Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Անկախ բովանդակությունից, հետպատերազմական շրջանում ռազմական բյուջեի 11 % աճը բավականին ցածր տեմպ է անվտանգության համակարգի վերականգնման, վերակազմավորման և ռեֆորմներ իրականացնելու համար»,-ԱԺ հայտարարությունների ժամին ասաց «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Տիգրան Աբրահամյանը՝ նկատելով, որ 2022 թ-ի պետական բյուջեով ռազմական ոլորտին 2021 թվականի համեմատ 11%-ով ավել գումար է հատկացվել, որը կազմել է 345 մլրդ դրամ:

Պատգամավորն անհասկանալի համարեց նաև ԶՈւ բարեփոխումների նկատմամբ կառավարության դրսևորած դանդախկոտությունը, քանի որ ենթադրվում էր, որ դրանք մինչև 2022 թ. պետական բյուջեի նախագիծը խորհրդարան բերելը պետք է հաստատվեին, որպեսզի հնարավորություն լիներ հայեցակարգային առաջնահերթությունները ներառել բյուջեում:

Շեշտելով այն հանգամանքը, որ ռազմական բյուջեի զգալի մասն ուղղվում է գնումների գործընթացին, իսկ երկրում տարբեր ապրանքների և ծառայությունների գներն անկանխատեսելիությամբ աճում են՝ Տիգրան Աբարհամյանը հայտարարեց, որ ռազմական բյուջեի այդ աճի զգալի մասն ուղղվելու է գնաճային խնդիրների չեզոքացմանը, այլ ոչ թե որակական և բովանդակային փոփոխությանը:

Նրա խոսքով՝ վերջին տասնամյակներում  ԶՈւ բարեփոխումների հիմքում մարդն էր՝ զինվորը և հրամանատարը՝ որևէ կերպ երկրորդ պլան չմղելով ԶՈւ տեխնոլոգիական զարգացման կամ զինման հարցերը:

Աբրահամյանը պնդեց, որ պետք է ռեսուրսներն ուղղել զինվորական մասնագիտության գրավչության բարձրացմանը՝ դրա համար բարենպաստ պայմաններ ստեղծելով:

«Բարեփոխում ասվածը, կամ զինվորական ծառայության գրավչություն ձևակերպումը հենց այնպես հնչեցնելը, սակայն իրական կյանքում ճիշտ հակառակ շարժվելը վերջնական ավերելու է ԶՈւ-ում առկա այն ռեսուրսը, որը դեռ կա»,-պնդեց «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավորը և նկատեց, որ զինվորական գործի հանդեպ գրավչության բարձրացումը պետք է սկսել դպրոցներից, նախնական և մասնագիտական կրթական ծրագրերի բարեփոխումից և շարունակել դրա համար անհրաժեշտ գաղափարաքարոզչական դաշտում:

Նկատելով, որ սպաները բանակի ողնաշարն են՝ ընդդիմադիր պատգամավորը շեշտեց, որ նրարնց խնդիրները պետք է մշտապես լինեն պետության ուշադրության կենտրոնում:

Ըստ Աբրահամյանի՝ 2018 թվականի հայտնի իրադարձություններից և պատերազմից հետո իշխանությունների համար զինված ուժերն այլևս արժեք չունեին, նրանք այս իշխանությունների համար կեղծ  թիրախ էին սեփական տապալումներն արդարացնելու և ջրից չոր դուրս գալու համար:

Պատգամավորը հարգանք հայտնեց բոլոր ժամանակներում ՀՀ ԶՈւ-ում ծառայած բոլոր զինծառայողներին և շետեց, որ պետությունը նրանց կարիքը ունի, որ առանց նրանց՝ անվտանգության ոլորտում որևէ բարեփոխում չի կարող լինել և որևէ վերափոխում դժվար է պատկերացնել: