Ձեր վստահելի աղբյուրը

Քաղաքագետ Թևան Պողոսյանը վստահ է, որ Հայաստանի, Ադրբեջանի և Ռուսաստանի միջև եռակողմ ստորագրված հայտարարությունը չի նշանակում, որ Ադրբեջանը նոր ագրեսիա չի սանձազերծի։ Նրա խոսքով, թշնամու հարձակումները լինելու են շարունակական, քանի դեռ նա իր վերջնական նպատակին չի հասել։

«Իրենք երազում են Սյունիքը, Սևանն ու Երևանը վերցնել, և իրենք իրենց երազանքի քարտեզն են անգամ հրապարակում։ Իրենք հրապարակում են քարտեզ, որտեղ Հայաստանը չկա»,- այսօր «Հայաստանի սահմանները. ո՞վ գիտի՝ որտե՞ղ են սկսվում և ավարտվում» թեմայով քննարկման ժամանակ ասաց նա։

Քաղաքագետի խոսքով, պատերազմի առաջին օրը և բանակցությունների ընթացքում պետք է մտածեին՝ ինչ է լինելու, թե՞ միայն սիրուն բառեր էին, որ պետք է սահմանները գծել այնտեղ, որտեղ այդ պահին գտնվում են կողմերը.

«Եվ մտածում էիք, որ Ադրբեջանը պարզապես կանգնելո՞ւ է։ Հիմա էլ չի կանգնելու։ Ո՞ւմ վրա ենք մեղադրանք դնում, որ Թուրքիան ու Ադրբեջանն ուզում են մեզ վերացնե՞լ։ Մարդիկ բացահայտ ասում են, էլ ո՞նց ասեն»։

Ըստ Թևան Պողոսյանի, թեև Թուրքիան և Ադրբեջանը բաց տեքստով խոսում են իրենց նպատակների մասին, միևնույն է, մենք չենք կարողանում ընկալել, որ մեր թշնամին թուրքն է։

«Ընկած իրար մեջ ենք մեղավորներ փնտրում, ո՞վ է մեղավորը, մեղավորն այդ բանակցողն է, էլ ի՞նչ է պետք ասել։ Նա մեղավոր է, որ նոյեմբերի 10-ին չենք լսել այն մասին, որ ստեղծվելու է մի գերատեսչական հանձնաժողով, որը պատասխանատու է լինելու բոլոր խնդիրները կարգավորելու համար։ Դրա համար այսօր ծնողները ստիպված իրենք են գնում բանակցում թուրքերի հետ, որ իրենց երեխաների մարմինները վերցնեն, գյուղապետն անձամբ է բանակցում, որ իր սահմանները գծի։ Ո՞ւր է այստեղ պետություն։ Պետական ինստիտուտների ճգնաժամը չգիտեմ՝ ուր է հասել»,- ներկայացրեց նա։

Թևան Պողոսյանն անդրադարձավ նաև Հադրութի շրջանի Խծաբերդ ու Հին Թաղեր համայնքների խնդրին։ Նրա խոսքով, ՌԴ խաղաղապահների հրապարակած նոր քարտեզում այդ համայանքներն այլևս չկան հայկական վերահսկողության գոտում։

Նա համոզմունք հայտնեց, որ եթե այս իշխանությունները մեկ ամիս առաջ հրաժարական տված լինեին, ապա Շուշիի գյուղերի, Խծաբերդի ու Հին Թաղերի, դրա հետ միասին գուցե նաև Սյունիքի գյուղերում այս վիճակը չէր լինի, քանի որ նորերի առաջին քայլը բանակցելն էր լինելու։

«Ոչ թե այսօրվա պես բոլորը բոլորի դիմաց գերիներին փոխանակեցինք։ Եվ մենք վստահ ենք, որ մեր գերիներն այսօր 44-ը չեն եղել, մյուսներին ինչո՞վ ենք փոխանակելու։  Հիմա ո՞նց է ստացվում՝ մինչև տղաների այստեղ թռնելը ռուսական քարտեզի վրա Խծաբերդն ու Հին Թաղերը կային, իսկ հենց իրենք հասան Երևան, այլևս չկան։ Կարո՞ղ է հիմա էլ հողերը այդպես ենք փոխանակում։ Ես չգիտեմ, բայց իրավունք ունեմ լեգիտիմ կասկած ունենալու։

Էդ ո՞նց ստացվեց, որ այդ համայնքները հենց հաջորդ օրը կորան, երբ արդեն 3-4 օր է կռիվ ենք տալիս, որ այս տարածքները պահպանենք։ Եվ ռուս խաղաղապահները գնացել են այդ գյուղեր։ Բա որ ռուսները գնացել կանգնել են, ինչո՞ւ եք մեզ հանել դուրս։ Ես ամեն օր սկսելու եմ կասկածով վերաբերվել այս ամենին, թե հաջորդն օրն էլ ի՞նչ ենք կորցնելու»,- նշեց Թևան Պողոսյանը։