Ձեր վստահելի աղբյուրը

«17 կուսակցությունների շարժման պահանջների մի զգալի մասը մենք կիսում ենք՝ գործող վարչակազմի հեռացում, որը կենսական անհրաժեշտություն է  Հայաստանի համար»,- ասուլիսում ասաց «Ձայն հայրենյաց» նախաձեռնության անդամ, գրականագետ Սերժ Սրապիոնյանը։

Նա նշեց, որ որոշել են ձայն հայրենյաց բարձրացնել՝ հասկացնելու համար, որ այստեղ կուսակցականության, քաղաքականության, աթոռակռիվ  արտահայտությունները բոլորովին տեղին չեն, այսօր դժբախտաբար կշեռքի նժարին դրված է մեր  պետականության, մեր հայրենիքի գոյության-չգոյության խնդիրը, հետագայում մեր ընթացքի խնդիրը։

Հարցին՝ թե ինչո՞ւ են խուսափում քաղաքականություն բառից, Ս. Սրապիոնյանն ասաց, որ եթե լինեին երանելի ճահճացման տարիները իրենք քաղաքականությամբ չէին զբաղվի. «Բայց երբ քաղաքականությունը եկել մտել է իմ տուն իմ կորած զինվոր տղայի տեսքով, դա քաղաքականությո՞ւն է, թե՞ քաղաքականություն չի: Ես խոսում եմ արյան գնի մասին, որ գնացել է, որ հայրենիքը փրկվի, իսկ մեզ վերադարձնում են «ինչ պետք է, նա էլ բանակցում ենք» արտահայտությամբ և դա արդարացնելու համար ժող ջան»-ին ենք վկայակոչում, սա արդեն համատարած քաղաքականացված իրականություն է:

Այսօր այն մտավորականները, ես խոսում եմ ինձ հարող մտավորականների անունից, որոնք հայտարարում են, թե իրենք քաղաքականությամբ չեն զբաղվում, ես դա համարում եմ առնվազն փարիսեցիություն և դա շատ մեղմ գնահատական է։ Ես չէի զբաղվում քաղաքականությամբ, մինչև իմ երկրի վրա դամոկլյան սրի կախվելը, մինչև ադրբեջանական հարձակումները, մինչև իմ երկրի սահմանները վտանգված չէին։ Եթե հիմա քաղաքականությամբ չզբավեմ, կհամարեմ ինձ ապազգային, հակահայ տարր։  Ես կզբաղվեմ քաղաքականությամբ այնքան ժամանակ, քանի իմ հայրենիքը ձեռք չի բերել կայուն անվտանգությունը, կայուն սահմաններ, բարգավաճման ընթացք։ Դրանից հետ կշարունակեմ զբացվել մշակույթով»։

Նախաձեռնության անդամ, կինոռեժիսոր Սամվել Թադևոսյանի կարծիքով, արվեստը, մշակույթն անբաժանելի մասն է կազմում պետության ինստիտուտների մեջ, մշակույթի գործիչներն ուղղակի պարտավոր են մասնակից լինել երկրի մեջ կատրվող իրադարձություններին։

«Մենք կարծում ենք, որ իրավունք չունենք մասնակից չլինել այն վերջին իրադարձություններին, որոնք մեր հայրենիքում կատարվում են։ Նախաձեռնության իմաստը հենց դրա մեջ է։ Ներգրաված մասնակիցներն իրենց առաջարկները, դեղահաբերն են առաջարկում այս վիճակից դուրս գալու համար։  Որքանով էլ կարող է այդ ուղղվածությունը գնահատվի քաղաքական, բայց մենք հո գիտե՞նք, որ որէև ակնկալիք չունենք, մեր նպատակը մեկն է՝ համալրել մեր ուժերը, առողջացնենք իրավիճակը, երկիրը դուրս բերենք այս վիճակից, էլ չեմ ասում այն հետևանքները, որոնք սպասում են մեզ»,- ասաց Սամվել Թադևոսյանը։ 

Ըստ նրա, այս իրադարձություններին չմասնակցելը, կողմ քաշվելն առնվազն դավաճանություն է։

«Վերջին իրադարձությունները, որոնք մեզ համար խիստ անակնկալ կատարվեցին, քանի որ երկրի վարչապետն իր լկտի խմբով մեզ 44 օր համոզում, ոգևորում էր այն փաստերով, որ պատերազմում մեծ հաղթանակներ ունենք։ Սա ամբողջ ծրագրի մի փոքրիկ սցենարի հատվածն էր. նախ բանակում, տարբեր ասպարեզներում կատարվեց բարոյալքում, որպեսզի մտածված ծրագիրն իրականացվեր, այն էր՝ Ղարաբաղը տալ թուրքերին։  Դրան ես կասեի համագործակցություն»,- ասաց ռեժիսորը։

Սերժ Սրապիոնյանն ասաց, որ այսօր մոլորյալներ կան, կան մարդիկ, որոնք շատ ծայրահեղ, հակադիր կարծիքներ ունեն խնդրի վերաբերյալ և մտավորականության պարտքը նախ և առաջ այն է, որ կարողանան ճշմարիտ, կենսական գաղափարները հասցնել հասարակությանը մտավորականին  բնորոշ ճանապարհներով՝ առանց ատելության քարոզի, ժխտողականության, առանց ծայրահեղականությունների։

Նրա խոսքով, մեզ մոտ ապագայում սպասում է արհավիրք, մտավորականների պարտքն է նաև այդ արհավիրքի ճշմարիտ դիմագիծը ժողովրդին ներկայացնելը։