Ձեր վստահելի աղբյուրը

Իրանի գերագույն հոգևոր առաջնորդ այաթոլա Ալի Խամենեին ռամազան ամսվա վերջին ուրբաթ օրը, որը համընկնում է Ղոդսի օրվան, ուղիղ եթերով ներքին և արտասահմանյան ալիքների միջոցով իսլամական ումմային և Իրանի ժողովրդին ուղղված ելույթ է ունեցել, որը ներկայացնում է Pars Today-ը։ 

Խամենեին խոսել է Պաղեստինի մասին, ասելով, որ Պաղեստինն իսլամական ումմայի ամենկարևոր և կենսունակ խնդիրն է։

«Պաղեստինի խնդիրը շարունակում է մնալ իսլամական ումմայի ամենակարևոր և ամենակենսունակ համընդհանուր խնդիրը: Կապիտալիստական բռնապետական և անխիղճ համակարգի քաղաքականությունը մի ժողովրդի ձեռքը կարճել է իր տնից, հայրենիքից, և իր պապենական հողերից ու այնտեղ հաստատել մի ահաբեկիչ ռեժիմի և օտար ժողովրդի:

Սիոնիստական ռեժիմի հիմնադրման տրամաբանությունը

Ի՞նչ կա ավելի անկայուն ու անհիմն, քան Սիոնիստական ռեժիմի հիմնելու փուչ տրամաբանությունը: Եվրոպացիների ասելով, Երկրորդ աշխարհամարտում հրեաների նկատմամբ բռնություն է իրականացվել: Ուստի  պետք է Ասիայի արևեմուտքում մեկ այլ ժողովրդի ու նրանց երկրում սարսափելի սպանություններ կատարելով, լուծել հրեաների վրեժը:

Սա այն տրամաբանությունն է, որի վրա հենվել են արևմտյան պետությունները՝ Սիոնիստական ռեժիմի անխնա և խելագար չափերի հասնող աջակցությամբ և այսպիսով փաստել իրենց բոլոր սուտ հայտարարությունները՝ մարդու իրավունքների և ժողովրդավարության վերաբերյալ: Եվ այս զավեշտալի ու ցավալի իրականությունն ավելի քան 70 տարի շարունակվում է ու ժամանակ առ ժամանակ դրան ավելանում է  նոր էջ:

Սիոնիստական ռեժիմի դեմ պայքարը համընդհանուր պարտականություն է

Սիոնիստները զավթված Պաղեստինն առաջին իսկ օրից վերածել են ահաբեկչության հենակետի: Իսրայելը ոչ թե մի երկիր, այլ մի ահաբեկչական զորակայան է՝ Պաղեստինի և այլ մուսուլման ժողովուրդների դեմ գործելու համար: Այս բռնատենչ ռեժիմի դեմ պայքարը, պայքար է բռնության ու ահաբեկչության դեմ և սա բոլորի պարտականույունն է:

Իսլամական ումմայի շարքերում թուլությունն ու պառակտումը Պաղեստինը գրավելու խթանն է

Ուշագրավ է, որ չնայած զավթիչ կառավարությունը ձևավորվեց 1948թ., սակայն այս իսլամական կարևոր տարածքի դեմ ոտնձգությունը սկսվել էր ավելի վաղ, երբ տեղի ունեցավ իսլամական երկրներում Արևմուտքի ակտիվ միջամտությունը, նպատակ ունենալով իշխանության բերել աշխարհիկ և ծայրահեղ ու կույր ազգայնական ռեժիմներ և Արևմուտքից կախվածության մեջ   գտնվող, բռնատեր և հլու հանզանդ պետություններ: Ուսումնասիրելով այն տարիներին Իրանի, Թուրքիայի, Արևմտյան Ասիայի արաբական երկրների ու Հյուսիսային Աֆրիկայի պատմությունը, բացահայտվում է այն դառը ճշմարտությունը, որ իսլամական ումմայում թուլությունը և պառակտումը Պաղեստինի գրավման ողբերգության խթան հանդիսացավ: Իսկ այս  հարվածը համաշխարհային բռնատեր ուժերի կողմից հասավ իսլամական ումմային:

Սիոնիստական կապիտալիստների հետ Արևմտյան ու արևելյան ճամբարների սիներգիան՝ Պաղեստինի գրավման հարցում

Սա ուսանելի դաս է, որ այդ  ժամանակաշրջանում կապիտալիստական ու կոմունիստական երկու ճամբարները սիոնիստ Ղառունների հետ սիներգիայի հասան: Անգլիան նախագծեց այս սադրիչ ծրագիրը ու հետևեց, որպեսզի այն իրականացվի: Սիոնիստ կապիտալիստները հանձն առան իրականացնել այդ ծրագիրը փողով ու զենքով: Նախկին ԽՍՀմ-ն  առաջին պետությունն էր, որ պաշոտնապես  ճանաչեց այս անօրինական կառավարության ստեղծումը և բազմաթիվ հրեաների ուղարկեց այնտեղ:  

Զավթիչ ռեժիմը մի կողմից իսլամ աշխարհում այդ ժամանակ տիրող վիճակի է և մյուս կողմից՝  եվրոպական սադրանքի, ներխուժման ու ոտնձգության արդյունքն է:

Ներկա աշխարհում ուժի հավասարության փոփոխությունը հօգուտ իսլամ աշխարհի

Այսօր աշխարհն այլևս այն օրվա նման չէ: Մենք պետք է մշռտապես ի նկատի ունենանք այս ճշմարտությունը: Այսօր ուժերի հավասարությունը փոխվել է հօգուտ իսլամ աշխարհի: Եվրոպայում ու Ամերիկայում քաղաքական և հասարակական իրադարձություններն աշխարհի ժողովուրդներին ի ցույց դրեցին Արևմուտքի թուլությունները, կառուցվածքային և կառավարման խորը և բարոյական խանգարումները: Ամերիկայում ընտրությունների առջև ծառացած խնդիրները,  այդ երկրի հավակնոտ ու գոռոզամիտ տնօրենների խիստ խայտառակ փորձը,  ԱՄՆ-ում ու Եվրոպայում կորոնավիրուսի համավարակի դեմ անհաջող մեկամյա դիմակայությունն ու դրա շուրջ ստեղծված խայտառակ իրավիճակը և քաղաքական ու հասարակական վերջին խառնաշփոթը եվրոպական ամենակարևոր երկրներում, ապացուցում են արևմտյան ճամբարի անկումային և կործանվող ընթացքը:

Մյուս կողմից, իսլամական ամենակարևոր տարածաշրջաններում Դիմադրության ուժերի հզորացումը, նրանց պաշտպանական ու հարձակողական կարողությունների զարգացումը, մուսուլման ժողովորդների շրջանում ինքնագիտակցության, նպատակաուղղվածության ու հույսի  աճը, իսլամից և Ղուրանից բխող կոչերի նկատմամբ հակման աճը, գիտության, ինքնիշխանության, ժողովուրդների ինքնաբավության ու ինքնիշխանության աճն ուրախալի նշաններ են, որ խոստանում են ավելի լավ ապագա: 

Մուսուլման երկրների սիներգիայի անհրաժեշտությունը՝ Պաղեստինի  և Ղոդսի առանցքայնությամբ

Այս ուրախալի ապագայում մուսուլման երկրների սիներգիան պետք է լինի խոշոր և հիմնական նպատակ և սա անհասանելի չէ: Այս սիներգիայի առանցքը Պաղեստինի խնդիրն է՝ ողջ երկրի և վեհապանծ  Ղոդսի իմաստով:

Սա հենց այն ճշմարտությունն է, որը մեծ իմամ Խոմեյնու լուսավոր սրտին առաջնորդեց ռամազան սրբազան ամսվա վերջին ուրբաթը հռչակել Ղոդսի համաշխարհային օր: Ուրեմն մուսուլմանների սիներգիան վերահապանծ Ղոդսի առանցքայնությամբ, սիոնիստ թշնամու և նրա ամեիկյան ու եվրոպական աջակիցների մղձավանջն է: «Դարի գործարք» անհաջող նախագիծն, այնուհետև՝ այդ մղձավանջից ազատվելու համար Սիոնիստական ռեժիիմի հետ արաբական մի քանի թույլ երկրների կարգավորման ուղղությամբ գործադրված ջանքերն ապարդյուն են: Ես կտրականապես հայտարարում եմ, որ այդ ջանքերը չեն արդյունավորվելու: Սիոնիստ թշնամու ռեժիմի խորտակվող և դեպի ոչնչացում գնացող ընթացքը սկսվել է  և դադար չի ունենալու:

Ապագայի ճակատագրական գործոնները. Բռնագրավված տարածքներում Դիմադրության շարունակությունն ու պաղեստինցիների նվիրված պայքարի նկատմամբ մուսուլմանների համաշխարհային աջակցությունը

Այս հարցում վճռորոշ են երկու գործոններ: Առաջինը և ամենակարևորը՝ պաղեստինյան տարածքների ներսում Դիմադրության շարունակությունը և ջիհադի ու նահատակության գծի ամրապնդումն է:

Երկրորդը՝ ողջ աշխարհում մուսուլման պետությունների ու ժողովուրդների համաշխարհային աջակցությունն է պաղեստինցիների նվիրյալ պայքարին:

Բոլորս (պետական պաշտոնյաներ, մտավորակններ, կրոնագետներ, կուսակցություններ ու խմբեր, արժանապատիվ երիտասարդներ ու այլ խավերի ներկայացուցիչներ) պետք է գտնենք մեր տեղն այս համընդհանուր շարժման մեջ և ունենանք մեր դերակատարությունը: Դա կչեզոքացնի թշնամու սադրանքը, քանի որ այդպես  Աստված  է խոստացել»: