Ձեր վստահելի աղբյուրը

Չնայած եղանակային վատ պայմաններին, ԱԺ մուտքերի մոտ տեղադրված վրաններն այսօր ևս մարդաշատ էին։ Քաղաքացիները, հավատարիմ մնալով իրենց նպատակին, շրջում էին, միմյանց հետ կարծիքներ փոխանակում, փորձում հասկանալ՝ ինչ լուծումներ կան ստեղծված խնդրին։

«Եղանակն ի՞նչ կապ ունի, խի անձրևի ժամանակ երկրի խնդիրները պիտի մոռանա՞նք, թե՞՝ անձրևը սրբելու է ու տանի էս քաոսը»,- Panorama.am-ի հետ զրույցում ասաց քաղաքացիներից մեկը՝ Հակոբ Տեր-Հովհաննիսյանը։

Նա նշեց, որ թեև վատառողջ է, բայց և այնպես, այսօր էլ է որոշել գալ արդեն իր համար տուն դարձած Դեմիրճյան փողոց։

«Եկել եմ, որ հասկանամ՝ Նիկոլի կաշին վերջը Իջևանի խոզի կաշի՞ է, թե՞՝ չէ։ Էդ կաշվից որ կոշիկի տակացու կարես, երևի մի հարյուր տարի կդիմանա»,- նշեց նա։

Քաղաքացին վստահ է, իրենց իրականացրած հանրահավաքները թեև դանդաղ, բայց միանշանակ արդյունք տալու են։

«Հիմա որ այս ճանապարհը փակ է, չի՞ խանգարում մարդկանց կյանքին։ Քիչ-քիչ Նիկոլի կաշին կբարակի, կթողնի, կգնա։ Եվ ոչ միայն նա, նախագահ կոչվածն էլ Նիկոլի նման օտարերկրյա ագենտ է։ Ու ես հավատում եմ, որ մի օր գնալու են»,- կարծիք հայտնեց նա։

Մեկ այլ քաղաքացի էլ՝ Էդիկ Ավետիսյանը, որ մեզ հետ զրուցելու պահին նաև Դեմիրճյան փողոցում կրակ էր վառում, որ ներկաները մոտենան ու տաքանան, նշեց, որ իրենք կրակի շուրջ հավաքվում ու կոնսոլիդացվում են, մեկը մյուսի կարծիքն է իմանում, գաղափարակից ընկեր գտնում։

«Ահա, ես այստեղ երեք ընկերներ եմ գտել, նոր եմ ծանոթացել, ու արդեն համարում եմ, որ իրենք իմ հարազատներն են։ Տարբեր ընտանիքներից ենք, բայց նույն կարծիքն ունենք։ Օրինակ ես այս երկրում ինձ ապահով չեմ զգում, ուզում եմ, որ Փաշինյանը գնա, ու չգա այնպիսի մեկը, ում ես չեմ ճանաչում»,- ասաց Էդիկ Ավետիսյանը։

Նրա խոսքով, Նիկոլ Փաշինյանն ավելի շատ է մտածում իր իսկ հեռանալու մասին, քան որևէ այլ քաղաքացի, ուղղակի վախենում է, և հիմա ճանապարհ է փնտրում, ու հենց դրանով են պայմանավորված նաև ԳՇ-ի շուրջ ստեղծված «արհեստական» քայլերը։

«Ինքը շատ լավ հասկանում է, որ այսպես շարունակել չի կարող։ Մարդիկ իրենց տանը չեն կարողանում քնել, քանի որ մտածում են՝ բա որ էլի պատերազմ լինի, էլի Նիկոլը չկարողանա ղեկավարել, ո՞նց է լինելու։ Չէ՞ որ այս պատերազմն էլ է Նիկոլը պարտվել։ Եվ արդար կլինի, որ հիմա Նիկոլ Փաշինյանն ընտանիքին վերցնի ու գնա Շուռնուխում ապրելու»,- ասաց քաղաքացին։

Նրա կարծիքով, այդ դեպքում Նիկոլ Փաշինյանը գոնե մասամբ կկարողանա իր մեղքերը քավել, կամ թողություն խնդրել։

«Ինքն էլ չի հասկանում՝ ինչ է կատարվում իր հետ։ Թող գնա Շուռնուխ, գոնե մեղքերի թողություն լինի։ Ես չեմ ուզում, որ բախումներ լինեն, շարժումը չի ուզում, որ ծայրահեղ քայլեր լինեն։ Մենք շատ լավ գնում ենք դեպի վերջին հանգրվան, ինքը չի կարող որևէ ձև պահել պետությունը, վաղը թոշակի խնդիր կառաջանա, մարդկանց աշխատավարձի հարց կա։ Նիկոլն ուզում է այնքան ժամանակ ձգել, որ ապացուցի, թե ինքը դավաճան չի, բայց չի կարողանա երկար ձգել»,- ասաց Էդիկ Ավետիսյանը։

Քաղաքացու կարծիքով, ճիշտ կլինի, որ Նիկոլ Փաշինյանը տղամարդու քայլ անի ու գնա։

«Ուղղակի ինքը խիստ վտանգ է զգում իր կյանքի նկատմամբ, բայց ես չեմ ուզում, որ իրեն մի բան անեն։ Ասում եմ, թող գնա Շուռնուխ։ Ինքն էլ է ուզում, որ այստեղ շատ մարդ հավաքվի, որ ցույց տա, թե հանրային պահանջով է գնում»,- ասաց նա։

Արագածոտնի մարզի Արագած շրջանի բնակիչ Ավետիս Եսայանն էլ նշեց, որ այնքան ժամանակ է դուրս գալու պայքարի հրապարակ, մինչև Նիկոլ Փաշինյանը չհասկանա, որ երկրի ղեկը պետք է վայր դնի։

«Այսօր հանրահավաք չկա, բայց մենք այստեղ ենք, պիտի այստեղ լինենք։ Սա էլ մեր պոստն է, պիտի պահենք։ Երբ զինվորն իր դիրքը պահում է, ոչ ոք չի ասում՝ վայ, անձրև կամ ձյուն է։ Հիմա պետք է այստեղ լինենք ու այստեղ ենք»,- ասաց նա։

Քաղաքացու խոսքով, մարդիկ պետք է հասկանան, որ այս պահին պետք է մի բռունցք դառնալ, պետք է յուրաքանչյուրն իր չափով ներդրում ունենա հայրենիքի փրկության գործում։

«Պետք է ամեն մեկս մեր գործն անենք, ու շատ լավ անենք։ Հիմա Նիկոլ Փաշինյանն իր գործը լավ չի անում, ու պիտի գնա։ Պետք է հանրությունը պահանջի, խաղաղ ճանապարհով ցույց տա, որ պահանջում է Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականը»,- ասաց նա։

Ավետիս Եսայանն անդրադարձավ նաև կարծիքներին, թե շարժմանը միացած մարդիկ ինչ-որ շահ ունեն.

«Ասում են, թե բոմժեր են հավաքվում հրապարակում, գալիս են պիցցա ուտելու, պիցցայակեր են։ Մի հարց էլի տամ. այդ դեպքում կարո՞ղ ենք ասել, որ իրենք էլ խոտակեր են։ Ուղղակի մարդիկ պիտի հասկանան, որ մենք այսօր մի ճանապարհ ունենք, դուրս գալ ու պարտվածի բեռը թոթափել մեր ուսերից։ Ոչ ոք ո՛չ մեր մարզիկի ուժն ունի, ո՛չ մեր զինվորի դուխը, բայց էս պահին մեր գլուխը կախ է։ Պիտի ամեն ինչ անենք, որ նորից կարողանանք գլուխներս պարզ քայլել»,- ասաց քաղաքացին։

Լուսանկարները՝ Լիլիան Գալստյանի