Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Հետպատերազմյան փուլում Ադրբեջանը ձեռնարկում է հնարավոր բոլոր քայլերը Հայաստանի նկատմամբ իր առավելությունն առարկայական դաշտ բերելու համար»,- ասուլիսում ասաց անվտանգային հարցերի փորձագետ, «Հենակետ» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար Տիգրան Աբրահամյանը:

Նրա խոսքով, առաջինն արտահայտվեց նոյեմբերի 9-ի եռակողմ փաստաթղթով, այնուհետև հունվարի 11-ին Մոսկվայում ձեռք բերված պայմանավորածությունները, այս փուլն աչքի է ընկնում Հայաստանի նկատմամբ օրակարգ բերվող նոր զիջումներով, արդյունքում Ադրբեջանն այս ճանապարհին նաև իրադրությունը զարգացնում է սահմանային լարվածության ճանապարհով:

«Մյուս կողմից այս զարգացումներն անհայտությունների մեծ համակարգ են իրենց մեջ պարունակում: Դեռևս պարզ չեն հիմնական ուղղությունները, պարզ չէ իրավիճակն այս հուն հասնելու դրդապատճառը, քանի որ Հայաստանի իշխանությունները, կարծես թե, առանձնապես դեմ էլ չէին նոր փոփոխությունների, զիջումներին: Մի փոքր արհեստականություն կա Հայաստանի իշխանությունների հայտարարություններում»,- նշեց անվտանգային հարցերի փորձագետը:

Նա փաստեց, որ Ադրբեջանը  ցանկացած  իրավիճակի համար ունի սցենարային զարգացումներ, դրանցից մեկը ենթադրում էր Արցախից հետո Հայաստանի տարբեր ռազմավարական օբյեկտների նկատմամբ  վերահսկողության ապահովում, ինչը, ըստ ադրբեջանիցների, հնարավորություն է տալիս իրենց ինչպես այս փուլում, այնպես էլ գործընթացի հետագա փուլերում Հայաստանի նկատմամբ ունենալ ճնշման լծակներ և, այդ լծակներն օգտագործելով, հասնել իր պահանջածի առավելագույնին:

Տիգրան Աբրահամյանը հիշեցրեց, որ պատերազմից հետո նման կետ կա Գորիս-Կապան, Կապան-Ճակատեն հատվածում, ճանապարհի մի մասը Ադրբեջանի վերահսկողության տակ է, խոշոր երկրորդ ուղղությունը Սոթք-Խոզնավար հատվածն է, այսինքն՝ Գեղարքունիքից Սյունիք հատվածը, Սև լճի հատված, որտեղ ադրբեջանական զորքերը 2,5 ամիս  գտնվում են ՀՀ տարածքում, մի շարք ուղղություններով մինչև 2-2.5 կմ խորությամբ, վերահսկում են ինչպես ճանապարհներ, այնպես էլ ջրային պաշարներ: Իշխանասարի հատվածում ադրբեջանցիների դիրքարովորումը, ըստ փորձագետի, հնարավորություն է տվել դիտարկման շատ ավելի արդյունավետ վերահսկողության տակ վերցել Սիսիան-Գորիս ճանապարհը:

«Երրորդ ուղղությունը, այդ ընդհանուր ճնշման համակարգում, դարձել է  Երասխը, որը կարևոր է Երևանը Երասխավանի միջոցով Վայոց ձորին և Սյունիքին կապելու առումով: Ամբողջ հարավային գլխավոր մայուղին անցնում է  այդտեղով: Այդ հատվածում ադրբեջանցիերի կողմից հնարավոր, հավանական ցանկացած դիրքային բարելավում կարող է մեզ համար անդառնալի հետևանքներ թողնել»,- ընդգծեց Տ. Աբրահամյանը: 

Ըստ նրա, Ադրբեջանն  երկու խնդիր է լուծում. նախ՝ իր համար ռազմավարական և մարտավարական առումով հնարավորություններ է ստեղծում Հայաստանին մինչև վերջ ճնշելու և բանակցային գործընթացում առավելագույնը ստանալու համար, երկրորդ՝ սա գործընթաց է, ինչը ցանկության, կամքի, ստեղծված բարենպաստ պայմաններում հնարավորություն կարող է տալ Ադրբեջանին լայնամաստաբ ռազմական գործողություններ իրականացնելու և էֆեկտիվ մարտ վարելու համար:

«Այս պահին այնքան էլ հակված չեմ այն մոտեցմանը, որ սա կարող է վերաճել լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների, անկախ այն հանգամանքից, որ Ադրբեջանը տարածքային հավակնություններ է ներկայացնում, վերջին շրջանում բավականին սուր են հայտարարությունները:

Կարծում եմ՝ այս փուլում, գոնե այս իրավիճակում, գոնե կարճաժամկետ կտրվածքով Ադրբեջանը լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների չի գնալու: Սա, իհակե, ոչ միայն չի բացառում լոկալ բախումները սահմանի նաև այլ հատվածում, բավականին մեծ ռիսկայնություն է պարունակում, բայց մենք պետք է հասկանանք, որ կա մասշտաբի խնդիր և այս իրավիճակում լայնամասշտաբի ռիսկը  հատկապես կարճաժամկետ կտրվածքով, գոնե ինձ համար ուրվագծված չէ»,- ասաց անվտանգային հարցերի փորձագետ, «Հենակետ» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար Տիգրան Աբրահամյանը: