Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Քաղաքակրթական վարքի իմաստով մեր հիմնարար սխալներից մեկն այն է, որ ՀՀ առաջին նախագահը ժամանակին գտել էր, որ մեր ուժը՝ մեր թուլության մեջ է»,-«Հայելի» մամուլի ակումբում հայտնեց ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ, քաղաքագետ Ալեքսանդր Մանասյանը և եզրակացրեց, որ այսօրվա իրողությունն այդ գաղափարախոսության շարունակությունն է:

Նա հիշեց, որ 1992 թվականի մարտի 5-ին «Կամսամոլսկայա պրավդա» թերթին տված հարցազրույցում Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հայտարարել էր, որ Արցախյան հիմնախնդրի լուծումը պետք է բավարարի Հայաստանի, Արցախի և Ադրբեջանի ժողովուրդների շահերին, որը հիմնարար սխալ է, քանի որ նման լուծում գտնել հնարավոր չէ:

Ըստ Մանասյանի՝ այդ տարիներին նման հայտարարություններ անելու փոխարեն Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ընդամենը պետք է սխալներ թույլ չտար, իսկ դրանցից մեկն այն էր, որ Բիշքեկի համաձայնագիրը պետք է ստորագրեին Ադրբեջանը և Արցախը, բայց Հայաստանից գնացել են, ստորագրել փաստաթուղթը և դարձել կոնֆլիկտի կողմ:

«Այսօր Հայաստանը Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կողմից գործած այդ ճակատագրական սխալի զոհն է»,- հայտարարեց քաղաքագետը և նկատեց, որ պատերազմի պատճառը նաև հիմնախնդրի իրավական հիմքերի  անտեսումն է:

Ըստ նրա՝ սահմանների հարցը քարտեզները կամ GPS-ները  չեն լուծում, այն հիմնարար լուծում կստանա տարածքների վերաբերյալ գոյություն ունեցող իրավական փաստաթղթերով, որոնցում ամենն ամրագրված է:

Այդ առումով Մանասյանը հիշեց, որ Ռոբերտ Քոչրայանը ՄԱԿ-ի ամբիոնից հնչեցրել է, որ ԼՂՀ-ի անկախության ճանաչումը կապ չունի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության հետ որը սակայն հետագայում չի դարձել  հաջորդ իշխանությունների քաղաքական գիծ:

Ըստ նրա՝ ուժի գործոնը վճռորոշ դեր է կատարում միջազգային հարաբերությւոններում, բայց այն միակը  չէ, այլ նաև կա դիվանագիտություն, տնտեսություն, ռազմական արդյունաբերություն, զինվորի ոգի, իսկ այսօրվա իշխանությունները ջարդում են վերջինը:

«Եթե դու այնպիսի զիջումների ես գնում, որի մեջ մտնում է նաև ոգեղեն նահանջը, դա նշանակում է, որ դու ազգ ես ոչնչացնում»,- հայտարարեց ԳԱԱ թղթակաից անդամը:

Ալեդսանդր Մանասյանը գտնում է, որ 44 օրյա պետարզմում Ռուսաստանը Հայաստանին ցույց  է տվել համարժեք վերաբերմունք, քանի որ նա օգնություն ցույց չէր տա սորոսական իշխանությանը, որոնց դեմ կռվում է:

Իսկ Եվրոպան, ըստ բանախոսի,  1988-ից սկսած միայն հատարարություններով է հանդես գալիս, երբ հայտնում էր, թե ԼՂՀ-ն անկախ է, բայց 1991 թ.-ին այն ճանաչեց ցեղասպան Ադրբեջանի կազմում:

Մանասյանը հատնեց, որ «Ռեգնում» լրատվական գործակալությունում հոդված է տպագրել, որտեղ այն միտքն է շարադրել, որ այսօր Արցախով անցնում են աշխարհաքաղաքական բոլոր միջօրեկանները, բայց այդ փաստն  ուժի աղբյուր է, եթե կարողանանա համարժեք դիվանագիտական վարք դրսևորել:

Ըստ բանախոսի՝ Թուրքիան լավ դիվանագիտություն ունի, քանի որ քոչվորի զավթողական դիվանագիտությունը  գերազանցում է նստակյաց կայնք վարողների դիվանագիտությանը: