Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Ցավոք, ես դեռ չեմ տեսնում, որ պատերազմից հետո լուրջ հետևություններ են արվել»,- ասաց կրթական փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանը «Բարձրագույն կրթության խնդիրները՝ հետպատերազմյան, քովիդյան շրջանում. ի՞նչ հետևություններ են արվել» թեմայով քննարկմանը։

Նրա խոսքով, Հաաստանում հիմա այնպիսի վիճակ է, որ կարծես, ոչինչ էլ չի պատահել, հանգիստ, իներցիայով գնում ենք։

«Ես ճիշտն ասած, չեմ լսել որևէ քննարկում, չեմ մասնակցել, որտեղ ասեն՝ պատերազմից հետո ունենք նոր իրավիճակ, ի՞նչ ենք մտածում կրթություն հետ կապված։ Այսինքն, տպավորություն է, որ ամեն բան նորմալ է, կարգեր են ընդունվում, քննություններ են ընթանում»,-ասաց փորձագետը։

Անդրադառնալով «Բարձրագույն կրթության մասին» ՀՀ օրենքի նախագծին,  որն այս պահին Սահմանադրական դատարանում է, Սերոբ Խաչատրյանն ասաց՝ կառավարությունն ավելի դեմոկրատ ձևաչափից գնաց ավտորիտար մոդելի։ Նա չի բացառում, որ դրա պատճառը պատերազմից հետո Փաշինյանի հրաժարականը պահանջով հայտարարություններն էին, որ արվեցին որոշ բուհերի, դասախոսների կողմից։

«Այդ ըմբոստացումը մղեց նախարարությանը, որ այն կոշտացնի բուհական խորհուրդների հարցը, որպեսզի բուհերը վերահսկողությունից դուրս չգան»,-նշեց բանախոսը։

Քննարկման մյուս մասնակից կրթության ոլորտի հետազոտող Միշա Թադևոսյանն էլ նկատեց՝ տպավորություն է, որ կրթության համակարգը ռեֆլեկտիվ ունակություն չունի։

«Տարիներ շարունակ մենք խոսում էինք, որ համակարգը չի արձագանքում աշխատաշուկայի կարիքներին, ուսանողի պահանջներին,  հիմա  էլ համակարգը չի արձագանքում պատերազմին ու համավարակին»,-ասաց նա։

Հետազոտողը նկատեց՝ տպավորություն է, որ հասարակության շրջանում տրավմատիկ դրսևորումներ չունենք, կարիք չկա փոխել մոտեցումները այդ թվում նաև կրթության համակարգում։

Թադևոսյանի խոսքով, հիմա աշխարհում լուրջ հետազոտություններ են իրականացվում՝ պարզելու,  թե ինչ հետևանքներ է ունեցել կորոնավիրուսի համավարակը  տարբեր ոլորտների վրա։ Ադյունքում պարզվել է, որ առավել շատ տուժած ոլորտներից է կրթությունը։

«Հետազոտությունների արդյունքում մասնագետները կարևորում են ազգային մակարդակում որոշակի նոր գործիքակազմի ստեղծում, որը հետագայում կարող է կանխարգելիչ նշանակություն ունենալ։ Հիմա արդյո՞ք կառավարության կողմից քննարկման դրված կրթության զարգացման ծրագրում հաշվի են առնված այս իրողությունները»,-նկատեց նա։

Հետազոտողը նշեց՝ հայաստանյան որևէ բուհ չի հանդիպել, որն այս ընթացքում ռազմավարության գործողություններում փոփոխություն  է կատարել՝ պայմանավորված պատերազմով կամ համավարակով։

«Գիտուժ» նախաձեռնության անդամ, «Robomart» ընկերության համահիմնադիր և գլխավոր տեխնոլոգիական տնօրեն Տիգրան Շահվերդյանը նկատեց, «Գիտուժ»-ի ստեղծման պատճառներից մեկն էլ այն է, որ գիտակցեցին՝ Հայաստանում գիտական ենթակառուցվածքները, էկոհամակարգը չեն համապատասխանում Հայաստանի առջև ծառացած խնդրներին։

«Իսկ դա ամենակենսական խնդիրներից մեկն է։ Անհամապատասխանության կարևոր դրսևորումներից մեկն այն է, որ առանց գիտության զարգացման չենք կարող ունենալ որակյալ կրթություն՝ սկսած դպրոցից մինչև բուհ։ Ես ուզում եմ շեշտադրել, մենք միշտ ասում ենք, որ առանց կրթության չենք կարող ունենալ գիտություն, բայց պետք է շեշտվի հակառակը, առանց գիտության չենք կարող ունենալ կրթություն»,-ասաց Շահվերդյանը։

Նրա խոսքով, պետք է ուսուցիչներին, մանկավարժներին կրթեն գիտնական դասախոսներ, և այդ գիտակցման ամրագրումից ու զարգացումից հետո հնարավոր է առաջ շարժվել ու այդ ոլորտներում իրականացնել փոփոխություններ։