Ձեր վստահելի աղբյուրը

Անհետ կորած և զոհված զինծառայողների ծնողներն այսօր Ազգային ժողովում հանդիպել են  պատգամավոր Թագուհի Թովմասյանին՝ փորձելով տեղեկատվություն ստանալ իրենց որդիների զոհվելու, անհետ կորելու դեպքերով հարուցված քրեական գործերի ընթացքի մասին:

«Ես չգիտեմ՝ էլ ումնից ինչ սպասելիք ունենամ, վեց ամիս է որևէ մարդ իմ սպասելիքները չի արդարացրել: Ով կարող է այս հարցին լուծում տա, թող գա ու նստի ղեկավար, ով չի կարող՝ հելնի, ռադը քաշի, գնա:

Տվել եմ բանակին թագավոր տղա ու այդ բանակը տարել, կորցրել է իմ երեխային: Վերջին անգամ  հոկտեմբերի 10-ին եմ խոսել հետը»,- լրագրողներին ասաց անհետ կորած զինծառայող Դավիթ Ասոյանի մայրը՝ Լիլիթ Զուռնաչյանը:

Նա նշեց, որ իր երեխային կորցրել են. «Հոկտեմբերի 20–ին հեռուստացույցով հայտարարեցին, որ Դավիթ Ասոյանին մեդալով պարգևատրել են, նախարարությունից ճշտել ենք, որ իմ երեխան է ու երեխայիցս ոչ մի լուր չունենք։ Կամավորը զենքը  հանձնելուց երեխայիս տեսել է, ծանոթների միջոցով ինձ հասել է, որ իմ երեխայիս ամսի 12–ին Ռազմականում տեսել են: Ուր տարան երեխային և ինչ արեցին՝ չգիտեմ:

Էլի դեպքեր կան, որ երեխան հայտնվել է Ռազմականում ու անհետացել է: Ափսոս մեր երեխեքին»:

Լիլիթ Զուռնաչյանը պատմեց, երբ Մարտունի-3 զորամասի հրամանատար Գոռ Իշխանյանից հետաքրքվել է՝ իր երեխան ողջ է, թե ոչ, Իշխանյանը պատասխանել է, որ հնարավոր չէ այդ վաշտից որևէ մեկը ողջ մնար. «Ըստ իս՝ երեխաներին դիտավորյալ տվել են թուրքին։  Երբ նոյեմբերի 9-ից հողը եղել է թուրքինը, դու երեխեքին ամսի 11-ին ինչո՞ւ ես տվել թուրքին: Դիտավորյալ մեր երեխեքին տարել են գրավյալ տարածք, ի՞նչ համար»:

Նույն հարցն է տալիս նաև զոհված զինծառայող Տիգրան Շահբարյանի  հայրը՝ Տոնական Շահբարյանը. «Նոյեմբերի 11-ին երեխեքին տարել են գրավյալ տարածք: Գալիս եմ այն եզրահանգման, որ հայի ձեռքով վաճառել են թուրքին: Ես չեմ, դուք եք՝ ի՞նչ կմտածեք»:

Նա շեշտեց՝ երեխաներին դիտավորյալ են կորցրել, քանի որ շատ բան գիտեն. «Ավելի լավ է ադրբեջանցիների մոտ լինեն այդ երեխեն՝ գերի, քան գնդապետ Գոռ Իշխանյանի մոտ: Կարող է նա դիտավորյալ երեխուն վերացնի, քանի որ շատ բան գիտեն:

Գոռ Իշխանյանը զինվորների ծնողներից փախած է, նույնիսկ հեռախոսահամարն է փոխել, որ չզանգենք, բայց այդպես չի լինելու, ինչքան իմ սիրտը բաբախի, այդքան նա ինձ հետ հարց է ունենալու, որովհետև ինքը իմ թանկին տարել է:

Կռվի 44 օրվա ընթացքում նա իր տեղում ընդհանրապես չի եղել: 44 օրում նրա ինքնաձիգը որևէ անգամ չի կրակել, փախել ու բունկերից է հրաման տվել, իսկ գնդի իսկակական հրամանատարներին զինվորի կողքին բերել են»: 

Ծնողները նշեցին, որ դիմել են բոլոր պատկան  մարմիններին, բայց որևէ արձագանք չկա:

«Դիմել ենք կառավարություն, ոչ մի, բացատրություն չեն տալիս: Ասում ենք չորս-հինգ հոգի են այս գործի մեջ հանցագործները, անուններն էլ տալիս ենք, բերեք, որոշեք՝ ով է մեղավոր: Թվարկում եմ նրանց անունները՝ այդ ժամանակվա Պաշտպանության բանակի հրամանատար Ջալալ Հարությունյանը, Գոռ Իշխանյանն է եղել, Կարեն Առուստամյանը և Արցախի շտաբի պետ Վարդանյան Կամոն։ Ընդամենը 4-5 հոգի, բերեք, տեսեք՝ ով է մեղավորը։

Քրական գործը միտումնավոր ձգձգում են»,- ասաց Տ. Շաբարյանը:

Մարտունի-3-ից զոհված Արտյոմ Կիրակոսյանի հայրը՝ Արթուր Կիրակոսյանը պատմեց, որ որդին մեկ ամսվա ծառայող է եղել,  վերջին անգամ խոսել է հետը հոկտեմբերի 9-ին:

«Գոռ Իշխանյանը զինվորներին հրաման է տվել՝ ստելով,  թե նրանց տանում են պահեստ, բայց դիտավորյալ տարել են ու սպանել։ Ես վկա ունեմ, կամավորական է եղել, ով լսել է Գոռ Իշխանյանի հրամանը, նա ռացիայով հրաման է տվել, խաբել, թե տանում են պահեստներ: Եթե զինվորները մնային իրենց դիրքերում, ապա կենդանի կլինեին, ապահով տեղ էր։

Մենք հետախույզ, դատապաշտպան ենք դարձել, ինչո՞ւ  ես պիտի 53 օր ման գայի իմ երեխուն ու անընդհատ խաբեին մեզ։ Պաշտպանության նախարարություն գոյություն չունի, այնտեղ հավաքվածները ոնց որ դարմայեդների հավաքածու լինեն»,– ասաց զոհվածի հայրը։

Նա նշեց, որ մինչև վերջ պայքարելու է մինչև բոլոր մեղավորները ստանան իրեն պատիժը, արդարությունը վերականգնվի: