմության սկզբունքով մահապարտների կազմը, որոնց հավատարմության համար պիտի վճարի ամենաթողությամբ:

Իսկ գործը՞... գործը ում է պետք, եթե փրկության հարց է»։