Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Բեյրութ -Երևան չվերթի ուղևորներից մեկը ուշանում էր, քույրը՝ Անին անհանգիստ էր՝ ինչ եղավ, հետո պարզվում է՝ «Զվարթնոց»-ի անձնագրայինի աշխատակիցներին տարօրինակ է թվացել ուղևորի ժամանակավոր անձնագիրը, ըստ որի նա երկրորդ անգամ է Հայաստան գալիս, բայց նախորդ անգամը չի հեռացել: Ադրբեջանական գերության մեջ 4 ամիս անցկացրած Մարալ Նաջարյանն է»,- գրում է «Ազատությունը»։ 

Մարալն ասում է՝ պարզաբանումները չձգձգվեցին՝ հենց իջեցրեց բժշկական դիմակը. «Ասացին՝ ուր է քո անձնագիրը, ասացի՝ Ադրբեջան մնաց, ասացի, որովհետև ես գերեվարված էի, ասաց՝ դիմակդ իջեցրու, և ճանաչեց ինձ»:

«Նորից եմ զրոյից սկսելու», - ծիծաղում է Մարալը: Նախորդ տարվա օգոստոսի վերջին էր Հայաստան եկել՝ այստեղ հաստատվելու ու նոր կյանք սկսելու համար: Ադրբեջանական երեք բանտերով անցնելուց հետո փորձելու է նորից. «Այս անգամ ավելի սիրահոժար եմ եկել, քանի որ անցած անգամները մի քիչ կմկմալու բան կար՝ ուզել և չուզելու, բայց այս անգամ հարյուր առ հարյուր ուզելով եկա»:​

Պատերազմից ընդամենը օրեր առաջ էր Մարալը վերաբնակեցման ծրագրով հաստատվել Բերձորում՝ վարսահարդար է, մատնահարդար, համով ճաշեր է եփում՝ այդ ժամանակ ոչինչ անել չհասցրեց, հիմա դեռ օդանավակայանի ճանապարհից է գործ փնտրում:

«Կուզեմ իմ գործով աշխատել՝ վարսավիր, մատնահարդար, բայց տեսնենք ով ինձ կառաջարկի՝ մոտը կգնամ աշխատեմ», - ասում է Նաջարյանը:​

6 ամիս Լիբանանում էր՝ նրա հետ հոգեբույժ ու հոգեբան է աշխատել, Մարալն ասում է, Բաքվի բանտերում անցկացրած 4 ամսիները դժվարից ավելի դժվար էին, մի խնդիր ունի, որ չի հաղթահարվում. «Առանձնությունը, հիմա առանձնություն չեմ սիրում, ուզում եմ շուրջս մարդ լինի»:​

Բաքու-Ստամբուլ -Բեյրութ՝ Մարալն ինքն է ցանկացել Բեյրութ տեղափոխվել՝ ուզում էր առաջինը իր երկու երեխաներին ու մորը գրկել, հետո՝ Հայաստան գալ:

Այժմ էլ Բաքվի բանտերում բազմաթիվ հայ գերիներ կան. Մարալ Նաջարյանը նրանց ընտանքիներին է դիմում՝ չի ուզում, որ որևէ մեկը հույսը կտրի. «Պիտի ելնեն, ուշ կամ շուտ պիտի ելնեն, ամեն ինչ Աստծո վրա է»:​

Մանրամասն՝ սկզբնաղբյուր կայքում։