Ձեր վստահելի աղբյուրը

«Վիգեն Խաչատրյա՛ն, անգրագետ եղել ես, անգրագետ էլ կմեռնես, դու սողալով դիրքից դիրք անցի, ոչ մի բան էլ չգիտես, տականք, դու նիկոլական ես ու վերջ»,- «Հայելի» մամուլի ակումբում հայտարարեց զոհված զինծառայողի մայր Լիդա Առուշանյանն՝ անդրադառնալով Ադրբեջանի կազմում Արցախի հեռանկար ունենալու մասին պատգամավորի հայտարարությանը և հավելեց.

«Դու, ադրբեջանական ժողովրդական վաստակավոր կլոուն, ծաղրածու, Բաքվի անպատիվ քաղաքացի Նիկոլի ծառան ես ու վերջ: Ալիևն է Նիկոլին ասել «հարբած կլոուն»: Ես ասում եմ, ինձնից նեղանում են, Ալիևից չեն նեղանում, զարմանալի բան է»:

Հերոսի մայրն անդրադարձավ Հայաստանում և Արցախի շուրջ ստեղծված անցուդարձին, իշխանության ներկայացուցիչների գործողություններին. «Ես միշտ Ազատության հրապարակում եմ: Մեր ոստիկանները նախիրների նման Ազատության հրապարակում գնում-գալիս են, ուշադիր նայում են, թե ո՞վ է ծպտուն հանում, որ մոտենան: Պարոնա՛յք ոստիկաններ, դուք մոզիների նախիր եք, կովերի էլ չէ, այլ մոզիների, ձեր ղեկավարն էլ ոստիկանապետ-նախրապան է:

Մեր Շուշին ազատագրած, ազգային հերոս, պաշտպանության նախարար, Արցախի ազգային հերոս Սեյրան Օհանյանը Արցախի դրոշը կպցնում է ամբիոնին, մի հատ այնտեղ խամյակատիպը կա, թշերն ուռած, գալիս դրոշը պոկում է: Ճաքո՞ւմ եք այդ դրոշից, պայթո՞ւմ եք, սատկելու եք, այ տականքնե՛ր:

Ունենք մի ողորմելի պաշտպանության նախարար: էն օրն ասում են՝ գնացել է զորավարժությունների: Տո այ հիմար, դու ի՞նչ ես հասկանում, որ զորավարժությունների ես գնացել, այ Սուրենչիկ:

Քաչալ Հովիկ Աղազարյա՛ն, եկել եք, որ ձեր ընտանիքին, ազգ ու տակին նշանակեք գործերի, իսկ ձեզնից հետո՝ թեկուզ ջրհեղե՞ղ:

Երեկ հարցախույզ էին անցկացնում էջմիածինցիների և հոկտեմբերյանցիների մեջ և՝ 0 գաղափար: Հարցվող ջահել աղջիկը չգիտի Ղարաբաղը ո՞ւմ կազմում է, որտե՞ղ է, ի՞նչ է: Ասում է՝ առանց Ղարաբաղի էլ յոլա կգնանք: Աղջի՛կ, դու էդ մակարդակով ամուսնանալու ես՝ բաժանվես, ամուսնանալու ես՝ բաժանվես, վերջում էլ գնալու ես «Կիսաբաց լուսամուտներ»: Քո մակարդակը դա է, եթե տուն, ընտանիք, սրբություն քո համար չկա: Կամ էլ տղամարդիկ ասում են, թե տարբերություն չկա, թե Ղարաբաղը որտեղ կլինի… Է թող խոզի նման ուտեն, պառկեն գիրանան: Թող ներեն հոկտեմբերյանցի հերոս տեղերքը, բայց հարցվածներից մեկը երևի անաշա ծխա՞ծ էր, ի՞նչ էր, որ ասում էր՝ ինչներիս է պետք Ղարաբաղը:

Ջահելներից շատերը, «նախնի» և «նախկին» բառերն իրարից չտարբերելով քաղաքականությամբ են զբաղվում: Այ՛ անգրագիտության տիպարներ, ձեր նախնիները թուրքերն են եղել, իսկ նախկինները մեր ղեկավարներն են, որ հացի չեկով բերել ձեզ հասցրել են այս մակարդակին: Դրանք են նախկինները եղել, ինչ եք նախկինների կրունկներն անընդհատ կծում: Մենք ոչ մի սրբություն հարգել չգիտենք:

Նիկոլ, դու քաղաքական պոռնիկ ես՝ գնում ես Ֆրանսիա մի բան ես ասում, գալիս ես Ռուսաստան՝ մի բան ես ասում, Ամերիկայի հասցեին մի ուրիշ բան ես ասում, ամբիոնից մի բան ես ասում, գնում ես «Եռաբլուր» մյուս բանն ես ասում… Այ տակա՛նք, բա պոռնիկ չասեմ ինչ ասեմ քեզ: Թող լավը լինես՝ լավն ասեմ, թող Պուտին լինես՝ քեզանով պարծենամ, ասեմ՝ «за Никола, за родину, за Россию»:

Կինդ կանչում է որդեկորույս ծնողներին, տանում վրաները ծիծաղում է: Արթիկից գալիս են Աննայի հետ ուրախությանը մասնակցելու, բայց չեն գալիս Ազատության հրապարակ՝ գոնե զբոսնելու:

Այն օրը մասնակցում էի հերոս Տիգրանի գրքի շնորհանդեսին, որի մայրը ուժ էր գտել ձեռքը գրիչ վերցնելու: Մասնակցել եմ Ժպտացող Տիգրանին, Վարդան Ամալյանին նվիրված գրքերի շնորհանդեսներին, արդեն բոլոր էրեխեքը գիրք են դարձել:

Հիմա անցնեմ Լևոն Տեր-Պետրոյանին: ԼՏՊ, դու սկսեցիր հողեր վաճառել, քո ձագը, քեզնից ծնվածը սկսեց անընդհատ դրանով զբաղվել, դուք մարդ եք թե այլանդակ թուրքի վաստակներ: Նոր ինձնից առաջ խոսացողն ասաց, երևի ձեր տատերին թուրքերն են բռնաբարել, որ դուք եք ծնվել:

Ֆրանսիայում Մուրադ Փափազյանը մեր համար միտինգ է անում, ԱՄՆ-ում, Սփյուռքում ցույց են անում՝ մենք տանը նստած ենք, այս ինչ ենք անում: Իրանը մեր, Արցախի համար մտածում է, բայց մենք չենք մտածում:

Ժողովու՛րդ, դուրս եկեք Ազատության հրապարակ: Այնտեղ Նվերի և Արթուրի կողքը նստած եմ, եկեք ձեզ մի քանի բաներ պատմեմ, թե ինչու եմ այստեղ նաստած: Նվերը Եղնիկներում ծառայած տղա էր, իմ որդուն էլ ճանաչում էր, ինչու նա կգնա կնստի այնտեղ սոված-ծարավ, դուք հաց ուտելով չեք գալիս: Ես էլ էի ուզում նստել երեխեքի կողքին, մեկ է այսպես, թե այնպես հաց չեմ ուտում, դեղով քնում ենք, դեղով արթնանում:

Գերիներին, որ հանձնել են, նրանց ծնողներից որոշներն արդեն դարդից մահացան, արդեն երեխաների հերթը պրծել է ծնողներն են զոհվում խաղաղ պայմաններում՝ Նիկոլի դարդից:

Նիկոլն արդեն Եռաբլուր էլ չի գալիս, երևի Ալիևի պահանջներց մեկն էլ դա է: Նիկոլ, դու ոտքդ մտցրել ես մեր ընտանիքներ, ընտանիքներ են բաժանված, մեկը նիկոլալեզ է, մյուսն էլ մեր կողմից է:

«Ծաղիկներն էլ են թանկացրել: Վաճառողուհին մեղավոր դեմքով ասում է, որ տերն է թանկացրել: Չեմ մանրանում, ուղղակի մեր ստոր քայլերն եմ ասում, որ իմանանք, թե մենք ով ենք դարձել արդեն: Այն վերևից է արվել: Մենք եղել ենք շատ լավ ազգ, յուրահատուկ ենք եղել: Այս պիղծը եկավ իր հարամ ոտքը մեր տուն էլ մտցրեց:

Հայ ժողովուրդ հասկացեք, հները ձեզ բան չեն արել, հները հայրենիք են ազատագրել, չեմ գովերգում, ես աթոռի կռիվ չեմ անում: Որպես մեծ եմ ասում, որպես այս զոհված երեխաների ծնողներին ճանաչող, որոնք չամուսնացած՝ առանց հիշատակ թողնելու գնացել են»: