Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ճշմարտություն սերունդների համար» նախաձեռնության հիմնադիր, քաղաքագետ Գեղամ Նազարյանը գրում է.

«Պաթոլոգիկ ստախոսը հակված է սուտ, իրականությանը չհամապատասխանող տեղեկության հաղորդմանը, ինչպես նաև հորինում է ֆանտաստիկ, իրականության հետ որևէ աղերս չունեցող պատմություններ։

Սովորաբար պաթոլոգիկ ստախոսը նման քայլի է դիմում իր վրա այլոց ուշադրությունը բևեռելու համար, ցանկանալով ապացուցել, որ ինքը իրենից ինչ որ բան է ներլայացնում։ Պաթոլոգիկ ստախոսները կարող են գիտակցել, որ ստում են, բայց կարող է և հավատան իրենց իսկ հորինած ստին, հայտնած սուտ տեղեկությանը։Պաթոլոգիկ ստախոսներ կարող են լինել թե տղամարդիկ, և թե կանայք։

Հոգեբուժության մեջ նման անձնավորության նկարագրությունն առաջին անգամ արվել է մոտ հարյուր տարի առաջ։ Պաթոլոգիկ ստախոսությունն անվանվում է նաև միֆոմանիա կամ առասպելամոլություն։ Որոշ հոգեբաններ կարծում են, որ պաթոլոգիկ ստախոսները հավատում են իրենց ստին և ամբողջովին մտնում են դերի մեջ։

Շատ մասնագետներ, սակայն, մասամբ են համաձայն այս պնդմանը և համարում են, որ պաթոլոգիկ սուտը հատուկ հոգեվիճակ է։ Ճիշտ է, կլինիկական ախտորոշումներում պաթոլոգիկ ստախոս եզրույթը չի օգտագործվում, սակայն հոգեբույժների մեծ մասը վստահ են, որ պաթոլոգիկ ստախոսությունը կամ հոգեկան հիվանդության կամ գերցածր ինքնագնահատականի հետևանք է և շեշտում են, որ այս տեսակին չի կարելի քիչ թե շատ պատասխանատու հանձնարարություններ տալ կամ այնպիսի աշխատանք տալ, որից կախված է մարդկանց անվտանգությունն ու առողջությունը»։