Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Սահմանադրական դատարանը հաստատեց այն, ինչ ասել էր Վենետիկի հանձնաժողովը և ինչ նշել էր Եվրոպական դատարանը՝ Քրեական օրենսգքրի 300.1 հոդվածը չունի իրավական հստակություն: Դա նշանակում է, որ 300.1 հոդվածը չի կարող կիրառվել, և այն առոչինչ է ճանաչվում իր ստեղծման օրվանից»,- «Սահմանադրական դատարանի որոշումը և «Մարտի 1»-ի գործի ապագան» թեմայով քննարկման ժամանակ ասաց իրավաբան, փաստաբան Արա Ղազարյանը:

Նա նշեց, որ ՍԴ որոշումը նշանակում է՝ բոլոր գործերը, որոնք հարուցվել են կամ հարուցվում են կամ էլ ընթացքի մեջ են գտնվում այս հոդվածի հիմքով, դրանք պետք է ուղղակի կարճվեն:

«Իրավական հետևանքներից մեկն էլ այն է, որ եթե խափանման միջոց կալանքի հիմնավոր կասկածի հիմքում ընկած է այս հոդվածը, նշանակում է՝ ինքնաբերաբար կալանքի ողջ տիրույթը նույնպես համարվում է հակաօրինական: Դրա վերաբերյալ արդեն կա նույնիսկ Եվրոպական դատարանի կոնկրետ դիրքորոշումը»,- ասաց իրավաբանը:

Խոսելով «մարտի 1»-ի գործի մասին՝ Արա Ղազարյանը  նշեց, որ չի կարելի ասել, որ 300.1 հոդվածն իր մեջ ամփոփում է ամբողջ «մարտի 1»-ի գործը,  զոհվել են քաղաքացիներ, մարմնական վնասվածքներ են ստացել, ինչը նշանակում է, որ «մարտի 1»-ի գործը վերաբերում է  մահաբեր ուժի անհամաչափ, անօրինական կիրառմանը. «Սա մասմաբ կարող է  կապ ունենալ Սահմանադարական կարգի տապալման մեղադրանքի հետ, հիմնականում կարող է կապ ունենալ Քրեական օրենսգրքի առավել կոնկրետ հոդվածով սահմանաած հանցագործության կատարման հետ, ուստի չի կարելի ասել է որ «մարտի 1»-ի գործը տապալված է:

Կարելի է ասել՝ դրա մի մասը անհաջողության է մատնված: Բայց ինչպես Սահմանադրական դատարանը ժամանակին ասել է՝ եթե կա հանցադեպը, ապա քրեական գործը երբեք չի կարող կարճվել: Եթե մենք ունենք զոհված քաղաքացիներ և մարմնական վնասվածք ստացած քաղաքացիներ, ապա այդ գործը երբեք չի կարող կարճվել, և պետք է բացվի, պետք է քննություն իրականացվի՝ մինչև զոհերի խախտված իրավունքների լիակատար վերականգնումը»:

Ինչ վերաբերում է դիտարկումներին, թե դատախազությունը պետք է վերաորակի Սահմանադրական կարգի ենթադրյալ տապալման հիմքով հարուցված քրեական գործը, Ա. Ղազարյանը նշեց, թե դատաքննության ընթացքում մեր օրենսդրությունը՝ մասնավորապես Քրեական դատավարության օրենսգրքում  309.1 հոդվածը, դատախազին մեղադրանքը փոփոխելու հնարավորություն տալիս է, թեև Վճռաբեկ դատարանն իր նախադեպով սահմանել է բավական բարձր չափանիշեր:

«Նույն փաստական հանգամանքների վրա մեղադրանքը փոխել հնարավոր չի լինի ըստ այդ նախադեպային իրավունքի: Եվ նոր բան էլ մոգոնել՝ դա շատ բարդ է, որովհետև պետք է համապատասխան ապացույցների զանգված ունենալ: Ու հաշվի առեք, որ որքան քրեական գործի քննությունը հնանում է, այսինքն՝ անցել է դեպքերից 12 տարի, այնքան ավելի դժվարանում է ապացույցներ հավաքելը: Այս առումով ես կարծում եմ, որ նույն ճանապարհով դատախազությունը չի կարող երկրորդ անգամ անցնել, և մնում է անմեղության կանխավարկածը, այսինքն՝ մեղադրանքից հրաժարվել»,- ասաց իրավաբանը: