Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Անկախ պետականության կառուցման 30-տարիների ընթացքում հասել ենք թերևս ամենապատասխանատու և վտանգավոր եզրագծին: Հասարակության մեջ գերակայող հուսահատական պարտվողական տրամադրությունները բերել են որակական տեղաշարժի հասարակական ընդհանուր ընկալումներում»,- ասաց ՀՅԴ անդամ, պատմական գիտությունների թեկնածու Լևոն Մկրտչյանը ԳԱԱ-ում Մոսկվայի և Կարսի պայմանագրերի 100-ամյակին նվիրված «Հայաստանը և տարածաշրջանը. դասեր, արժեվորումներ, հեռանկարներ» խորագրով միջազգային գիտաժողովին։

Մասնավորապես, նրա խոսքով, առկա է որոշակի մերժողական վերաբերմունք ոչ միայն վերջին տասնամյակների, այլև ընդհանրապես անցյալի ձեռքբերումների նկատմամբ, զրոյականի մոտ հակազդեցություն աշխարհաքաղաքական ահագնացող ցնցումների առաջացրած սպառնալիքների հանդեպ, պետականության ձախողման, տնտեսական հնարավոր կոլապսի վտանգի զգացողության բացարձակ բացակայություն:

«Հուսալքության ալիքը ժողովրդի մեջ առաջացնում է պասիվ պայքարի՝ երկիրը լքելու, օտարին ապավինելու, սեփական անզորությունն ամրագրելով գոյատևելու ճանապարհով գնալու տրամադրություններ»,- նշեց Լ. Մկրտչյանը:

Պատմական գիտությունների թեկնածուի խոսքով, հարյուրամյակի ընթացքում հայ ժողովուրդը մի քանի անգամ ստիպված է եղել հաղթահարել նման իրավիճակներ, և ազգային հարատևման բանալի լուծումները գտնվել են ասիմետրիկ պատասխաններում:

«Մեր կարծիքով, հայ ժողովուրդը, մեր իրականությունը գտնվում է էքզիստենցիալ հարթության մեջ: Հայ ժողովուրդն այս տարածաշրջանում ստիպված է եղել և ստիպված է հակազդել իր նկատմամբ իրականացվող ծրագրավորված ոչնչացման, դուրս մղման դարավոր քաղաքականությանը: Մեր հարևանների օրակարգում բացակայում է կենսունակ ու ինքնաբավ Հայաստան տեսնելու տարբերակը: Այն Հայաստանը, որին նրանք «ողորմածաբար» կհամաձայնվեն գոյության իրավունք տալ, երբեք չի կարող բավարարել արժանապատվություն ունեցող և արժեհամակարգ ձևավորած ազգի չափանիշներին»,- ասաց Լ. Մկրտչյանը:

Նա ընդգծեց՝ աշխարհաքաղաքական ներկա խորքային գործընթացները և հեռանկարային զարգացումներն հաշվի առնող, օտար ազդեցությունից զերծ համահայկական ներուժի օգտակար գործադրման ու տիրապետման համակարգի ձևավորումն այլընտրանք չունի:

«Հայաստան ըպետք է արտագաղթող բնակչություն ունեցող երկրից վերածվի ներգաղթող հայության երկրի: Ընդհանրապես, հայ լինելը պետք է գրավիչ լինի և հոգևոր-բարոյական տեսանկյունից, և պաշտպանվածության ու անձնական բարեկեցության առումներով»,- ասաց ՀՅԴ-ական գործիչը:

Ըստ նրա, համահայկական ներուժի գնահատումը հնարավորություն կտա հասկանալու հայկական քաղաքակրթական գործոնի հզոր ուժը. «Հասկանալու, որ մեր ժողովուրդը ոչ միայն պատմականորեն, այլև ներկայումս ևս համաշխարհային հոգևոր արժեհամակարգի ակտիվ շինարարներից է՝ իր որոշակի առաքելությամբ։ Հայ ուժականության աստիճանն է, որ կարող է ձևավորել այսօրվա գործնական քաղաքականությունը՝ պասիվ օբյեկտի կարգավիճակից ակտիվ սուբյեկտի վերածվելու հնարավորությամբ։

Հայաստանում՝ իշխանությունները, ընդդիմությունը, ժողովուրդը պիտի հասկանան հայկական ազգային օրակարգի միասնականությունն ու փոխլրացվածությունը, իսկ Սփյուռքում պետք է ընդունեն, որ երազն իրականություն դարձնելու ճանապարհը Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի հզորացումն ու ամրապնդումն է: Մնացյալ ամեն ինչ պատրանք է և չի դիմանա ժամանակի քննությանը»։