Ձեր վստահելի աղբյուրը

««Հոկտեմբերի 27»-ի, «մարտի 1»-ի, խաղաղ ցուցարաների նկատմամբ ջրցան կիրառելու իրադարձությունները հնարավո՞ր է այնպիսի անջնջելի ազդեցություն են ունեցել ընտրողների կամքի վրա, որ այն քաղաքական ուժերը, ում օրոք նման իրադարձություններ են եղել, այլևս երբեք չեն կարող հավակնել ընտրողների հոծ զանգվածի վստահությունը»,- Սահմանադրական դատարանում հունիսի 20-ին կայացած արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքներն անվավեր ճանաչելու միավորված գործով դատաքննության ժամանակ այս հարցը արդարադատության նախարարի պաշտոնակատար Ռուստամ Բադասյանն ուղղեց  «Պատիվ ունեմ» դաշինքի ներկայացուցիչ Դավիթ Հարությունյանին։

Նախ  Դավիթ Հարությունյանը կարծիք հայտնեց, որ երրորդ անձը փորձում է  հարցը տանել քաղաքական հարթություն։

ՍԴ նախագահ Արման Դիլանյանը նշեց, որ երբ դատարանը քննում է  համապետական բնույթի ընտրությունների հարցը, բնականաբար, չեն կարող ապահովել ապաքաղաքականացվածությունը. «Ուզենք, թե չուզենք, քիչ թե շատ առնչվելու ենք, բայց ունենք սահմանափակում՝ կողմերը զերծ մնան քաղաքական հայտարարություններ անելուց»։

Այնուհետև Դավիթ Հարությունյանն արձագանքեց Բադասյանին. «Սկսենք «հոկտեմբերի  27»-ից,  մի գործից, որը, ըստ ներկայիս  իշխանությունների, պետք է բացահայտվեր։ Ես որպես անձ, որն ամբողջ ժամանակահատվածում գտնվել է դահլիճում, մասնակցել ողջ պրոցեսին, վերջում համաձայնվել լինել կենդանի վահան, երբ տեղափոխում էինք հանցագործներին դեպի մեկուսարան, կարող եմ ձեզ վստահաբար ասել՝ այն, ինչ տեղի ունեցավ հոկտեմբերի 27-ին, ծանրագույն հարված էր հայոց պետականությանը, բայց դա կապել այն իշխանությունների հետ, որոնք այդ պահին եղել են իշխանություն, ուղղակի ոչ միայն անմտություն է, այլ անբարոյականություն։

Եթե խոսենք «մարտի 1»-ի մասին, ապա, ես կարծում եմ, որ մենք պետք է սկսենք այն ելույթներից, որոնք հնչեցրել է Փաշինյանն այդ իրադարձությունների ժամանակ, այդ ցույցների ժամանակ ինչպես են հրահրվել բախումները։ Այդ առումով ևս, կարծում եմ, որ մենք եթե ուղղակի դա շաղկապենք  իշխանությունների ապագա քաղաքական ճակատագրի հետ, ապա շատ սխալ կանենք, բայց այդ հարցին, իհարկե, անդրադառնում են ընտրողները։ Ընտրողներն, իրենց կյանքի փորձից ելնելով, փորձում են գնահատել և բացասականը, և դրականը, և այս տեսանկյունից հենց  ընտրություններն են այն միակ եղանակը, որը չափում է ընտրողի  տրամադրությունը, որոնք չափում ենք թե ընտրողի վրա ինչպես են ազդել այս կամ այն իրադարաձությունը։

Մեր խոսքը, մեր դիմումը վերաբերում է հենց դրան, որ ընտրություններն ազատ և հավասար գործիքն են, հենց խաթարվում է այդ գործիքը, իսկ խաթարվել է այս ընտրությունների ժամանակ այն միջոցներով, որոնց մասին ես խոսում էին դիմումը ներկայացնելիս, ունենում ենք դեֆեկտավոր չափիչ գործիք»։