Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Նշաձող իջեցնելու հետ կապված խիստ բացասական է իմ մոտեցումը, չեմ պատկերացնում նշաձող իջեցնելն ինչ է նշանակում։ Իմ կարծիքով, դա էլի իր երևականությունները կյանքը կոչելու կամ մարդկանցով խաղալու ձևերից մեկն է»,- Ազատության հրապարակում լրագրողների հետ զրույցում ասաց Հայաստանի Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետի նախկին առաջին տեղակալ, գեներալ-լեյտենանտ Տիրան Խաչատրյանը՝ անդրադառնալով  Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությանը, որ «այսօր միջազգային հանրությունը մեզ կրկին ասում է. մի փոքր իջեցրեք Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցում ձեր նշաձողը և  միջազգային մեծ կոնսոլիդացիա կապահովեք Հայաստանի և Արցախի շուրջ»։

Նա նշեց, որ ոչ մեկ չի կարող ասել, որ մենք բանակ չենք ունեցել. «Եթե բանակ չենք ունեցել, այսքան տարիներ անվտանգությունից սկսած վերջացրած տարբեր միջազգային միջոցառումներին մասնակցելուց, ովքե՞ր էին մասնակցում ու հեղինակություն ապահովում»։ 

Ինչ վերաբերում է զրահաբաճկոնների մասին Փաշինյանի հայտարարությանը, որ «առաջին անգամ պատերազմից մի քանի օր անց իմացա, որ բանակում կա սաղավարտի և զրահաբաճկոնի խնդիր» ու դրան պաշտպանության նախկին նախարար Դավիթ Տոնոյանի, այնուհետև՝ Մովսես Հակոբյանի արձագանքին, Տ.Խաչատրյանն ասաց. «Ես չեմ ուզում որևէ մեկին վիրավորեմ կամ ասածներին հակասեմ, բայց ոչ Փաշինյանը, ոչ Տոնոյանը, ոչ Մովսես Հակոբյանը ճիշտ չեն ասում»։

Պատասխանելով հարցին, թե արդյո՞ք ինքը պատասխանատվություն չի զգում այսօրվա համար, հիշեցնելով նաև այն հայտարարությունը, որ ՀՀ զինված ուժերի գլխավոր շտաբը պահանջում էր Փաշինյանի ու կառավարության հրաժարականը,  նա  ասաց. «Մենք հայտարարեցինք, որ այն քաղաքականությունը, որ իրենք տանում են, ազգակործան է և դրա շարունակությունը բերելու է այս օրվան։ Մենք դա հայտարարեցինք և պահանջեցինք իրենց հեռացումը։ Դուք ո՞նց եք պատկերացնում, որ ռազմական հեղաշրջո՞ւմ պետք է լիներ, դուք այդպե՞ս եք պատկերացնում այդ պատասխանատվությունը։ Եվ այդ ռազմական հեղաշրջման հետևանքով ի՞նչ կլիներ, ո՞վ էր դրա պատասխանատվությունը կրելու, կամ միջազգային հանրությունը ո՞նց էր վերաբերվելու դրան։ Եթե լիներ ռազմական հեղաշրջում, ներքին բախումներ և այլն, ի՞նչ էր ստացվելու։ Այսինքն՝ մենք երկրի անվտանգությունը ապահովելու փոխարեն ներսից քանդելու խնդիրներ էինք ստեղծելո՞ւ»։

Դիտարկմանը, որ այդ դեպքում ձեզ մեղադրում են քաղաքականության մեջ մտնելու մեջ, Տիրան Խաչատրյանն ասաց․ «Ինչո՞վ էր քաղաքականացված այդ քայլը։ Այդ մեղադրողները թող ապացուցեն կամ ինչ-որ բացատրություն տան, դրա քաղաքական լինելը ինչով է հիմնավորվում, օդո՞վ, իրենց դատարկ ցնորաբանություններից վերցնել ու ասել, որ տենց ա։ Եթե քաղաքականության մեջ մտնել լիներ, մենք վաղուց կալանավորված կլինեինք»։

Անդրադառնալով Նիկոլ Փաշինյանի այլ հայտարարություններին, մասնավորապես, պատերազմը եղել է Շուշիի համար, կամ՝ «կարող էինք պատերազմն ավելի վաղ կանգնեցնել, բայց, իհարկե, կունենայինք նույն վիճակը, սակայն առանց զոհերի», նա ասաց․ «Պատերազմը եղել է Շուշիի՞ համար, մնացած տարածքների համար պատերազմ չի՞ եղել։ Մնացած տարածքներում քամի՞ էին քշում, թե փուչիկ էին տրաքացնում։ Լավ, պատերազմը որտեղի՞ց է սկսվել, Շուշիին հասնելու շատ ավելի կարճ ուղիներ կային։ Արդյո՞ք այդպես է, իհարկե այդպես չէ»։

Պատերազմը կանգնեցնելու հետ կապված. «Դա իրեն պետք է հարցնեք։ Դրանք դիվանագիտական խնդիրներ են, որով ինքը կարող էր կանգնեցնել ու չկանգնեցրեց։ Ասաց չէ՝ կարող էի կանգնեցնել։ Ինչո՞ւ չկանգնեցրեց։ Իրեն հարցրեք»։

Տ.Խաչատրյանը չի կարծում, որ  Հայաստանը 44-օրյա պատերազմը հաղթելու շանսեր ուներ. «Այդ իրավիճակում, հակառակորդի ուժերի և հնարավորությունների պայմաններում, չեմ կարծում»։ 

Լրագրողների հարցին, թե իշխանություններն ասում են, որ եթե խաղաղության ճանապարհով չգնանք, ապա դրա այլընտրանքը պատերազմն է, արդյո՞ք մեր բանակը կարող է դիմագրավել, թե ոչ, Տիրան Խաչատրյանն ասաց․ «Հիմա չկա՞ պատերազմի վտանգը։ Հակառակորդի ոտնձգություններին որևէ տեղ ինչ-որ բանով փորձո՞ւմ են հակազդել, կա՞ այդպիսի տրամադրվածություն։ Ասեմ ավելին, որտեղ եղել է ուժերի կենտրոնացում հետպատերազմական ժամանակահատվածում, ասել, թե մեր զորքերն այդպիսի ինչ-որ կորուստներ են ունեցել, այդպես չէ։ Հակառակորդը բազմակի անգամ կորուստներ է ունեցել։

Դա ուղղակի հանրությանը, ժողովրդին և հատկապես իր համակիրներին խաբելու համար է ասում։ Այդպես չի։ Ես չեմ ասում՝ հիմա ի վիճակի են լայնամասշտաբ, գերտերությունների կամ հզոր ուժերի հետ պատերազմի մեջ մտնել, բայց միանշանակ համոզված եմ նաև, որ առանձին ուղղություններով որոշակի խնդիրներ լուծելու հնարավորություն և կարողություն ունեն։

Բանակը մենք չպետք է դիտարկենք միայն հրամանատարով, այլ՝ հրամանատար, կառուցվածք, սպառազինություն, տեխնիկա։ Այս ամբողջականության մեջ պետք է դիտարկել»։